Murder! maakt deel uit van Hitchcock Originals, uitgebracht door Universal als onderdeel van een carrièreoverspannende Hitchcock Collection. Onder de noemer Hitchcock Originals verschenen ook The Ring, Champagne, The Farmer's Wife, The Manxman, Blackmail, The Skin Game, Rich And Strange en Foreign Correspondent. Murder! staat op één dubbelgelaagde dvd met Blackmail

FILM
Men zegt dat een ezel zich geen twee maal aan dezelfde steen stoot. En toch… Nadat Alfred Hitchcock in 1926 succes had geoogst met de nagelbijtende thriller The Lodger bekwaamde hij zich in melodrama’s, een genre dat beslist niet zijn sterke punten als cineast in de verf zette. Je zou dus denken dat volgend op zijn tweede grote kassucces, Blackmail – opnieuw een thriller, meer Hitchcockiaans nog dan The Lodger zelfs – de buikige filmer zijn lesje wel geleerd had. Niet dus, want met Murder! mag de filmer zich dan opnieuw in het milieu van moord en doodslag begeven, met een keuze voor een whodunit snijdt hij zich opnieuw lelijk in de vingers. Later in zijn carrière zou Hitchcock dit soort Agatha Christieplots openlijk afvallen wegens niet zijn soort suspense en dus kan je je wel indenken dat Murder! nooit de spanningsgraad bereikt die je van een Master of Suspense verwacht.

De film verliest geen tijd om zijn titel te gelde te maken. Een ganse buurt wordt immers in het holst van de nacht opgeschrikt door het gebonk van een dronken echtgenoot op de deur van het huis waar zijn echtgenote op bezoek is. De vrouw kan echter niet meer antwoorden, want ze ligt in een plas van haar eigen bloed. De enige verdachte, een toneelrivale, blijft ondanks overweldigende – zij het geen rechtstreekse – bewijslast haar schuld ontkennen. Een jury van twaalf gelooft haar woorden niet en veroordeelt haar ter dood. Slechts één man, acteur Sir John Menier, wil haar schuld niet zonder slag of stoot aanvaarden. Hij verzamelt een stel collega’s rond zich en gaat op zoek naar nieuwe invalshoeken die een geheel ander licht op de zaak moeten werpen. De tijd dringt bovendien, want de executie van de veroordeelde nadert gestaag.



Murder! is gebaseerd op het toneelstuk Enter Sir John en ontsnapt nooit volledig aan die bühneorigine. De dialogen – van Hitchocks echtgenote Alma Reville – klinken gewoonweg te theatraal en uitleggerig, terwijl de plot één grote narratieve drive mist en van setpiece naar setpiece meandert zonder het hart van de kijker spanningsgewijs aan de kook te brengen. De prent weet ook niet goed welke richting hij precies uit wil. In het eerste halfuur lijkt de film bijvoorbeeld op een 12 Angry Men avant la lettre uit te draaien, terwijl je een kwartier later in een Agatha Christieboek belandt. Hitchcock geeft de kijker daarenboven geen structurele houvast door nagenoeg alle belangrijk informatie achter te houden tot het einde in zicht is, waardoor je emotioneel nauwelijks kan investeren in de personages.

Die worden nochtans geloofwaardig tot leven gewekt door een eclectische cast, waarin één ster helderder schijnt dan de anderen. Herbert Marshall – die later een onvergetelijke rol zou neerzetten in een andere Hitchcockfilm uit deze collectie, Foreign Correspondent – toont zich een waardige protagonist, iemand die ondanks zijn gebrek aan een flamboyant karakter de kijker niet onberoerd laat met zijn geneus naar de waarheid achter de centrale moord. Als zijn trouwe ‘Watson’ is ook Edward Chapman in goeden doen. De rest van het acteerkorps – waaronder verrassend onhysterische Una O’Conner, die een jaar later eeuwige roem ten deel zou vallen in Frankenstein - trekt zich eveneens met verve uit de slag in rollen die zoals wel vaker in whodunits eerder plothefbomen zijn dan volwaardige karakters.

Hitchocks zelf en zijn aandeel in Murder! zijn in deze bespreking nauwelijks aan bod gekomen en daar is een reden voor. Er zijn immers nagenoeg geen typische hoogstandjes van de Master of Suspense te bekennen. De enige die ik me voor geest kan halen is een mooie montage tussen het rijzen van een theatergordijn en het omhoog klappen van het celraampje van de moordverdachte. Voor een cineast die een jaar eerder een solide basis had gelegd voor de idiosyncratische manipulatietechnieken die zijn oeuvre zouden domineren, gebeurt er in Murder! kortom veel te weinig dat zijn naam op de titelrol wettigt.



BEELD EN GELUID
Relatief gesproken is de audiovisuele presentatie van de dvd even goed als die van de andere vroege Hitchcockfilms in deze collectie – scherpte, contrast en de afwezigheid van een overdaad aan grain zijn bijvoorbeeld pluspunten. Maar bij de overgang tussen de spoel, doet zich iets merkwaardigs voor: de film fadet eventjes naar zwart alvorens het volgende shot aan te vatten. Af en toe gaan die reelwissels ook gepaard met storende beeldbeschadigingen. Het geluid wordt adequaat, zij het nogal droogjes weergegeven in het originele monospoor. Achtergrondruis wordt wel tot een minimum herleid.

EXTRA’S
De bonussectie bevat enkel een Fotogalerij met zeventien stills.

CONCLUSIE
Murder! verdient geen plaats in de eregalerij van whodunits. Een traag voortkabbelende plot en een structuur die vlees noch vis is, weerhouden de kijker ervan een emotionele investering te doen in wat zich op het scherm afspeelt. Het beeld is van een redelijk niveau ondanks enkele opvallende foutjes, terwijl de soundtrack nooit laat blijken dat hij bijna tachtig jaar oud is. De enige extra is per gewoonte een fotogalerij.