FILM
Josef Stock (Adolpje Manjou) en zijn echtgenote Mizzi (Marie Prevost) hebben geen goed huwelijk. De professor kan nauwelijks goed doen voor z'n vrouw. Die is vooral met zichzelf bezig. Ze is humeurig, heeft driftbuien en vernedert haar man bij elke gelegenheid. Josef is ongelukkig. Hij weet niet wat er aan de hand is en evenmin wat ie nog kan doen om z'n huwelijk te redden. Mizzi's oude schoolvriendin Charlotte (Florence Vidor) heeft een zeer gelukkig huwelijk met Franz Braun (Monte Blue), psychiater van beroep. Wanneer Mizzi na vele jaren opnieuw met Charlotte in contact komt, legt ze het meteen aan met Franz, of dat probeert ze in elk geval. De professor is gegeneerd en weert de opdringerige jonge vrouw af, maar die is niet van plan om de prooi te laten ontsnappen. Ze zoekt hem op in zijn kabinet, ook al heeft hij haar in een briefje laten weten haar niet te kunnen behandelen voor hartklachten. Dus probeert ze een andere strategie: Charlotte ervan op de hoogte brengen dat haar echtgenoot een zondige relatie heeft met een andere vrouw.

Mizzi's intrige heeft succes: Charlotte verdenkt haar echtgenoot van een buitenechtelijke relatie met de jonge blondine Miss Hofer (Esther Ralston), de dochter van een kennis van Franz die dezelfde Weense mannenclub pleegt te frequenteert en dus met zijn dochter regelmatig op de party’s en feestjes van de burgerij verschijnt. Het is 1923 en Wenen beleeft hoogdagen, economisch, sociaal en cultureel. Charlotte en Franz raken verward in het web dat Mizzi met kennis van zaken voor ze spint. Ondertussen krijgt Mizzi's eigen echtgenoot lucht van haar buitenechtelijke escapades - of de pogingen daartoe - en huurt een detective in om haar te betrappen en een echtscheiding te forceren. Mizzi is zich van geen kwaad bewust en probeert Franz mee te lokken. Na een nieuw incident met Charlotte over Miss Hofer verlaat Franz het echtelijke dak en volgt Mizzi naar haar huis. De Taxi die hij bestelt stuurt ze weg en ze nodigt de geïntimideerde jongeman uit om haar telefoon te gebruiken. Lang na middernacht verlaat Franz Mizzi's woning, maar een ijverige detective heeft ondertussen wel een fijn rapportje over de aangelegenheid geschreven voor Josef Stock.

Vanaf dat moment verveelvoudigen zich de intriges in The Marriage Circle en groeit deze relatiekomedie uit tot een puzzel van misverstanden, toevalligheden en fout begrepen verzoeningspogingen tussen de beide stellen en - om de affaire nog ingewikkelder te maken – de zakelijke collega van Franz Braun. Een onbekende hoed op een sofa, een roos die toevallig in verkeerde handen terechtkomt, een vergeten bosje bloemen, een revolver op de kamervloer, een voorgewende ziekte, een gestolen kus, voor Ernst Lubitsch zijn het allemaal kleine aanknopingspunten voor nog meer en andere intriges, plotse wendingen, stress, verdriet en geveinsde vriendelijkheid waarmee hij de toeschouwer de hele tijd en zonder onderbreking onder schot houdt. Z’n hoofdpersonages acteren naar de stijl van de tijd: overdreven en met bruuske bewegingen en extreme gelaatsuitdrukkingen die het ontbreken van een dialoogtrack moeten compenseren. Toch slaagt de regisseur er op die manier in om z’n verhaal met een minimum aan tussentitels te vertellen. De gesprekken tussen z’n personages zijn soms vrij uitgebreid, maar wie voldoende Engels kent en ervaring heeft met Engelse dialogen, kan de eerste zin(nen) van de replieken makkelijk raden. Het eenvoudige verhaal en de consequente intriges hebben overigens niet zoveel uitleg nodig. Desondanks is The Marriage Circle een prachtig staaltje van een romantisch komediegenre dat nog heel lang in bioscoopfilms - en in volkse theaterproducties en soaps zelfs tot op de dag van vandaag - populair is gebleven en dat in essentie overspel en huwelijksbedrog combineert met toenemende misverstanden, kleine leugentjes en gewilde manipulaties, opgewekt door een onvermijdbare femme fatale, een onverbeterlijke intrigante of een alles verslindende nymfomane.



Ernst Lubitsch, een Jood met Berlijnse roots, trok in 1922 naar Amerika op verzoek van Mary Pickford, dé grote ster van het witte doek in de periode vóór de Eerste Wereldoorlog. Hij draaide met haar Rosita (1923), dat redelijke wat succes oogstte, maar waarover Pickford zelf matig te spreken was. Lubitsch besloot om in de States te blijven en begon aan The Marriage Circle. De film oogstte veel bijval en vormde de beginsteen van een succesrijke Amerikaanse carrière.

BEELD EN GELUID
Voor The Marriage Circle kiest Ernst Lubitsch afwisselend voor ruime opnamen, compactere scènes van maximaal twee personen en heel veel close ups om de gemoedstoestand van zijn personages in beeld te brengen. De decors zijn nauwelijks interessant. Lubitsch situeert de actie van de film uitdrukkelijk in het Wenen van de jaren '20, maar doet voor de rest heel weinig met de typische architectuur van de stad of de gangbare binnenhuisdecoratie. De jurken en toiletten waarin hij zijn personages wikkelt zijn à la mode van die tijd en missen een specifiek karakter. De film heeft een palet van sepiakleuren meegekregen. De kwaliteit van het materiaal is bijzonder goed. Af en toe ontbreken er korte fragmenten, wat nog het meest opvalt in de snelle bewegingen, voor de rest is er heel veel digitaal herstelwerk aan te pas gekomen, waardoor het resultaat op z'n zachtst gezegd verrassend is. Het geluid bestaat uit een toegevoegde muziekscore die de tijd van de familie Strauss en aanverwanten oproept. Het zou best kunnen dat dergelijke muziek in de jaren '20 nog steeds populair was in het mondaine Wenen, hoewel de rest van de wereld al langer in de ban was van nauwe rokjes, pispotachtige hoedjes, de foxtrot en de laatste nieuwigheid die charleston werd genoemd.

EXTRA'S
De dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
The Marriage Circle van de Duits-Amerikaanse regisseur Ernst Lubitsch was halfweg de jaren '20 een vrij groot succesnummer in de Verenigde Staten en voor de maker de aanleiding om in de Nieuwe Wereld te blijven en er zijn geluk te beproeven. Z'n combinatie van sterke acteerprestaties met een interessant en vlot scenario waarin verrassende intriges en onverwachte wendingen elkaar bliksemsnel opvolgden, bleek de toeschouwers aan te spreken en was het begin van een succesrijke carrière die hij na de introductie van de sprekende film in 1927 voortzette met succesvolle musicals als The Love Parade en Monte Carlo.