FILM
In 2002 verraste de Hongaarse regisseur Györy Pálfi het internationale filmpubliek met zijn productie Hukkle, een woordenloze film die de aandacht trok met inventief en gedurfd camerawerk, intimistische acteerprestaties en een sfeer die evolueerde van gemoedelijk naar mysterieus en macaber. Voor z'n opvolger Taxidermia tapt de Hongaar uit een heel ander vaatje en zocht inspiratie in de kortverhalen van zijn landgenoot Lajos Parti Nagy voor een driedelige familiekroniek vanaf 1942 tot vandaag. Hij doet achtereenvolgens het verhaal over een oversekste soldaat, diens vraatzuchtige zoon en zijn kleinzoon, een gestoorde opzetter van dieren of taxidermist. De drie verhalen zijn losjes met elkaar verbonden door de familieband tussen de hoofdpersonages, maar zijn ook als aparte korte films te bekijken, los van de voorgeschiedenis van de karakters. György Pálfi maakt net zoals in Hukkle gebruik van massa's special effects of laat z'n camera haast onbeschrijfelijke heksentoeren uithalen. Dat alles zorgt voor een indrukwekkende kijkervaring, een feest voor het oog, met knotsgekke en absurde situaties die op een originele en verrassende manier in beelden zijn gebracht.



Het verhaal begint in 1942 met grootvader en oorlogsveteraan Morosgoványi Vendel (Csaba Czene) die op de Balatony-boerderij aan de slag gaat om aan de kost te komen. Na het lange en ijskoude werk in de schuur en op het erf trekt hij zich 's avonds terug in zijn gammele huisje. Van daaruit bespioneert hij zijn werkgever en zijn familie als die naar de plee gaan, of beloert hij de jonge dochters terwijl hij zich in een opening in de schutting klaar wrijft. Hij laat een kaarsvlam zijn gezicht en ledematen aaien en als ie dan van opwinding masturbeert heeft dat veel weg van een grotesk vuurwerk. Hij droomt dat hij de boerin neukt, maar in werkelijkheid gaat het om een vers geslachte zeug. Wanneer de boer hem de volgende ochtend betrapt bovenop de stapel uitgebeend vlees, krijgt hij de kogel.

Toch baart de boerin hem een zoon die Kálman Balatony wordt genoemd, een mollig jongetje met een varkensstaartje dat door de bedrogen echtgenoot met een nijptang onhandig wordt verwijderd. Het stompje zal levenslang als bij een gecoupeerde hond zichtbaar blijven. Kálmán (Gergely Trócsánvi) brengt het in de jaren '60 tot kampioen op de Communistische Spartakiade in de discipline snelvreten en z'n imposante gestalte trekt de aandacht van de kampioene snelvreten bij de konservenfabrieken Öreg (Gábor Máté). Samen vormen ze een monsterachtig en weinig appetijtelijk stel, geobsedeerd door voedsel en lichamelijke vochten. Met haar zal hij in het huwelijksbootje stappen, maar nog tijdens het bruiloftsfeest gaat Öreg tegen de buitenmuur van de feestzaal van bil met Kálmáns teammaat in de snelvreterij, de al even vette Miszlényi Béla (Zoltán Koppány). Toch worden de plooien glad gestreken en krijgen de Balatony’s een zoon die ze Lajos noemen. In deel drie is Lajos (Marc Bischoff) de taxidermist waarvan sprake in de titel van de film. Uiteindelijk zal hij niet alleen zijn moddervette vader opzetten, maar ook zichzelf prepareren.

Taxidermia is een bizarre, surrealistische film, zowel qua inhoud als structuur, met absurde dialogen, ongerijmde situaties en een compleet geschifte voortgang. Bij momenten is er geen touw aan vast te knopen en is het gissen naar wat er aan de hand is in deze fetisjistische productie vol lijken, stinkende ingewanden, bloed, lichaamsvochten en bakken braaksel en kots. De karakters van de hoofdpersonages worden bovendien nauwelijks uitgediept en Pálfri probeert ze zelfs niet sympathiek voor te stellen, het zijn losers, individuen die leven van uitspattingen en snel genot of die zoals in het geval van Lajos, de taxidermist, psychologisch compleet uit de bocht zijn gegaan. De manier waarop hij z’n vader prepareert nadat die is overleden en de zeer gedetailleerde incisies die de regisseur ten overvloede toont wanneer Lajos zichzelf opensnijdt, organen en darmen verwijderd en vervolgens zich zelf weer dichtnaait, het veronderstelt allemaal een stalen maag. Hetzelfde geldt voor de haast beestachtige vreetscènes en de daaropvolgende fragmenten waarin uitvoerig wordt gekotst en gebraakt om de mix van paardenworst, waterige soep en griesmeel te verwijderen met het oog op de volgende ronde: vet vreten. Het zijn shockerende scènes, het is een opeenstapeling van viezigheid en perversie. Soms is Pálfi ook pijnlijk grappig, zoals in de scène waarin een kip in de stijve penis van Morosgoványi Vendel pikt terwijl die zich af staat te rukken. Pálfri brengt de anekdote met een collage van korte en snel op elkaar volgende scènes en ook u gelooft beslist niet waar de regisseur zo overduidelijk naartoe wil, tot het gebeurt en Vendel met een rauwe kreet achterovertuimelt en de verschrikte kip onbegrijpend wegstuift. Het is hilarisch, schokkend en grappig tegelijk.



Na het eerder verstilde en fijnzinnige Hukkle, dat op enthousiasme werd onthaald, is het barokke Taxidermia niet meteen de film die door de critici werd verwacht. Met zijn zeer aparte, originele en experimentele filmstijl moet hij in staat zijn om ooit een zeer grote film af te leveren. Het blijft een moeilijk te beantwoorden vraag of Taxidermia de goede richting aangeeft. Over de film hangt een sfeer van intellectualisme en eigenzinnigheid die door maker en medewerkers in de Making Of ruim in de verf wordt gezet door voortdurend te verwijzen naar het succes van de Hongaarse literaire schrijver die de verhaalstof heeft geleverd. Toch zal niemand ontkennen dat het visueel zeer sterke Taxidermia nauwelijks diepgang heeft. Het is een absurde horrorkomedie die niet meer te bieden heeft dan wat men zich over het algemeen bij de term komedie voorstelt. De verwachtingen die werden gewekt met Hukkle worden met Taxidermia niet ingelost, tenzij op het vlak van beeldconceptie, cameravoering en montage. De conclusie dat deze film in hoge mate teleurstelt, ligt dus voor de hand.

BEELD EN GELUID
Qua technische kwaliteit is er op Taxidermia niets aan te merken. Het gaat om een loepzuivere productie met prachtige kleuren, perfecte zwart-witcontrasten en nergens een spatje of een vlekje. Af en toe is er sprake van ghosting in de donkere fragmenten, maar daar hebben kleine beeldschermen minder last van. Er staan nogal wat schrijffouten in de ondertitels en er is hier en daar sprake van weggevallen tussenwoordjes, maar dat bedekken we voor een keer met de mantel der liefde. Het geluid is met zorg uitgezocht en ondersteunt het zeer aparte materiaal helemaal. De 5.1-versie komt ruim aan haar trekken vooral in de jachtige en snerpende geluidsfragmenten.



EXTRA'S
Als extra krijgt u een uitgebreide Making Of Taxidermia waarin u de regisseur van nabij leert kennen. Alle mogelijke aspecten van het draaiproces, de conceptie van het scenario en de keuze van de acteurs komen aan bod. Aan deze reportage van ruim veertig minuten is veel aandacht besteed. Voort krijgt u Fragmenten uit Hukkle, waarmee u meteen het verschil in timbre en sfeer tussen beide films kan opsnuiven, een Originele Bioscooptrailer en een aantal Dvd-rom Extra’s.

CONCLUSIE
Taxidermia van de getalenteerde Hongaarse regisseur György Pálfri is beslist de meest absurde en bizarre film die u in lange tijd heeft gezien. Technisch is er sprake van een verbluffende prestatie, zij het zonder verrassend nieuwe wendingen sinds Hukkle; inhoudelijk en conceptueel blijft deze film, ondanks het vele werk en de goede bedoelingen van de maker, onder de verwachtingen wegens te weinig goede smaak en te weinig sterke en overtuigende argumenten ter verdediging. Taxidermia is over the top over de hele lijn en hoort eerder thuis in het rariteitenkabinet dan in de rayon arthausfilms.