FILM
De carrière van actieheld Sylvester Stallone kende hoge pieken, maar vooral diepe dalen. Zijn door critici meest geprezen rol (die van de uitgezakte sheriff Freddy Heflin in James Mangolds Cop Land uit '97) werd uiteindelijk een beetje het begin van het einde, want na stemmenwerk in Antz maakte de acteur de ene flop na de andere. Eye See You dat bij ons is uitgebracht als D-Tox, wist wereldwijd nog geen 7 miljoen dollar binnen te halen (budget: 55 miljoen dollar). Met uitzondering van zijn bijrol in de derde Spy Kids, haalden zijn volgende films Avenging Angelo en Shade zelfs de bioscopen niet meer. En in 2005 leek het alsof Stallone echt rock bottom bereikt had met een miezerige bijrol in de televisieserie Las Vegas. Het is een feit dat de man het niet voor het geld hoeft te doen, maar toch vroegen de fans en filmliefhebbers zich af wat er allemaal gaande was. De critici hadden hem afgeschreven en de aankondiging van een vierde Rambo en een Rocky VI werd letterlijk weggelachen.

Maar dan in 2006 was Rocky Balboa een feit. De film - die niet alleen door Stallone geschreven is, maar ook geregisseerd - groeide tegen de verwachtingen in niet alleen uit tot een favoriet onder de critici, daarbovenop bracht de 24 miljoen dollar kostende bokssequel wereldwijd bijna 156 miljoen dollar op. Gesterkt door dit onverwachte succes, begon Sylvester Stallone met goede moed aan de eerder aangekondigde Rambo-sequel. Het vinden van een actueel verhaal, geschikte locaties en natuurlijk de casting, bleken nog de makkelijkste opdrachten, want om de financiering rond te krijgen heeft Stallone maar liefst 17 (!) producers en hun bijhorende maatschappijen op één lijn moeten krijgen. Na heel wat getouwtrek over de distributie en dergelijke kreeg Stallone een budget van bijna 50 miljoen dollar ter beschikking. Om allerhande doodsbedreigingen van de militaire junta van Myanmar (Birma) te vermijden, besloot de Hollywoodster die in 2008 tweeënzestig werd, om de film in Thailand op te nemen 

Op 25 januari 2008 werd de langverwachte sequel in thuisland Amerika uitgebracht. Hoewel de film een solide openingsweekend had van meer dan 18 miljoen dollar en veel persaandacht kreeg (voornamelijk door de uitermate gewelddadige fragmenten die online te vinden waren), werd het vierde Rambo-avontuur met zijn 43 miljoen dollar 'maar' een bescheiden succesje. De gevestigde critici hadden zoals verwacht weer met gesloten ogen hun pennen aangescherpt, met de typische éénlijnige recensies tot gevolg. Maar vele onafhankelijke internetrecensenten en gerespecteerde genrekenners hadden een héél ander oordeel klaar: niet alleen kreeg de vierde film - die internationaal is uitgebracht onder de titel John Rambo - gelijke én regelmatig zelfs betere scores dan First Blood, daarbovenop was de internetaandacht niet te stuiten. Stallone-forums en fansites van de iconische Vietnam-veteraan schoten uit de grond als paddenstoelen en de reacties van de vele fans gingen letterlijk door het dak. Het was net daardoor en door behoorlijk bedenkelijke quotes als "Best Rambo yet!", dat we mits enige reserves richting de bioscoop trokken.

Vanaf de eerste fragmenten maakt Stallone duidelijk dat John J. Rambo anno 2008 een héél ander beestje is dan in zijn gloriedagen tijdens de gouden jaren tachtig. Weg zijn de vele franjes en Hollywoodiaanse omlijstingen; ook de overdreven verheerlijking van het personage zijn nergens meer te bespeuren. Voor het typische cartooneske geweld en oneliners is duidelijk al helemaal geen plaats meer in de wereld van vandaag.

Met echte beelden van de onmenselijke gebeurtenissen in Myanmar grijpt de actieheld ons bij de keel en duwt hij de kijker hardhandig op de feiten. De wereld is hard en wat je er ook aan doet of wilt doen, het zal nooit veranderen! Dus zegt zelfs Rambo "Fuck the world", wanneer enkele missionarissen onder leiding van Michael Burnett (Paul Schulze) aan hem hulp vragen om Myanmar in te komen. Het personage John Rambo, dat met meer verve en inleving dan ooit gespeeld wordt door Stallone, is na Rambo III in Thailand blijven hangen en vangt er slangen om zijn boterham te verdienen. Wanneer de robuuste Vietnam-veteraan echter in aanraking komt met Michaels bevallige partner Sarah (Julie Benz) verandert Rambo van gedacht en brengt hij de missionarissen naar de gewenste locatie. Maar wanneer er na enige tijd nog steeds geen nieuws is vanuit het dorp, maakt de achterliggende organisatie van Michael zich zorgen. Samen met een groepje huurlingen wordt Rambo ingeschakeld om de missionarissen op te sporen en eventueel te redden. Op hun zoektocht ontdekken de mannen al snel de wreedheden van de militaire junta...

Zoals u wellicht kan lezen is het verhaal nog steeds geen raketwetenschap, maar dat is ook niet nodig. Rambo is per slot van rekening een ACTIEfilm. En wat voor één! Stallone geeft zijn meest recente film als cineast een furieus tempo mee en met een opvallende 'in your face'-regie die in schril contrast staat met de ingetogen regie van zijn Rocky Balboa. Je wordt van de ene spectaculaire actiescène naar de andere gesleept, met een ongezien niveau van realistisch geweld. Je krijgt als kijker bijna geen tijd om tot rust te komen, want ook in de rustigere scènes krijg je de onderdrukking en de gruwelijke weerslag van het sadistische leger te zien. Het is net deze actuele basis die de film de nodige dramatiek en ruggengraat meegeeft. Het behoorlijke acteerwerk en de magistrale muziek van componist Brian Tyler, met overigens zéér welkome en geslaagde hommages aan Jerry Goldsmiths orgineel werk voor de eerste film, doen de rest. De actie is bovendien werkelijk om duim en vingers af te likken! En dan hebben we het niet alleen over de grimmige en korrelige fotografie en het extreme geweld, maar over het heerlijke oldstyle stunt- en vliegwerk met een minimum aan CGI. Stallone komt als zestiger nog steeds enorm imposant over, ook al houdt het personage voor de verandering zijn shirt aan. De acteur loopt, kruipt, springt en schakelt slechterikken uit met evenveel zwier als toen hij dertiger was.

Het is dan ook een fijn weerzien met een oud icoon, die op geloofwaardige manier een ware evolutie doormaakt en bewijst dat hij de Jason Bournes en Vin Diesels van deze wereld nog stééds 'op hun bakkes' kan geven als hij wil. Niet echt verrassend en ongeacht een laffe boycot van één van de grootste cinemaketens van Groot-Brittannië, werd de vierde Rambo internationaal wél een solide hit met een opbrengst van bijna 71 miljoen dollar. Het is dan ook mede dankzij de wereldwijde boxoffice-opbrengst van meer dan 113 miljoen dollar en de verpletterende verkoop en verhuur van de dvd en Blu-ray (die momenteel records breekt in onder meer thuisland Amerika) dat het marktaandeel van het onafhankelijke Lionsgate met meer dan vijftig procent de hoogte in schoot. Stallone's comeback als de getormenteerde Vietnam-veteraan, is bovendien ook de grootste hit tot nu toe voor Millenium Films, dat bekend werd met direct-to-video titels van andere actiehelden zoals Steven Seagal en Jean-Claude Van Damme.

Weinigen zullen het durven toegeven, maar het is uiteindelijk de dikwijls verguisde en compleet afgeschreven Sylvester Stallone zélf die achtereenvolgens met Rocky Balboa en nu Rambo deed wat niemand kon of zelfs maar voor mogelijk achtte: de beste sequels uit beide reeksen afleveren en voor beide iconische personages de cirkel glansrijk rondmaken. Welcome home Johnny! 

BEELD EN GELUID
Het 2.35:1-beeld is scherp, met hier en daar wat om stilistische redenen toegevoegde korrel/grain. Het beeld is voorts contrast- en detailrijk, met een solide zwartniveau. De kleuren lijken hier en daar wat bewerkt om de sfeer te versterken, maar wat te zien is oogt realistisch, vol en levendig. De gebruikte filmprint ziet er proper uit en vuiltjes of andere beschadigingen vormen zoals te verwachten bij een recente studiofilm geen enkel probleem. Ook digitale compressiefouten en beeldruis blijven beperkt tot een minimum. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met een passend breed en ruimtelijk geluidsbeeld. De subwoofer gaat goed door in het laag en de omgevingsgeluiden en effecten zijn prima geplaatst. De dialogen komen netjes uit de centerspeaker en klinken helder en steevast verstaanbaar. Ruis en/of andere oneffenheden hebben we niet waargenomen. De eveneens toegevoegde Engelse DTS 5.1-track krijgt de voorkeur door een tikkeltje meer detail en spreiding, maar het verschil had gerust wat meer mogen zijn. Hoe dan ook uitstekende beeld- en geluidskwaliteit! 

EXTRA'S
Buiten een goede beeld- en geluidskwaliteit is er eveneens heel wat te beleven qua bonusmateriaal. De aftrap wordt gegeven op de eerste schijf, met een uitermate goed voorbereide audiocommentaar ingesproken door Stallone. Op de tweede disc hebben we de gewoonlijke DFW-extra's zoals de compleet nutteloze film clips, een fotogalerij (bestaande uit een tiental production stills) en enkele pagina's Nederlandstalige notities, Maar gelukkig wist de Nederlandse distributeur ons ook nog eens aangenaam te verrassen met een zestal boeiende featurettes, die elk een aspect van de productie - zoals de montage, het geluid, de wapens, moeilijkheden om na zoveel jaar een franchise terug tot leven te krijgen en de receptie en impact na première - van naderbij bekijken. De Short commentary tracks blijken op hun beurt zes korte featurettes te zijn, waar Stallone commentaar en uitleg geeft over enkele sleutelscènes, geïllustreerd met allerhande interviewsnippers van andere cast- en crewleden en fragmenten van achter de schermen. Samen goed voor bijna 33 minuten aan informatie! Eveneens erg boeiend is de documentaire Legacy of Despair: The Real Struggle in Burma, die het vergrootglas richt op de conflicten in Myanmar. Diverse woordvoerders van belangrijke mensenrechten-organisaties komen aan het woord over de mensonterende situaties en je leert dat Stallone er niet ver naast zit. Een beetje dubbele informatie, maar wel leuk om eens te bekijken zijn de losse beelden op de set, een handjevol promotionele interviews en een Making of gemaakt voor (én door) de Nederlandse televisie. De originele bioscooptrailer, een televisiespot en enkele cross-promotionele trailers vormen de kers op de taart van deze, met uitzondering van de weggeknipte scènes, erg complete release. Pittig detail: Stallone kondigde recent aan dat hij zijn Director's Cut van de film ook zal uitbrengen, dus vroeg of laat zal ook het geknipte materiaal onze contreien bereiken.

CONCLUSIE
Rambo is terug en het is een fijn weerzien! Dé beste sequel uit de reeks leunt dankzij een geloofwaardige én grimmige actuele situatie, de snedige regie van Stallone en hard geweld opnieuw aan bij de wereld van David Morrell. Het beeld en geluid zijn uitstekend en bovendien is er een schat aan boeiende en waardevolle extra's aanwezig op de uit twee schijfjes bestaande speciale steelbookeditie. Een absolute must voor de actiefans!