FILM
Het kleine, slaperige Amerikaanse stadje New Salem wordt opgeschrikt door enkele onrustwekkende verdwijningen van mooie, jonge vrouwen. Nadien worden de steevast stevig toegetakelde lijken teruggevonden. De moordenaar kickt er namelijk op om de meisjes te folteren en hun ledematen af te snijden. De mooie en erg talentvolle Aubrey Fleming (Lindsay Lohan) verdwijnt na een avondje stappen met vrienden. Maar haar ouders (Julia Ormond en Neil McDonough) kunnen al snel opgelucht ademhalen wanneer Aubrey gewond aan de kant van de weg wordt aangetroffen. Toch is er iets vreemds aan de hand, want éénmaal Aubrey wakker wordt in het plaatselijke ziekenhuis, blijft ze tegen de politie volhouden dat ze de stripdanseres Dakota Moss is en dat de échte Aubrey Moss nog steeds in groot gevaar is!
 
"There are two sides to every crime"
Spijtig dat ze allebei even slecht zijn...

Wat is er toch gebeurd met Lindsay Lohan? Ooit was deze schoonheid het populairste exportproduct van de Disney studios dankzij kaskrakers als The Parent Trap ('98), Freaky Friday ('03), Confessions Of A Teenage Drama Queen ('04) en Herbie: Fully Loaded ('05). Nadien maakte ze de ene flop na de andere en kwam ze meer in het nieuws met haar cocaïneverslaving, allerhande dronken verschijningen, haar bedprestaties in een pikante op het internet gelekte homevideo en haar onafgebroken gefuif met andere bimbo's als Paris Hilton. In 2007 wilde ze haar carrière echter terug op de rails krijgen met het ensembledrama Georgia Rule en de gedurfde horror/thriller Know Who Killed Me. 

Ondertussen weten we ook dat haar opzet niet geslaagd is. Georgia Rule flopte en de critici sabelden I Know Who Killed Me unaniem neer, met een record van negen Razzie-nominaties. De film verzilverde er acht en er ging geen hond naar de horrorperikelen van miss Lohan kijken. Niet veel later werd de film een beetje uitgeroepen tot één van de slechtste films aller tijden.

Is dat nu terecht? Amai nog niet. I Know Who Killed Me is wat men noemt een draak van een film! Op papier zal het er allemaal wel interessant uitgezien hebben, met het 'slimme' scenario en het kleruenspel à la Italiaanse giallo's uit de jaren zeventig. Helaas is het uiteindelijke resultaat een rommelig en stuurloos geheel, met tenenkrommend acteerwerk. De cineast - een zekere Chris Silvertson - slaagt er niet in om het scenario boeiend naar het scherm over te zetten. Het geheel raakt regelmatig kant noch wal en de 'slimme' twist zie je al van kilometers ver aankomen. En dan hebben we het nog niet gehad van het irritante samenspel van kleuren!

Buiten de hallucinant slechte acteerprestatie van Lohan, sloeg onze 'crap'-meter eveneens regelmatig in het rood als Julia Ormond zich op het toneel begeeft. We hopen voor Ormond, en uiteraard haar dierbare acteercarrière, dat de actrice haar agent onmiddellijk na I Know Who Killed Me aan de deur heeft gezet! Eigenlijk hopen we dit voor iedereen die aan deze farce heeft meegewerkt, want de onnozele dialogen die sommige acteurs ten gehore brengen, gaven ons plaatsvervangende schaamte.

De prent is bij zijn release gepromoot als een onderdeel van het populaire "torture porn"-subgenre, maar ook de controversiële stripscènes zijn steevast in de kijker geplaatst. In realiteit is het uiteraard weer heel wat minder, want ofschoon Lohan graag met haar kont bloot loopt, is er op het gebied van naakt geen scheet te beleven. Ook qua horror en bloedige toestanden is I Know Who Killed Me niets om over naar huis te schrijven. De effecten zijn niet slecht, maar de bizarre en onnozele omkadering en het compleet ontbreken van spanning of zelfs simpele verhaalopbouw wringen ook die kans de nek om. Als de film dan toch nog één reden van bestaan heeft, dan is het wel als curiosum in iets als "Nacht van de Wansmaak". Want hoe verklaar je anders dat er na alle uitermate slechte kritiek toch nog één miljoen stuks van de dvd en Blu-ray in Amerika verkocht zijn?

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld is scherp, met een prima contrast en een eveneens sterk schaduwdetail. Het zwartniveau is zoals het hoort en de kleuren, met name blauw en rood, komen erg goed tot hun recht. De gebruikte print is vrij van vuiltjes en buiten wat minieme filmgrain valt er weinig negatief te rapporteren over het beeld. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm, met een goede spreiding en heldere, verstaanbare dialogen. Ruis en andere storingen hebben we niet opgemerkt. De DTS-track biedt op zijn beurt iets meer detail en warmte dan de Dolby Digital-tegenhanger. Technisch valt er dus weinig op het schijfje aan te merken!

EXTRA'S
Als je een blik op de cover werpt, lijkt er behoorlijk wat bonusmateriaal aanwezig te zijn, maar in realiteit is het ook hier héél wat minder! Na wat verplichte promotietrailers van andere horrorfilms, is er een originele bioscooptrailer. Die doet overigens goed zijn best om de film te promoten en je zou haast denken dat het een Lynchiaans meesterwerk is. Na het lezen van deze recensie bent u ook die illusie armer! De featurette blijkt niet meer te zijn dan een veredelde trailer, maar dan doorspekt met weinig zeggende soundbites (beknopte en ophemelende interviewsnippers). Het ding duurt amper enkele minuten en ook de B-Roll-beelden achter de schermen zijn triestige kost. Je krijgt gedurende ongeveer vijf minuutjes enkele letterlijk weinig zeggende setbeelden te zien. Geeeuw! Onder de noemer 'Interviews' worden Lindsay Lohan, Julia Ormond, Neil McDonough en producent Frank Mancuso Jr. aan de tand gevoeld over de film. Het betreft uitgebreidere (lees: ongeveer één minuut per persoon!) versies van de eerder aan bod gekomen soundbites. De extra dans scènes zijn zes minuten alternatieve stripteasescènes met madame Lohan. Steiger echter niet te hard, want het gaat om een even brave, preutse en aangeklede versie als in de film. Hoewel, er zijn wel eventjes twee borsten te zien, zij het niet van Lindsay Logan. Haal er uw voordeel uit! Het alternatieve einde draait uit op niets en de bloopers zijn even humoristisch als een gemiddelde aflevering van het journaal. Fun stuff kortom!

CONCLUSIE
I Know Who Killed Me is een draak van een film en is tot op heden zelfs niet te genieten op een 'so bad, it's good'-niveau. Wie weet rijpt de film even goed als een peperdure wijn? De dvd van Warner is technisch dik in orde, alleen de extra features zijn gebakken lucht.