FILM
Projectontwikkelaar Nottola (Rod Steiger) ziet zijn kans om grote winst te maken bij de uitbreiding van de stad Napels en ambieert met dit doel een zetel in de gemeenteraad. Wanneer één van zijn gebouwen door een constructiefout ineenstort, wordt onder dwang van de linkse raadsleden een onderzoekscommissie opgericht die de zaak moet uitpluizen. Nottola oefent echter, dankzij de aandeelhouders van de bebouwde gronden, een grote invloed uit op de gemeentepolitiek en slaagt er in 4 van zijn rechtse vrienden in de commissie te laten zetelen met het doel de onderzoekingen te vertragen en hem buiten verdenking te stellen. De linkse commissieleden vermoeden de corrupte wanpraktijken die zich achter de schermen afspelen en ontmaskeren Nottola als een op winst azende geldwolf.

Le Mani Sulla Cittá biedt een bijzonder boeiende kijk op de politieke automatismen die achter de democratie schuilgaan en toont op overtuigende en beklijvende wijze hoe eigenbelang en financiële overwegingen de corruptie in de hand werken. Aan de hand van de politieke steekspelletjes tussen links, centrum, en rechts wordt bovendien een inzicht gegeven in de werking van een gemeenteraad en in de onderzoekscommissie die er op uit is gestuurd om de wanpraktijken aan de kaak te stellen. Dit alles klinkt misschien een beetje saai, maar regisseur Francesco Rosi slaagt er dankzij zijn eenvoudige, maar eerlijke beeldregie in het verhaal een dramatisch elan mee te geven die de film een zekere spanning verleent. De scènes in de gemeenteraad zijn hier een mooi voorbeeld van: de vurigheid waarmee de raadsleden elkaar verbaal trachten neer te sabelen maakt het geheel even dynamisch als een shoutoot of een achtervolgingsscène. Dit is deels te danken aan de schitterende acteerprestaties. Rod Steiger overtuigt als de op geld beluste projectontwikkelaar Notttola, zelfs al krijgen we zijn echte stem gedurende de gehele film niet te horen (Steiger werd achteraf in het Italiaans gedubd). Ook de andere acteurs, en dan vooral Salvo Randone als Nottola’s linkse tegenpool, zetten hun beste beentje voor.

Le Mani Sulla Cittá is daarnaast ook een typische neo-realistische film zoals ze in de lange nasleep van de tweede Wereldoorlog in Italië aan de lopende band werden gemaakt. In de praktijk betekent dit dat de film is opgenomen op een echte setting (de bouwwerven in Napels), dat men regelmatig gebruik maakt van documentair beeldmateriaal (de openbare politieke toespraken), en dat men naast de hoofdacteurs ook veel non-acteurs gebruikt (de bewoners van de panden), of zoals de pancarde op het einde van de film het verwoordt: 'Personen en feiten zijn denkbeeldig. De sociale werkelijkheid echter is authentiek.' Dit neorealistische aspect treedt vooral op de voorgrond in de vele openbare scènes zoals deze waarin de gevel van één van Nottola's gebouwen naar beneden dendert. Het gaat hier namelijk om een echte gevel van een echt gebouw die daadwerkelijk naar beneden stort. Het zijn zulke 'details' die deze film nog geloofwaardiger maken.

Is er op Le Mani Sulla Cittá dan niets aan te merken? Jawel, ook al moet ik erbij zeggen dat deze opmerkingen als 'muggenzifterij' van de hand kunnen worden gedaan: af en toe werkt de muziek, een soort experimenteel en vreselijk schreeuwerig deuntje, danig op de zenuwen. Vooral tijdens de scène waarbij Rod Steiger langzaam en in zichzelf gekeerd door zijn bureau kuiert nadat hij in verdenking is gesteld, staat ze als een tang op een varken. Het visuele ritme van desbetreffende scène is gezapig, terwijl de muziek een heftige actie suggereert. Met uitzondering van dit euvel is de film nagenoeg perfect te noemen.

In het kort: Le Mani Sulla Cittá is een aanrader voor iedereen die van Italiaanse auteurscinema houdt en is een waardige voortzetting van de fantastische reeks Italiaanse meesterwerken die door Homescreen worden uitgebracht.

BEELD EN GELUID
Le Mani Sulla Cittá staat in de correcte aspect ratio van 1.85:1 op dvd. Spijtig genoeg is het beeld niet anamorf gecodeerd, wat de scherpte niet ten goede komt. Op een 4.3 televisietoestel is daar weinig van te merken, maar op een 16:9 scherm kan men moeilijk naast de digitale blokvorming kijken. Spijtig, want voor de rest is dit een uitstekende tranfer: printbeschadigingen en vuiltjes zijn maar sporadisch aanwezig en nooit echt storend, het mooie zwart-witbeeld oogt helder en het contrastniveau is uitstekend uitgebalanceerd. Filmgrain treedt enkel prominent op de voorgrond in de weinige nachtscènes. De ondertiteling staat netjes onderaan het beeld en bevat hier en daar wel enkele taalfouten.

De Italiaanse Dolby Digital Monotrack klinkt naar behoren. Een beetje te schel misschien, maar dit heeft deels te maken met het schreeuwerige karakter en de leeftijd van de film. Van ruimtelijkheid is in deze klankband uiteraard geen sprake, maar dat vormt voor deze, uit 1963 daterende prent, uiteraard geen probleem. Wat sommige kijkers wel vervelend zouden kunnen vinden is het feit dat Rod Steiger zijn dialogen oorspronkelijk in het Engels acteerde en deze achteraf door een andere acteur in het Italiaans zijn gedubd. Daardoor komen de lipbewegingen van Steiger niet overeen met wat men hoort. Dit is uiteraard geen technisch maar een artistiek euvel en wij kunnen er dientengevolge geen punten voor aftrekken.

Al bij al een bevredigende beeld - en geluidskwaliteit dus, al zou het uitbrengen van een breedbeeldfilm in 'geletterboxed' 4.3-formaat (m.a.w. niet-anamorf) ondertussen toch wel al een taboe mogen heten.

EXTRA'S
Een overzicht van andere homescreen-titels en een trailer van Mephisto (István Szabó, 1981).

CONCLUSIE
Le Mani Sulla Cittá is biedt een indringende kijk in het wereldje van politieke corruptie, waar machtsmisbruik en geldbejag hoogtij vieren en de verschillende vertegenwoordigers van uiteenlopende ideologieën elkaar de loef proberen af te steken. Technisch is deze dvd mooi afgewerkt. Zowel beeld als geluid zijn, de leeftijd van de film indachtig, van een bevredigend niveau. Alleen spijtig dat het 1.85:1 beeld niet anamorf is gecodeerd. Toch een aanrader.