FILM
Nijd. Heeft iedereen dat al eens niet gevoeld? Hoe het meester maakt van je lichaam en je plots vol afgunst kijkt naar het leven dat iemand anders leidt? Af en toe steekt het de kop op, maar waait het vlug weer over. Tenzij het zo diep zit dat het je hele leven lijkt te gaan beheersen. Is het van alle tijden? Ja toch? Deze waarheid lijkt immers als een donderwolk boven de vriendschap van de jonge magiërs Robert Angier (Hugh Jackman) en Alfred Borden (Christian Bale) die in het Londen van eind negentiende eeuw leven, te hangen. De twee jonge knapen zijn bevriend met een goochelaar, Cutter (Michael Caine), die ze tijdens zijn acts (samen met Julia McCullough (Piper Perabo), de echtgenote van Robert) met veel plezier assisteren. Een gezonde rivaliteit maakte zich toen al meester van hen. Maar bij één van Cutters trucs gaat het vreselijk mis, en komt Julia om het leven. Plotsklaps is niets meer wat het was en in hun persoonlijke drang de beste goochelaar te worden van hun generatie te worden, blijkt jaloezie de voedingsbodem te vormen van haat waardoor ze het beiden niet nalaten het creatieve denkwerk van de andere te saboteren, op alle mogelijke manieren. Bij Angier lijken werkelijk alle stoppen door te slaan wanneer Borden – The Professor – zijn vroegere maat de ogen uitsteek met een fantastische act, The transported man: Borden trekt aan de ene kant van het podium een deur achter zich dicht, om een fractie van een seconde later al aan de andere kant van het podium, ongeveer vijf à zeven meter verder, een andere deur uit te komen. Onder luid applaus van het talrijk opgekomen publiek, dat toen nog eenvoudig, doch indrukwekkend volksvermaak wist te appreciëren. Het hek is van de dam voor Angier en in zijn drang Borden finaal de loef af te steken, roept hij de hulp in van de uitvinder Nikola Tesla (David Bowie).

Geen eenvoudig boek, dat van Christopher Priest. Iedereen mag dan destijds uitgeschreeuwd hebben dat het werk van Tolkien niet te verfilmen was, dan hadden ze nog niet van The Prestige gehoord... Waar Peter Jackson oh zo trouw bleef aan de boeken, gooiden Christopher Nolan en broer Jonathan het al snel over een andere boeg. Er werd geschrapt, herschreven tot het geheel voor de kijker logisch in elkaar zou zitten en ook narratief op punt stond. Onnodige verhaallijnen werden subtiel en respectvol herwerkt om alles in een mooi tijdsbestek te kunnen presenteren aan het grote publiek. Naast een subliem scenario, dat vrijwel nergens gaten vertoont, is de voornaamste verdienste van de scenaristen dat ze de aandachtige bioscoopbezoeker aanvankelijk in een wereld vol mysterie mee op sleeptouw nemen, en na afloop van de climax even nog een alles mooi uitleggen, zodat je – zoals bijvoorbeeld na een show van de Nederlander Hans Klok in Las Vegas – de uren nadien niet moet zitten piekeren waarover het nu eigenlijk allemaal ging en hoe de vork in de steel zit. Chistopher Priest zal tevreden geweest zijn. Tenminste, dat zou moeten, want hij gaf Nolan (nadat hij laaiend enthousiast was over Following en Memento) de voorkeur op Sam Mendes, die eveneens interesse getoond had voor de verfilming van zijn boek.

Nolan zorgt ook visueel voor een perfect plaatje. De gecreëerde setting is perfect. Een gemoedelijke dan weer grimmige of geladen sfeer zorgt voor meer dan twee uur mooie cinema. En dan hebben we het nog niet gehad over Hugh Jackman en Christian Bale. Ze lieten hun rol van superheld (respectievelijk Wolverine en Batman) even voor wat ze was om het mooie weer te gaan maken onder regie van Nolan. En met succes. Hugh Jackman had voorheen nooit een onuitwisbare indruk op mij gemaakt, maar hij staat zijn mannetje naast een imponerende Christian Bale. Het lijkt wel gisteren als ik terugdenk aan zijn rol van Jim 'Jamie' Graham in Empire Of The Sun. In The Prestige straalt zijn rol ook weer één en al klasse uit. Niet dat hij Jackman overklast. Ze vormen onverwacht een leuk duo waarbij de nodige onderlinge vriendschap en rivaliteit natuurlijk overkomt.

En er duikt nog mooi volk op in The Prestige: Scarlett Johansson, David Bowie en Andy Serkis. (Al geldt die 'mooi' misschien niet meteen voor deze laatste.) Johansson doet haar ding, maar maakt verder niet echt brokken als Olivia Wenscombe. Dit in tegenstelling tot David Bowie, die zoals altijd ook uitstekend en perfect gecast is als Tesla. Al was het maar omdat hij twee verschillende irissen heeft. Een beklijvende soundtrack van David Julyan doet de rest.

BEELD EN GELUID
Het beeld, dat anamorf op de dvd staat (2.40:1), is crystal clear! Haarscherp, een fijn contrast, ... Zoals het hoort dus. De film is eerder donker, maar toch oogt het beeld helder. Veel bruine tinten zorgen voor de juiste sfeer en beeldruis is zo goed als afwezig. De kwaliteit van het geluid is meer dan behoorlijk. De voorste kanalen krijgen het meeste werk voorgeschoteld. Het surroundeffect komt het beste tot uiting wanneer we Borden of Angier op het podium hun ding zien doen. De dialogen zijn goed te volgen en ruis is afwezig.

EXTRA'S
Naast de evidente bioscooptrailer, krijgen we twee extra's gepresenteerd. Aantekeningen van de regisseur: The Prestige, de filmische magie van Christopher Nolan staat synoniem voor vijf korte making-of films die in totaal om en bij de 19 minuten duren. Wie verwacht hier in detail informatie te krijgen over het hele opzet van de productie, is eraan voor de moeite. Het herwerken van het boek tot de film zoals we deze nu te zien krijgen, vormt de hoofdbrok en helaas ontbreken daardoor interessante en leuke weetjes die we via een commentaartrack wel horen zouden krijgen. De kunst van The Prestige omvat verschillende fotogalerijen met productiefoto's, kostuums/sets, foto's achter de schermen en filmposters. Hier komt vooral de subtiele kracht van de cinematografie sterk tot uiting. Denk maar aan de mooie beelden van een simpele hoed of een veld vol lampen.

CONCLUSIE
Eén van de sterkste films van het jaar krijgt een eerder sober tweede leven op dvd. Een sterk verhaal, mooie beelden en meer dan behoorlijke acteerprestaties. Wat wil een mens nog meer? Een iets lijverige dvd.