Deze dvd maakt deel uit van de Annie M.G. Schmidt Collectie, Deel 1, waarin ook Pluk Van De Petteflet en Otje 1 zijn opgenomen.

FILM
Ibbeltje was jaren voor er sprake was van multimediale crossovers net dat: tegelijkertijd een muzikaal hoorspel, een vervolgverhaal in weekblad Televisier, een grammofoonplaat en een kinderboek. Pas drie jaar geleden kwam er een nieuwe mediale tak bij: een zesdelige televisieserie die de wonderlijke gebeurtenissen van boek, hoorspel et al in dito beelden vertaalt. Het titulaire personages is een meisje van net geen tien dat met haar vader, moeder en twee katten in een rustig stadje woont. Schijnbaar rustig, want eenmaal de toverparaplu van een heks opduikt, verzeilt Ibbeltje in de meest vreemde avonturen. Ze ontdekt dat haar moeder ooit een kat was, wordt verbannen naar toverbossen of de Noordpool, en moet de gemene buurman Pinkepank van weerwerk dienen.

Ibbeltje is zonder twijfel een van de meest fantasierijke verzinsels die uit de pen van Annie M.G. Schmidt vloeiden: een verhaal dat bol staat van de toverspreuken, sprookjesfiguren en exotische locaties. Toch keek de schrijfster zelf niet zo positief aan tegen Ibbeltje. Ze beschouwde Minoes, dat later verscheen, als een superieur boek, maar eentje waarmee ze a.h.w. zelfplagiaat pleegde, vooral dan betreffende de plot met een vrouw die ooit een kat was. Ook voor de kijker van de tv-serie overheerst die gedachte: het scenario is wel leuk en meeslepend, maar schurkt te dicht aan tegen andere dingen uit Schmidts oeuvre die hetzelfde doen maar dan beter. Daardoor is het moeilijk om volledig op te gaan in de serie, die de wonderlijke gebeurtenissen bovendien niet altijd van een emotionele factor weet te voorzien.



Nochtans zou ik open moeten staan voor Ibbeltje, want de look van de serie is meer dan geslaagd. De productie sloeg kamp op in een grote Nederlandse studio, waar alle decors van nul opgebouwd werden. De reeks bevat geen enkele buitenopname, waardoor ze de sfeer meekrijgt van de kleurrijke musicals uit de Gouden Jaren van Hollywood: een artificiële wereld, gericht op de ultieme visuele prikkeling. Regisseur Ben Sombogaart – een veteraan als het op Schmidt-verfilmingen aankomt – heeft ook goed naar het werk van zijn collega Terry Gilliam gekeken. Niet alleen lijken sommige designs zo weggelopen uit een film van de ex-Python (een auto is quasi identiek aan Sam Lowry's vervoermiddel in Brazil), ook de beeldvoering, met groothoeklenzen en intrigerende camerastandpunten, is schatplichtig aan Gilliam. De muziek is echter op en top Johan Hoogeboom, die hier wordt bijgestaan door Arie Van Der Wulp. Maar ook de liedjes bevatte dit maal te weinig gevatte muzikaliteit om de kijker te overtuigen.

Als het hoofdpersonage is Denise van Es een Ibbeltje van onze tijd: niet op haar mondje gevallen, eigenwijs en met een vleugje ADHD. Door de te excentrieke wijze van acteren is het helaas moeilijk je te vereenzelvigen met het meisje, zonder daarom haar prestatie als zwak te omschrijven. Annet Malherbe bezondigt zich ook aan overacting, maar haar verschijning is niettemin visueel een perfecte match voor het karakter: je twijfelt er geen moment aan dat ze ooit een dikke rosse kat was. Als Ibbeltjes vader weet Kees Hulst het beste meerdere laagjes in zijn karakter aan te boren. Hij is een timide man, een pessimist van nature, die voor zijn gezin door het vuur wil gaan. Het soort personage kortom dat meeleven makkelijk maakt. Chris Bolczek speelt antagonist Pinkepank als een kindvriendelijke versie van Vincent Price, terwijl heks Leny Breederveld zo lijkt weggelopen uit The Wizard of Oz.

Alle visuele splendeur en een handvol leuke acteerprestaties ten spijt, is Ibbeltje niet de reeks geworden die hij had kunnen zijn. De ongebreidelde fantasie is zo in zichzelf gekeerd dat de interne logica goed drama niet altijd mogelijk maakt. Ook zijn bepaalde thema’s en verhaallijnen niet origineel genoeg om een blijvende impact te hebben, en mis je wat bijvoorbeeld Otje wel tot zo’n schitterende kinderserie maakt: een kloppend hart onder alle avonturen. De jongsten zullen daar wellicht niet om malen en volop meegesleurd worden in de slim en snedig gemonteerde episodes, maar voor iemand die gelooft dat een goede kinderserie ook een volwassen publiek moet kunnen ontroeren, is Ibbeltje een milde teleurstelling.



BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van de dvd is bovengemiddeld. Het kleurenpalet wordt goed weergegeven, vuiltjes of grain zijn in geringe mate aanwezig, de scherpte is doorheen de serie van een hoog niveau en het contrast blijft in zowel dag- als nachtscènes moeiteloos overeind. Enkel de zwartniveaus durven al eens tegenvallen. Het Dolby stereospoor klinkt bovendien zeer helder, met een duidelijke weergave van de dialogen, een prima mix tussen muziek, effecten en stemmen, een dynamische boxvulling.

EXTRA'S
Net zoals de andere releases uit de Annie M.G. Schmidt Collectie, steekt de bonussectie van wal met ditmaal 17 Liedjes, waarbij je direct naar de songs in de afleveringen springt. Een goede making-of kreeg de naam Het Maken van Ibbeltje (23 min.) mee en spreekt zowel jongeren als volwassenen aan. Ten slotte kan je ook een aantal snel achter elkaar gemonteerde Bloopers (2 min.) bekijken.

CONCLUSIE
Ibbeltje heft genoeg talent voor en achter de camera om leuk vermaak voor vooral de jongsten te zijn, maar puurt niet genoeg uit het bronmateriaal om de kijker volledig te bevredigen. Niettemin is de kinderreeks een waardevolle additie aan de groeiende lijst Annie M.G. Schmidtadaptaties. Beeld en geluid zijn van goede kwaliteit en de bonussectie is klein maar fijn.