FILM
Kim (Maggie Grace), de dochter van ex-CIA agent Bryan Mills (Liam Neeson), wil per se op haar zeventiende met een vriendin Amanda (Katie Cassidy) naar Parijs. They're up to no good: ze maken pappie wijs dat ze naar de museumwijk gaan om alle bezienswaardigheden plat te lopen, maar feitelijk willen ze heel Europa doortrekken volgens het traject van een concerttournee van U2. Ze heeft vrolijk tegen pappie gelogen, en de (gescheiden) moeder Lenore (Famke Janssen) speelt samen met haar strontrijke vriend (Xander Berkeley) het spelletje mee. Uiteindelijk geeft pappie toe, echter niet zonder het vaderlijke advies om bepaalde wijken te mijden, niet mee te gaan met vreemden, en meer van die goede raad.

Maar het vliegtuig is nog niet goed gepand of het is al prijs. Een jonge vlotte kerel, Peter (Nicolas Giraud) stelt aan het duo Amanda en Kim voor om een taxi te delen om de kosten te drukken, en dan nodigt hij hen uit om een avondje mee te gaan dansen. Amanda, die zo geil is als boter, ziet zichzelf al deelnemen aan de meest wilde orgieën met hete Franse studs, maar bij Kim is er toch stilletjesaan een alarmbelletje aan het rinkelen. Uit voorzorgen belt ze nog naar pappielief, en net op dat moment wordt ze ontvoerd door een bende Albanese handelaars in seksslavinnen. Bryan heeft nog net genoeg gehoord om de speurtocht te beginnen, en hij kan nog net per GSM de ontvoerders beloven dat, als ze zijn dochter niet onmiddellijk vrijlaten, hij naar Parijs komt om hen één voor één over de kling te jagen. Vooraleer er wordt ingehaakt wenst iemand hem nog good luck.

En pappie houdt woordt. De eerste 96 uur in een dergelijke verdwijningszaak zijn blijkbaar cruciaal, en tegen dat pappier op Charles De Gaulle staat zijn de eerste 16 uur al nutteloos weggetikt. Maar niet dat dat onze held zal tegenhouden: diezelfde nacht duikt Bryan nog in de onderbuik van Parijs en zoekt de Albanese prostitutiemaffia op. En spijt dat die ervan krijgen dat ze hem ooit een hak gezet hebben. Zonder de betekenis van het woord 'genade' nog maar te willen kennen, jaagt Bryan één voor één de misdadigers na door wiens vingers zijn dochter is gepasseerd, martelt ze om aan de informatie voor de volgende stap in zijn trektocht te geraken, en brengt ze vervolgens in koelen bloede om. Het volgende deel van de film in detail beschrijven zal ongetwijfeld uw kijkplezier vergallen, maar laten we het erop houden dat de Franse politie met de handen in het haar zit dat er iemand in hun departement blijkbaar op zijn eentje de Albanese maffia aan het decimeren is.

Subtiliteit is niet dadelijk de grootste troef van de film. In wezen zijn we getuige van één langgerekte wraakoefening van Bryan, een rol die niet dadelijk in het verlengde ligt van het soort rollen dat Liam Neeson gepatenteerd heeft, behalve misschien de vechtersbaas die hij in Batman Begins speelt. Het verhaal is erg rechtlijnig: Bryan reist van punt A naar punt B naar punt C, telkens waar het spoor van zijn dochter naartoe leidt, en knalt iedereen af die hij op zijn weg tegenkomt en nog maar onvriendelijk naar hem lacht. De fascinatie die ongetwijfeld het grootste deel van de film opwekt is de brutale, haast onmenselijke manier waarop Liam Neeson zijn wraakoefeningen uitvoert. We herkennen in de filmische stijl van Pierre Morel duidelijk de hand van zijn leermeester Luc Besson, die mede-auteur was voor het scenario en nog danig zijn stempel heeft weten te drukken op Morel. Dit gezegd zijnde leverde Morel keurig werk af: de film is zeer goed opgebouwd, heeft geen dode momenten, en ondanks de schaarse speelduur van 94 minuten wordt zonder te veel niet ter zake doende poespas tot de kern van de zaak gekomen.

Eén nota over de censuur bij deze film. Blijkbaar is er een extended harder cut te verkrijgen in de Verenigde Staten, die mogelijk ook wat ander bonusmateriaal bevat. Inhoudelijk is het verschil volgens de informatie waar ik over beschik terug te brengen tot één welbepaalde scène: [spoiler]In één welbepaalde scène martelt Neeson een gevangene door 'm aan het elektriciteitsnet aan te sluiten. In de UK-cinemaversie doet hij dat gewoon door contact te maken met de ijzeren stoel. In de film zoals ze op deze dvd staat is er één detail een ietsiepietsie anders: Neeson ramt eerst met de blote vuist de stukken metaal in de knieschijven van zijn slachtoffer, en zet ze dan onder stroom.[/spoiler] Het is één scène, maar het is veruit de meest intense van de film. Ik vermoed dat de "harder cut" in Engeland precies de versie is die wij hier op de reguliere (zeg: enige) versie te zien krijgen; ik ben me niet bewust dat er een "softer cut" of "theatrical cut" te krijgen is, wel dat dit onsmakelijke, hierboven geschetste detail er bij de cinemavertoning uit is gehaald. We dachten dat de BBFC intussen milder was geworden... De film heeft nochtans hier een quotering waaruit blijkt dat die vanaf 12 jaar is toegelaten.

BEELD EN GELUID
Qua geluid krijgen van Warner niet de keuze tussen twee, maar tussen drie geluidstracks. We hebben een Engelse DTS-HD MA-track, een Engelse Dolby TrueHD-track en een ongecomprimeerde PCM Engelse 2.0-track (en daarbuiten ook nog een Franse dubbing, maar die is niet van belang). Bij de PCM-track ontbreekt het natuurlijk volledig aan ruimtelijke effecten, waardoor de andere twee elkaar danig kunnen beconcurreren voor de beste track te zijn. Het is een verschil op punten: de TrueHD-track klinkt wat opener en minder gedrongen dan zijn DTS-broertje, qua brute kracht is DTS dan weer de winnaar. Het beeld is niet zó geweldig, alhoewel het een meer dan behoorlijke transfer betreft, maar de grauwe en troosteloze achterbuurten van Parijs gaan gepaard met een redelijk grainy look waarbij veel handcamerawerk te pas kwam. De details van die smerige illegale prostitutie-barakken komen niet echt goed uit de verf, en ook het kleurgebruik ziet er maar uit alsof er drie maanden niet gestofzuigd is. Ook de paar scènes die zich overdag afspelken zien er hierdoor maar bleek en ruw uit. Het ietwat aparte kleurenschema zal toch een paar vragen oproepen. De huidstinten zien er soms zeer raar uit, bijvoorbeeld wanneer een welbepaald persoon in aanraking komt met het stroomnet.

EXTRA'S
In een korte Making of-documentaire (18 min.) delen filmmakers en acteurs hun ideeën over Taken afgewisseld met wat fragmenten. Afsluiten doen we met een trailer. (2 min.). Verder start de disc nog op met 3.135 waarschuwingen tegen piraterij en om het nog wat erger te maken, de trailer van Deception.

CONCLUSIE
Taken is een redelijk harde thriller die niet misstaat in de Franse nouvelle vague­-cinema, waarin ongeveer anderhalf uur aan één stuk nonstop pooiers tokken op hun smoel krijgen. Als wraakfilms uw ding zijn, mag u deze film zeker niet laten liggen.