Deze film maakt deel uit van een Ingrid Bergman Box, waartoe ook Intermezzo, Dollar en A Woman’s Face behoren.

FILM
June Night is in veel opzichten de meest moralistische en gedateerde prent in de Ingrid Bergman Box. Des te vreemder dus dat het op puur visueel vlak veruit de best geëxecuteerde prent is. Regisseur Per Lindberg bezondigt zich niet aan de theatrale, statische en vlakke kaders van Gustaf Molander, maar maakt ten volle gebruik van de mogelijkheden van decors en belichting, waardoor June Night visueel lang niet zo gedateerd oogt als andere Bergmanfilms uit haar Zweedse periode. De visuele stap voorwaarts vergoelijkt echter niet het meanderende scenario dat maar niet weet van welk hout pijlen te maken. Voor een redelijk simpel verhaal weeft de prent een soms onnodig ingewikkeld kluwen plotlijnen bijeen, waardoor je als kijker geregeld tweemaal moet nadenken voor je mee bent. Een deel van deze tekortkoming valt echter toe te schrijven aan de veranderde moraal t.o.v. 1940.

June Night gaat immers uit van de stelling dat een jonge vrouw die door haar minnaar bijna met de kogel gedood wordt degene is die nagewezen wordt in de maatschappij i.p.v. de overspelige man. De feiten dwingen Kirsten Nordbäck zelfs te verhuizen van haar geboortedorp naar Stockholm, waar ze haar naam verandert in Nordana, een job als apotheekassistente aanneemt en onderdak vindt in een huis bij drie andere meisjes. Haar verleden blijft haar echter achtervolgen: de minnaar wil haar opnieuw voor zich winnen en een van haar huisgenotes is de vriendin van een journalist. Maar ook nieuwe problemen duiken op: Kirsten wordt immers verliefd op de verloofde van een bevriende verpleegster. Voor hem moet ze trouwens haar verleden angstvallig verborgen houden.



Bovenstaande plot klinkt op papier zo gek nog niet, maar in de praktijk puren de filmmakers er onvoldoende coherent drama uit om zelfs een prent van nog geen anderhalf uur te vullen met entertainend materiaal. Tegen de tijd dat je kunt leven met de anno 2008 compleet absurde premisse, is er zoveel tijd verloren gegaan dat je jezelf er niet toe kan brengen emotioneel te investeren in de personages die het scherm bevolken. Het scenario draait bovendien in rondjes: veel progressie is er niet te ontwaren in de wijze waarop Kirsten haar verleden tracht te ontduiken. Hoe zeer cineast Lindberg ook probeert de tekortkomingen te maskeren via een regie die af en toe gedurfd en intrigerend is, hij krijgt de wrange smaak van kabbelend melodrama niet uit de mond van de kijker. Ook de cast is ditmaal niet op dreef. Ingrid Bergman moet naar goede gewoonte de film op haar schouders torsen, maar ze slaagt daar nauwelijks in. Haar personage is gewoonweg te onsamenhangend om als ankerpunt te fungeren voor de emoties van het publiek. Dé constante in de boxset van 4 Bergmanfilms is de mate waarin de nevencast onopvallend in de achtergrond verdwijnt en June Night bevestigt die trend.

We moeten er dus niet veel woorden aan vuil maken: June Night is emblematisch voor quasi alle films die de Zweedse actrice draaide vóór haar overstap naar Hollywood. De prent grossiert in melodramatische momenten waarvoor de tijd weinig vergevingsgezind is geweest. Visueel is de prent redelijk overtuigend, maar dat is het enige pluspunt dat te ontwaren valt in het warrige kluwen dat een scenario moet voorstellen. Het is dan ook een jammerlijke vaststelling dat geen enkele film uit de Ingrid Bergman Box een blijver is. We mogen dus de studiobonzen in Hollywood op onze beide knieën danken dat ze de actrice naar de Amerikaanse westkust hebben gelokt op het eind van de jaren dertig, want daar bloeide ze pas echt open en kreeg ze de scripts, de scenario’s en de tegenspelers die ze verdiende.

BEELD EN GELUID
Voor een Zweedse film die dateert uit 1940 ziet het beeld er redelijk oké uit. Scherpte en beeldvuiltjes zijn het grootste probleem, maar met het contrast en de helderheid zit het wel snor. Grain is continu aanwezig. De soundtrack bestaat uit het originele monospoor en zorgt voor een minimum aan dynamiek. Dialogen worden helder weergegeven maar worden af en toe overstemd door muziek of geluidseffecten.

EXTRA’S
De dvd bevat geen bonussectie.



CONCLUSIE
June Night is visueel een redelijk interessante film. Qua verhaal overtuigt de prent helaas niet en ook de vertolkingen kunnen haar niet naar een hoger niveau tillen. Een gedateerd melodrama met weinig relevantie voor een modern publiek. Beeld en geluid vallen mee gezien de leeftijd van de film, maar een bonussectie is er niet.