FILM
Vanaf de eerste fragmenten maakt Stallone duidelijk dat John J. Rambo anno 2008 een héél ander beestje is dan in zijn gloriedagen tijdens de gouden jaren tachtig, weg zijn de vele franjes en Hollywoodiaanse omlijstingen. Ook de overdreven verheerlijking van het personage is nergens meer te bespeuren. Voor het typische cartooneske geweld en de oneliners is duidelijk al helemaal geen plaats meer in de wereld van vandaag.

Met echte beelden van de onmenselijke gebeurtenissen in Myanmar grijpt de actieheld ons bij de keel en duwt hij de kijker hardhandig op de feiten. De wereld is hard en wat je er ook aan doet of wilt doen, het zal nooit veranderen! Dus zegt zelfs Rambo "Fuck the world", wanneer enkele missionarissen onder leiding van Michael Burnett (Paul Schulze) hem om hulp vragen om Myanmar in te komen. Het personage John Rambo, dat met meer verve en inleving dan ooit gespeeld wordt door Stallone, is na Rambo III in Thailand blijven hangen en vangt er slangen om zijn boterham te verdienen. Wanneer de robuuste Vietnam-veteraan echter in aanraking komt met Michaels bevallige partner Sarah (Julie Benz) verandert Rambo van gedacht en brengt hij de missionarissen naar de gewenste locatie. Maar wanneer er na enige tijd nog steeds geen nieuws is uit het dorp, maakt de organisatie van Michael zich zorgen. Samen met een groepje huurlingen wordt Rambo ingeschakeld om de missionarissen op te sporen en eventueel te redden. Op hun zoektocht ontdekken de mannen al snel de wreedheden van de militaire junta...

Zoals u wellicht kan lezen is het verhaal nog steeds geen raketwetenschap, maar dat is ook niet nodig. Rambo is per slot van rekening een ACTIEfilm. En wat voor één! Stallone geeft zijn meest recente film als cineast een furieus tempo mee, met een opvallende 'in your face'-regie die in schril contrast staat met de ingetogen regie van zijn Rocky Balboa. Je wordt van de ene spectaculaire actiescène naar de andere gevoerd, met een ongezien niveau van realistisch geweld. Je krijgt als kijker bijna geen tijd om tot rust te komen, want ook in de rustigere scènes krijg je de onderdrukking en de gruwelijke weerslag van het sadistische leger te zien. Het is net deze actuele basis die de film de nodige dramatiek en ruggengraat meegeeft. Het behoorlijke acteerwerk en de magistrale muziek van componist Brian Tyler, met overigens zéér welkome en geslaagde hommages aan Jerry Goldsmiths orgineel werk voor de eerste film, doen de rest. De actie is bovendien werkelijk om duim en vingers af te likken! En dan hebben we het niet alleen over de grimmige en korrelige fotografie en het extreme geweld, maar over het heerlijke oldstyle stunt- en vliegwerk met een minimum aan CGI. Stallone komt als zestiger nog steeds enorm imposant over, ook al houdt het personage voor de verandering zijn shirt aan. De acteur loopt, kruipt, springt en schakelt slechterikken uit met evenveel zwier als toen hij dertiger was.

Weinigen zullen het durven toegeven, maar het is uiteindelijk de dikwijls verguisde en compleet afgeschreven Sylvester Stallone zélf die achtereenvolgens met Rocky Balboa en nu Rambo deed wat niemand kon of zelfs maar voor mogelijk achtte: de beste sequels uit beide reeksen afleveren en voor beide iconische personages de cirkel glansrijk rondmaken. Welcome home Johnny!

Voor onze recensie van de dvd kan u hier terecht.

BEELD EN GELUID
Het 2.35:1-beeld van de Blu-Ray is haarscherp, met een verbluffend detail en diepte. Contrast en zwartniveau zijn uitstekend en de bewerkte junglekleuren spatten van het scherm. Sommige scènes lijken welliswaar iets softer, maar dit is net als bij de dvd-versie door de om stilistische redenen toegevoegde korrel/grain. Vuiltjes of andere beschadigingen zijn zoals te verwachten niet aan de orde. De Engelse DTS HD MA-track klinkt zo mogelijk nog beter dan de DTS-soundtrack op de dvd. Het HD-spoor klinkt warm, agressief en uitermate dynamisch, met een uistekende plaatsing van de geluidseffecten en verbluffend gevoel van ruimte. Je duikt bijna letterlijk weg onder de sofa om de kogelregens te ontwijken! De subwoofer zorgt op gepaste wijze voor de lage tonen zoals de vele explosies. De heldere dialogen komen mooi uit de middelste luidspreker en zijn altijd goed te verstaan. Ruis of andere storingen hebben we niet waargenomen. Er is ook een standaard Engelse Dolby Digital 5.1-track toegevoegd die, in direct vergelijk met de dvd, ook uw woonkamer in vuur en vlam zal zetten! 

EXTRA'S
Waar de speciale editie van de dvd letterlijk tot de nok gevuld was met boeiend en waardevol bonusmateriaal, opteerde distributeur DFW om de overgrote meerderheid te laten vallen voor de Blu-Ray. En wat er nog wél te vinden is, is nu niet de meest interessante selectie. Zo treffen we nog steeds de goed voorbereide en door Stallone ingesproken audiocommentaar aan, maar voorts moeten de HD-fans van de Vietnam-veteraan het stellen met een handjevol promotionele interviews met cast- en crewleden (30 min.), een filmpje met losse beelden van op de set volgens het weinigzeggend B-Roll principe (16 min.), een een Making of, gemaakt voor (én door) de Nederlandse televisie (18 min.) en enkele cross-promotionele trailers. Een vreemde keuze van de distributeur en daar gaat dan ook de 'Top-Blu-ray'-status!

CONCLUSIE
Rambo is terug en het is een fijn weerzien! Dé beste sequel uit de reeks leunt dankzij een geloofwaardige én grimmige actuele situatie, de snedige regie van Stallone en hard geweld opnieuw aan bij de wereld van David Morrell. Het beeld en geluid van de Blu-Ray zijn verbluffend, maar helaas moesten daarvoor bijna al de extra's sneuvelen. Aan u de keuze!