FILM
Televisiereeksen krijgen vaak een slechte naam wanneer ze op het witte doek verschijnen. We hoeven niet eens zo ver terug te gaan in de filmgeschiedenis om de afschuwelijke verfilming van The Dukes Of Hazzard als voorbeeld aan te halen. Met het gebrek aan inspiratie in Hollywood doemde het vooruitzicht van heel wat gelijkaardige mislukkingen voor menig film- en televisieliefhebber op. Het was dan ook de vraag of een verfilming van Miami Vice daar veel verandering in zou kunnen brengen. Toen bekend raakte dat Michael Mann achter de camera’s zou plaatsnemen, scheen er echter een ander licht op de zaken. Mann was destijds immers verantwoordelijk voor de oorspronkelijke televisiereeks en gezien zijn staat van verdienste, was het ondenkbaar dat hij er een knoeiboel van zou maken.



Net zoals de serie, draait de film rond Sonny Crockett (Colin Farrell) en Rico Tubbs (Jamie Foxx), twee undercoveragenten die zich een weg banen doorheen het slijk der aarde van Miami. Een surveillance van het dynamische duo wordt onderbroken wanneer één van hun voormalige informanten iets laat vallen over een bedenkelijke deal. Het FBI rekruteert de twee agenten om undercover te gaan als drugshandelaars. Op die manier hopen ze een gigantische drugsoperatie te ontmaskeren. Tot zover vertoont de plot weinig verschil met een doorsnee aflevering uit de oorspronkelijke reeks, maar er is meer. Crockett en Tubbs belanden in het hart van de Zuid-Amerikaanse drugswereld. Als één van de twee zijn identiteit verraadt, dan is het game over. Tijdens hun ontmoeting met de leider van de operatie, Jose Yero (John Ortiz), hebben ze het allesbehalve makkelijk om hem van hun échtheid te overtuigen. Uiteindelijk worden ze toch in dienst genomen om een aantal drugstransporten naar de V.S. te regelen. Ze komen er al snel achter dat ze deel uitmaken van een veel grotere organisatie dan ze aanvankelijk gedacht hadden. De sinistere Jesus Montoya (Luis Tosar) vormt het brein achter deze wereldwijde operatie. Crockett begaat echter een kapitale fout. Hij maakt avances naar Isabella (Li Gong), de vrouw van Montoya. De twee tortelduifjes trekken naar Cuba waar ze genieten van een bijzonder stomende affaire. Bovendien begint hij op eigen initiatief zakelijke onderhandelingen met haar te voeren. Het ziet ernaar uit dat hij er geen besef meer heeft van zijn eigenlijke plicht.



Miami Vice heeft een aantal bijzondere troeven in handen. Michael Mann weet als geen ander een stijlvolle film af te leveren. Zijn oog voor cinematografie en de details die daarmee gepaard gaan en zijn talent om boeiende personages te creëren, onderscheiden zijn films van de doorsnee misdaadfilm. Bovendien slaagt hij er ook gewoonlijk in om die sterke personages op gepaste wijze te casten. Zowel de hoofdrollen als de bijrollen worden hier bijzonder goed vertolkt. Alle ingrediënten zijn dus aanwezig om van deze film een pareltje te maken. En toch lijkt het de film te ontbreken aan wellicht het belangrijkste ingrediënt: een hart. De emotionele band met de personages raakt verloren doorheen de wat verwarrende verhaallijn. Aan spanning is er geen gebrek, maar de balans tussen feiten en emoties is zoek. Die tekortkomingen maken van Miami Vice zeker geen afrader, integendeel, het is een stijlvolle film die het bekijken meer dan waard is.



BEELD EN GELUID
De 2.40:1 anamorfische beeldtransfer biedt exact datgene wat we verwachten van een film van de hand van Michael Mann. Net zoals Collateral vertoont deze film een bijzonder korrelig beeld. We zijn dat niet meer zo gewend van recente producties, maar in dit geval sluit het perfect aan op de sfeer van de film. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door blauwe en grijze tinten, maar biedt de zonnige en exotische locaties ook de kans om te schitteren. Het beeld is bijzonder gedetailleerd en ook het zwartniveau is over het algemeen vrij goed onder controle. Tekortkomingen zoals edge enhancement en printbeschadigingen zijn nagenoeg niet te bespeuren. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack zet die positieve trend verder en is voor het merendeel een streling voor het oor. De dialogen vormen de drijvende kracht en worden doorgaans heel goed weergegeven. Hier en daar wordt er al eens wat gemompeld en op die momenten komt het geluidsdepartement wat minder tot zijn recht. Op de weergave van geluidseffecten en vooral ook van de soundtrack, valt dan weer niets aan te merken. We kunnen hier dan ook gerust spreken van een uiterst sterk technisch departement.



EXTRA'S
Freaks als we zijn, kijken we bij het verschijnen van een nieuwe release graag eens naar de uitgaven in de ons omringende dvd regio's. Tot onze grote spijt moeten we ook ditmaal weer vaststellen dat de regio 2 uitgave wat magertjes uitvalt op vlak van bonusmateriaal. In Amerika is er een Director’s Edition beschikbaar met een wat langere versie van de film. Die uitgave is bovendien voorzien van audiocommentaar door Michael Mann en een aantal extra's, die we in regio 2 niet te zien krijgen. Ook in regio 4 zou er een uitgebreidere versie verschijnen, al zijn de specificaties daarvan nog niet bevestigd. Maar goed, we roeien met de riemen die we hebben en stellen het met de volgende, Nederlands ondertitelde, extra’s:

Miami and Beyond: Filmen op locatie (10 min.)
Naast het inlevingsvermogen van zijn cast, hecht Michael Mann ook bijzonder veel belang aan de authenticiteit van de omgevingen. In deze featurette toont de regisseur zich terecht trots op zijn talent om onbekende locaties te ontdekken die perfect aansluiten op de sfeer van de film.

Miami Vice Undercover (13 min.)
Zoals reeds eerder vermeld, verwacht Michael Mann dat de leden van zijn cast zich inleven in hun respectievelijke rollen. Zo voegden Colin Farrell en Jamie Foxx zich bij een groep échte undercoveragenten en namen ze deel aan een heuse razzia. Een practical joke met Farrell vormt wellicht het hoogtepunt uit deze korte featurette.

Nonpoint "In The Air Tonight" Videoclip (4 min.)
Het bonusmateriaal wordt afgerond met een videoclip van een wat ruigere versie van het oorspronkelijke nummer van Phil Collins.



CONCLUSIE
De verfilming van Miami Vice is niet zomaar te vergelijken met de oorspronkelijke televisiereeks uit de jaren '80. De film ziet er, met dank aan Michael Mann, gelikt uikt, komt berekend over en heeft behoorlijk wat scherpe randjes. Hoewel ze stuk voor stuk sterke vertolkingen neerzetten, slaagt de cast er niet helemaal in om de onvolmaaktheden van de verhaallijn en het gebrek aan een emotionele band weg te werken. Deze uitgave is voorzien van bijzonder sterke technische specificaties, maar schiet helaas schromelijk te kort op vlak van extra's.