FILM
Shanghai, de jaren twintig. Kitty Fane is haar echtgenoot, de saaie bacterioloog Walter, gevolgd naar China om te ontsnappen aan haar bemoeizieke Londense familie. De druk van een liefdeloos huwelijk is echter nauwelijks verdraagbaar en dus begint Kitty in Shanghai een buitenechtelijke relatie met een diplomaat. Als Walter dat beseft, straft hij zijn vrouw door haar mee te nemen naar een onooglijke uithoek van China, ver van alle moderne beschaving, waar een acute cholera-epidemie heerst. Kitty lijkt gedoemd langzaam weg te kwijnen, ten prooi aan eindeloze verveling en gehaat door haar echtgenoot wegens haar overspel. In een klimaat waar je het niet verwacht – gedomineerd door angst voor de cholera en een sluimerende opstand tegen de Britse bezetter – leren Kitty en Walter elkaar echter appreciëren en bloeit de liefde als nog op.

Je hoeft maar de credits van The Painted Veil te bekijken om door te hebben dat het niet gemakkelijk is geweest W. Somerset Maughams roman uit 1925 naar het witte doek te vertalen. Zowel Naomi Watts als Edward Norton treden namelijk op als producent, wat erop wijst dat alleen hun reputatie financiers kon overtuigen geld in het project te pompen. Verwonderlijk is dat niet als je weet dat The Painted Veil een typisch, traag kostuumdrama met romantische ondertonen is zoals dat tussen 1985 en 1995 bijzonder populair was. Tijden veranderen echter en anno 2006 was dergelijk drama een kus des doods aan de box office. Toch kunnen we ons gelukkig prijzen dat deze film als nog groen licht kreeg want hoewel lang niet iedereen de trage opbouw en de subtiele karakters zal kunnen appreciëren, straalt The Painted Veil van begin tot einde klasse uit en mondt hij uit in een emotioneel doeltreffende climax.

Scenarist Ron Nyswaner is het bekendst van zijn nogal prekerige script voor de aids-film Philadelphia en dus op het eerste gezicht geen logische keuze om de notoir meanderende stijl van Maugham naar het witte doek te brengen. Niettemin slaagt de man er wonderwel in met veel liefde de conventies van het genre te bewaren en een aangenaam ouderwetse romantische prent uit zijn pen te toveren. Voor de dialogen verdient grotendeels de romanschrijver lof, maar de structurele opbouw en de zorgvuldig uitgekozen scènes die geleidelijk naar een perfect geloofwaardig einde toewerken, zijn ontegensprekelijk Nyswaners verdienste. Zijn woorden op papier krijgen daarenboven een prima beeldende uitwerking in de handen van regisseur John Curran. Die had tot voor kort alleen een trio indiefilms op z'n actief die niemand ooit had bekeken, maar hij bewijst hier ook tragiek en epiek aan te kunnen. De glorieuze Chinese landschappen helpen hem daarbij, maar je kan niet anders dan ook Currans gevoel voor timing en ritme op te merken. De cineast verzamelde trouwens een crew die de kwaliteiten van de film nog meer in de verf zet. Ruth Meyers kostuums zijn een lust voor het oog, maar helpen bovenal het tijdsbeeld te evoqueren, net als het setdesign van Tu Juhua. De somptueuze fotografie van Stuart Dryburgh en Alexandre De Franceschi’s ingetogen montage zuigen je vervolgens het verhaal in. De terecht meest geloofde bijdrage is echter die van componist Alexandre Desplat, wiens gevoelige mix tussen oosterse tonen en westerse melodieën hem een Golden Globe opleverde.



The Painted Veil mag dan wel episch ogen wegens de exotische locaties en intrigerende geopolitieke achtergrond, de film is in de eerste plaats een intiem portret van twee mensen in een huwelijk dat geboren is uit tegenstellingen. Zowel Naomi Watts als Edward Norton zetten hun beste beentje voor om de constant veranderende dynamiek tussen het centrale koppel subtiel doch gedreven te vertolken. Watts speelt haar rol als een gevangene die van de vrijheid wil proeven en daardoor pas na lange tijd ontdekt dat ook in een ongewenst huwelijk geluk mogelijk is. Norton blijft gedurende de hele duur van de film wellicht iets te veel een enigma – en zijn beheersing van het Engels accent is op zijn best wisselvallig – maar dat de man kan acteren staat buiten kijf. Een prima bijrol als opportunistische consul is er voor Toby Jones en ook een van de grandes dames van het Britse toneel, Dame Diana Rigg, schittert als realistische moeder-overste. Liev Schreiber duikt in het eerste half uur op als de minnaar van Watts, maar laat allesbehalve een verpletterende indruk na.

De sublieme hoogten van de beste Merchant-Ivoryproducties haalt The Painted Veil niet, maar in een tijd waarin een romantisch kostuumdrama nauwelijks nog de bioscopen bereikt, is het verfrissend om te zien dat het genre nog steeds kan sprankelen. De film is wel niet zonder dode momenten en ook de explosieve politieke situatie komt iets te weinig aan bod als fascinerende achtergrond voor de centrale romance. Als je de onnodige epiloog even buiten beschouwing laat, neemt The Painted Veil echter altijd de goede beslissing en sleept de prent je probleemloos mee naar een vervlogen tijd waarin emoties slechts occasioneel aan de oppervlakte mochten treden. Eenmaal die horde genomen, beklijft de film meer dan hij afstand houdt en tegen de tijd dat een wondermooi Frans kinderliedje op de soundtrack de climax begeleidt, is de zevende kunst een innemend romantisch drama rijker.

BEELD EN GELUID
Zolang daglicht de beelden in The Painted Veil begeleidt, kan je spreken van een geslaagde transfer met rijke kleuren, goede contrasten en een lovenswaardige scherpte. Donkere en mistige scènes leggen echter de tekortkomingen van de dvd bloot. In meer dan een van deze scènes komt namelijk blokvorming voor, terwijl zowel de contrasten, kleuren en scherpte weggespoeld worden door grijzige waas. Het geluid daarentegen is uitstekend op elk van de drie aanwezige sporen. De voorkeurtrack is de DTS die net wat meer warmte en dynamiek uitstraalt.

EXTRA’S
Een blikje Achter de Schermen (3 min.) wordt niet voorzien van commentaar en is bijgevolg niet meer dan een saaie B-roll. Cast en crew geven ons wat meer inzicht in de karakters, motivatie en het ontstaan van de film, maar de Interviews (10 min.) worden gehinderd door een gebrek aan diepgang. Afrondend bevat de dvd een Trailer (2 min.).

CONCLUSIE
The Painted Veil is een romantisch kostuumdrama dat zich niet stoort aan decennia oude conventies van het genre en bewijst dat een goed verhaal ook traag en subtiel verteld kan worden zonder aan efficiëntie of emotie in te boeten. Het geluid klinkt prima op dvd, maar de beelden stellen enigszins teleur voor een Warnerrelease. De bonussectie is karig gevuld.