Tien jaar na Elizabeth komt regisseur Shekar Kapur met een onverwachte sequel op de proppen, waarin Cate Blanchett één van de voornaamste rollen uit haar carrière herneemt, in een film die een heel andere periode van het leven van Engelands meest prominente koningin belicht. Elizabeth is nog altijd even ongenaakbaar als Virgin Queen, en haar politiek doorzettingvermogen en intellectuele scherpzinnigheid staan nog altijd op punt, ze is ouder en wijzer geworden maar in zekere zin ook kwetsbaarder, nu ze een evenwicht in haar heerschappij heeft gevonden en zichzelf niet meer zo isoleert. Elizabeth heeft als 'koningin van het volk' en protestantse rebel zich zekere vrijheden weten te permitteren die zeker voor vrouwen aan een hof niet evident waren in de middeleeuwen, maar hoe zeer ze ook greep op de omstandigheden weet te houden en ze haar vinger altijd aan de kloppende pols houdt, ze moet bij haar persoonlijke keuzes rekening houden met het staatsbelang. De ontdekkingen van de Nieuwe Wereld én gentleman-piraat Walter Raleigh fascineren haar mateloos - zijn piraterij wordt hem zelfs vergeven omdat hij er voornamelijk de Spanjaarden mee irriteert - maar ze schuift haar gevoelens opzij onder een dikke laag melkwitte make-up; getrouwd met haar koninkrijk schat ze Raleigh toch redelijk accuraat in als de zoveelste die naar haar gunsten komt smeken, en alhoewel er met de koloniale ontdekkingsreizigers zeker zaakjes te doen zijn, blijft ze waakzaam om haar verantwoordelijkheden niet te ontlopen.

Er wordt in de film erg veel tijd gespendeerd aan de oorzaken en de aanleiding tot de oorlog met Spanje, die eigenlijk in één grootste scène van pakweg het laatste half uur wordt afgehandeld. De film is een mengeling van historische feiten en gebeurtenissen met goed doordachte hofintriges, romantiek en meedogenloze politieke afrekeningen. Cate Blanchett weet haar rol opnieuw in te vullen zonder van de historische rol een ééndimensionaal karikatuur te maken. Kapur laat Blanchett duidelijk vrijheid om haar rol naar eigen goeddunken in te vullen, en uiteindelijk rendeert zijn beslissing, waardoor zijn voornaamste taak zich reduceert tot het scheppen van een mooi historisch kader met barokke decors, exuberante kostuums en intrigerende hovelingen. Blanchett geeft aan Elizabeth gestalte als een veelzijdig, multidimensionaal karakter, die verschillende tegenstellingen in haar personage in een zeker evenwicht kan laten balanceren: keihard als het moet maar toch vergevingsgezind, een emphatische vrouw zowel als een getrainde legerleidster en terughoudend maar breeddenkend. Voor een kostuumfilm met somptueuze decors zijn de dialogen niet danig geforceerd. Ook Clive Owen weet de controversiële persoon van Sir Walter Raleigh op geloofwaardige manier in te vullen, een dromer met ambities voor "zijn" kolonies, zuiver in zijn bedoelingen maar even goed een gladde paling om zijn ambities waar te maken, en naast Walsingham zowat de enige aan het hof die Elizabeth geen lippendienst bewijst. Tegelijkertijd houdt hij er een ingewikkelde driehoeksverhouding op na, en Owen weet zowel de scènes met Cate Blanchett als die met Abbie Cornish te voorzien van een zekere seksuele atmosfeer. Minpuntjes? Essentieel is de film een herneming van de eerste film, en aan het concept wordt niet bijster veel gewijzigd. Echte verrassingen blijven dus uit; kostuums, sets, muziek... het is allemaal een beetje hetzelfde. Ook moeten we het gegeven dat de Spaanse armada werkelijk verpletterd werd door de Engelsen, met een historische korrel zout nemen, want op het einde van de 16de eeuw was de macht van Spanje al beslist over zijn hoogtepunt heen. Toch hadden we het met een niet evidente vervolgfilm veel slechter kunnen treffen.