FILM
Enkele van de meest beruchte exploitationfilms aller tijden zijn Love Camp 7 uit 1969 en The Black Gestapo uit 1975. Hoewel beide films van regisseur Lee Frost vandaag de dag behoorlijk flauwe kost zijn, groeiden ze na verloop van tijd uit tot favorieten bij de fans van cult, pulp en exploitation. Wij waren dan ook behoorlijk benieuwd naar het andere genrewerk van Lee Frost, waaronder Mondo Freudo uit 1966. Deze laatstgenoemde is een typische 'Mondo'-shockumentary die in het kielzog volgt van het verrassend succesvolle Mondo Cane uit '62 en diens afgrijselijke sequel. Mondo Freudo bevat eveneens een verzameling van zogenaamd authentieke beelden van bizar menselijk gedrag - dit keer vanuit allerhande seksclubs van over heel de wereld, met een absolute droogstoppel die het geheel voorziet van sensationeel bedoelde commentaar. Een heel klein percentage van de prent is misschien echt, maar de meeste beelden zijn overduidelijk nep en in scène gezet. Verwacht overigens ook geen al te pikante zaken, want het bloot is bijzonder braafjes en ook qua exploitation worden er op zijn zachtst gezegd geen records gebroken. Het eindresultaat is een vervelende pseudodocumentaire die zelfs met de afstandsbediening in de aanslag enorm moeilijk door te komen is!

BEELD EN GELUID
Het originele 1.33:1-beeld ziet er gezien de leeftijd en de obscuriteit van het bronmateriaal goed uit. De scherpte, het contrast en het schaduwdetail zijn bevredigend. Sommige beelden zijn zwart-wit, terwijl andere beelden in kleur  zijn. Deze kleuren ogen vol en warm, maar verraden wel wat de tijdsgeest. Verder oogt het beeld meestal proper, zonder al teveel dramatische vuiltjes en beschadigingen. De Engelse Dolby Digital Mono-track klinkt vlak en beperkt, maar de dialogen zijn over de hele lijn prima te verstaan.  

EXTRA'S
Je kan Mondo Freudo nog eens ondergaan, maar dan voorzien van een audiocommentaar. Deze track is ingesproken door 'Mondo' genre-expert Johny Legend en Eric Caidin, eigenaar van "Hollywood Book and Po ster". Hoewel er soms wel eens stiltes vallen, komen er genoeg interessante feiten en weetjes naar boven voor de fans en liefhebbers van het genre. Ook aanwezig is "Dungeon Party", een bizarre SM-getinte kortfilm van bijna een half uur. Toegegeven, het beeld is wat aan de softe kant en de kleuren zijn wat afgewassen, maar uiteindelijk is de kortfilm pikanter en boeiender dan de hoofdfilm! De originele bioscooptrailer en twee extensieve trailergalerijen (zes stuks voor de American Grindhouse Trailershow en maar liefst negen stuks voor de Mondo Trailershow). 

CONCLUSIE
Mondo Freudo is een onnozele pseudodocumentaire in de stijl van Mondo Cane. Beeld- en geluid zijn gezien de leeftijd van het bronmateriaal dik in orde. Het zijn echter de boeiende extra's die deze release toch nog best interessant maken! Enkel voor de hardnekkige liefhebbers van cult, pulp en exploitation.