Victor (Pablo Puyol)  is makelaar in Madrid. Omdat de appartementen in Chuecatown, de trendy homowijk van de Spaanse hoofdstad, naar zijn smaak niet snel genoeg in de verkoop terechtkomen, besluit hij om het lot een handje te helpen: hij bezoekt oude dametjes en doet ze een genereus financieel voorstel. Wie daar uiteindelijk niet op in gaat, wurgt hij zonder verpinken. Inspecteur Mila en haar zoon Luis hebben een hele kluif aan de moordpartijen. De teller staat ondertussen op vijf, maar van een mogelijke dader of een daderprofiel is nog geen sprake. Omdat hij bang is dat zijn moeder mogelijk overwerkt is - ze heeft nl. een ontelbaar aantal fobieën, o.a. voor spinnen, grote massa’s, zware parfums, etc. - stelt Luis aan de hoofdinspecteur voor om zijn moeder tot aan haar pensioen in de ziektewet te doen. Mila geeft zonder morren haar badge af, maar besluit, nu ze de handen helemaal vrij heeft, om zich samen met haar zoon op de zaak te storten.

 

 

De affaire komt in een stroomversnelling als opnieuw een oud vrouwtje vermoord teruggevonden wordt én tegelijk blijkt dat ze haar appartement aan haar jonge buurman Rey (Carlos Fuentes) heeft nagelaten. Volgens voormalig inspecteur Mila is er nu een motief. Wanneer ze met de goedlachse Rey en zijn vriend en auto-instructeur Leo (Pepón Nieto) geconfronteerd wordt, beseft de pintere vrouw evenwel dat deze beide brave dikkertjes – in het milieu bears genoemd – onmogelijk de moord op hun geweten kunnen hebben. Rey’s moeder – bij Rey’s zusje aan de deur gezet en op Rey’s initiatief ingetrokken in de (geërfde) flat van de vermoorde buurvrouw, vindt Leo evenwel te min voor haar zoon en ze doet er alles aan om tweedracht te zaaien, desnoods wil ze zelfs proberen om Leo de moord op de buurvrouw in de schoenen te schuiven.

 

 

Chuecatown van de Spaanse regisseur en tv-soapauteur Juan Flahn is een grappige komedie zonder pretenties. Het meest aantrekkelijke is het homokoppeltje Rey en Leo, onschuldig, onhandig en eindeloos verliefd, dat de kijker beslist meteen in z’n hart sluit. De vloed van bizarre situaties waarin ze terechtkomen vormt het hart van deze film. Voor de rest zijn het vooral inspecteur Mila en haar zoon Luis die de aandacht trekken: Rosa Maria Sardà’s gortdroge en minimalistische acteerstijl wordt prachtig gecombineerd met de wat zielige en eerzuchtige manier van doen van Eduard Soto. Samen nemen ze talloze grappige situaties voor hun rekening. Minder geslaagd is de gelikte nicht Victor, de vervaarlijke moordenaar van oude dametjes. Alleen tijdens de wurgscènes slaagt hij erin om met een verse gelaatsuitdrukking te voorschijn te toveren, maar zijn rol heeft dan ook niet veel om het lijf en is meestal saai en nauwelijks geloofwaardig. Monserrat Alcoverro is door de regisseur in de egoïstische, zelfvoldane en vuilgebekte rol van Rey’s moeder gestopt. Je zou verwachten dat de regisseur de kans grijpt om zo’n centrale figuur te laten evolueren van pesterige schoonmoeder naar begripvolle en liefhebbende schoonmama, maar jammer genoeg gebeurt dat niet. Integendeel, Juan Flahn kiest ervoor om het cliché nog extra in de verf te zetten. Waar zijn landgenoot Pedro Almodóvar er elke keer opnieuw in slaagt om sterke en overtuigende vrouwen op te voeren, ook in komedies, blijft Juan Flahns vrouwelijke hoofdpersonage steken in mediocriteit, waardoor het nooit in de gratie van de kijker komt. Dat ze wel degelijk veel talent heeft, bewees Monserrat Alcoverro overigens op overtuigende wijze in Buñuel y la Mesa del Rey Salomón (2001) en in Cachorro (2004). In zijn poging om qua grappigheid en spitsvondigheid Almodóvar de loef af te steken, gaat Flahn dan ook meermaals flink uit de bocht. Zijn bewust stoute, maar nauwelijks originele en vaak zelfs vooroordeelbevestigende oneliners onderstrepen jammer genoeg zijn onbeholpen poging om uit een vrij mager scenario toch nog een redelijke film te knijpen.

 

Chuecatown wordt met andere woorden gered door de twee knuffelbeertjes, de kribbige inspecteur en haar naïeve, maar eerzuchtige zoon die – het zal u uiteindelijk niet verbazen – een late coming out beleeft, die zij, z’n moeder, blijkbaar al een hele tijd heeft zien aankomen. Een komedie kan uiteraard niet zonder happy end en dus zorgt de regisseur voor een slotscène waarin de slechten gestraft worden en de goeden hun meningsverschillen bijleggen. In Chuecatown faalt Juan Flahn evenwel in zijn poging om met het holebithema op een grappig en humoristisch manier te scoren en daarbij af te stappen van aloude clichés en vooroordelen. Een vergelijking met het werk van Pedro Almodóvar – zoals de hoestekst van de dvd suggereert – is m.a.w. niet aan de orde.

De beeldkwaliteit van deze film is in orde, op wat grove korrel na in de donkere scènes (darkroomfragment). Op andere momenten ziet het er allemaal vrij normaal uit met warme en natuurlijke kleuren en zonder ongerechtigheden.

De geluidstrack heeft een ondersteunende functie en vooral in de thrillerachtige scènes krijgen de subwoofer en de achterste kanalen vrij spel.

In de afdeling extra’s zitten de Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers uit het Homescreen-aanbod (Gomorra, Young@Heart, Boy A).

Chuecatown van de Spaanse regisseur Juan Flahn lost de verwachtingen niet in: het is een grappige, maar ook een beetje een onnozele komedie die wordt gered door een aantal interessante personages, die uit een flinterdun script een serie acceptabele prestaties weten te distilleren. Het gevolg is een wisselvallige film met sterke, grappige en aandoenlijke scènes en vervolgens een aantal fragmenten die qua sfeer en timing niet helemaal goed zitten (thriller én comedy combineren is een zeer moeilijke evenwichtsoefening). Schoenmaker blijf bij je leest, in dit geval bij tv-soaps, is misschien het beste advies aan het adres van Juan Flahn.