FILM
"Prepare for the Ice Age... again!" Alhoewel "prepare for the global warming" een betere tag line zou geweest zijn. Onze drie vrienden uit het eerste deel, de luiaard Sid (John Leguizamo), mammoet Manny (Ray Romano) en sabeltandtijger Diego (Denis Leary) hebben hun Dal der Beloften bereikt, en leven er van melk en honing (eerder van vis en water met ijsblokjes, maar kom) in iets wat op een ijstijd-versie van een subtropisch zwembad lijkt. Uiteraard kan de pret niet blijven duren - anders zou er geen reden zijn voor een sequel - en de onheilstijding komt ditmaal van een gier (Will Arnett) die voorspelt dat door de globale opwarming de grote ijsdam die het water uit de vallei houdt, op het punt staat door te breken. Maar er is ook goed nieuws! Hoe meer dieren er omkomen, hoe'n feestelijker maaltijd hem te wachten staat (Hey! Hij had niet gezegd dat het goed nieuws voor de valleibewoners was!)

Er is echter nog een laatste reddingsmiddel voorhanden: aan de andere kant van de vallei ligt er een erg op de Ark van Noë lijkend gigantisch stuk boomschors dat ruim voldoende moet zijn om alle valleibewoners de fatale vloedgolf te doen overleven. Why the fuck uitgerekend de gier dit moet verraden, is ons een raadsel, maar soit: de karavaan zet zich in beweging. Vooral Manny ziet er het nut allemaal niet zo meer van in. Tijdens zijn verblijf in de vallei is hij tot de conclusie gekomen dat hij wel eens de laatste van zijn soort zou kunnen zijn, en dat idee stemt hem niet echt vrolijk - zeker niet als Sid het constant in zijn slurf loopt te wrijven ("If your species will continue, clap your hands." - *clap clap*). Totdat Manny ontdekt dat in de karavaan er nog een wijfjesmammoet, Ellie (Queen Latifah) meereist... Ellie is er echter stellig van overtuigd dat ze een buidelrat is, en dat is niet in het minst te danken aan haar twee hyperkinetische "broers" Crash (Seann William Scott) en Eddie (Josh Peck), die haar één en ander hebben wijsgemaakt omdat ze in de buurt van haar kolossale massa redelijk veilig zijn voor roofdieren allerlei. En over roofdieren gesproken: door de opwarming in de vallei zijn er twee prehistorische vissen/krokodillen/whatever na jarenlang diepvries ontdooid, en ze hebben na zo'n lange pauze wel zin in een stukje zoogdier... Een mammoetbiefstuk zou ideaal zijn, maar bij gebrek daaraan is een escalope van sabeltandtijger of zelfs een luiaard-kroket ook al voldoende...

En compleet ongerelateerd met het hoofdverhaal (alhoewel...) volgen we tussendoor weer de onfortuinlijke belevenissen van de knuffelbare lelijkerd Scrat, die alweer een heroïsche strijd aangaat om zijn eikeltje te bergen, en hierbij onder meer een mama- en baby-gier, een school piranha's en diverse onbuigzame wetten van de fysika het hoofd biedt.

We hernemen nog even de bespreking van Ice Age 2: The Meltdown, omdat we nu de vergelijking kunnen maken tussen de Blu-ray en de dvd, en vooral omdat straks Ice Age 3: Dawn Of The Dinosaurs in de winkel zal liggen om het trio te vervolledigen. Als er dan toch animatiesequels moeten gemaakt worden, dan hebben we liever dat een studio als Blue Sky ineens zich de moeite getroost om een volwaardige bioscoopfilm te brengen, zoals Dreamworks met Shrek en Pixar met Toy Story deden. Dit in tegenstelling tot de mediocre Disney-crapquels die niet alleen spuuglelijk getekend zijn, maar ook nog eens scenariogewijs allemaal van dezelfde smakeloze eenheidsworstenmachine zijn afgedraaid. Maar daar hebben we onze gal al verschillende keren over mogen spuwen. Ice Age 2 dus, van Carlos Saldanha (Chris Wedge gaf voor deze film verstek, behalve dan om het gekreun en gepiep van Scrat te voicen), behoort overduidelijk tot de categorie "betere sequels", alhoewel het natuurlijk elke logica tart dat de protagonisten uit de eerste film lang genoeg zouden leven om zowel het begin van de ijstijd als het einde ervan mee te maken. Maar met de logica wordt er al wel eens meer een loopje genomen, want als we ons goed herinneren eindigde Scrat op het einde van de vorige film in een ijsblok en ontdooide pas tienduizenden jaren later op een tropisch eiland, terwijl hij hier weer volle bak partij geeft. Saldanha heeft lessen geleerd uit zijn eerste film, en offert bewust zaken zoals een consistente plot op aan visuele gags en snedige dialogen, net de sterke punten van de film. Zo krijgen we in deze tweede installment veel meer van publiekslieveling Scrat te zien; zowat tussen elke twee van de scènes die de andere, wél sprekende dieren, beleven, zijn we getuige van zijn volgende tot falen gedoemde poging om zijn felbegeerde eikel in de armen te kunnen sluiten, waarbij hem in onvervalste Wile E. Coyote-stijl (uit de Roadrunner-tekenfilms) elke keer weer iets overkomt waar normaal gezien de dierenbescherming op haar achterste poten zou door gaan staan. Het cartooneske is ook zeer erg terug te vinden in het design van de vele prehistorische dieren - piranha's die meer tanden in hun mond hebben dan er mogelijk in kunnen wanneer ze hun wafel dicht houden en zo - en ook lijkt het zeer vreemd dat een kwetsbaar en op zijn zachtst gezegd erg als prooi geliefd dier als Sid zodanig geconcipieerd is dat zijn ogen bijna buiten zijn hoofd staan - goed rond kunnen kijken is één ding, maar deze zweven bijna in thin air rond. Net als Manny's asociaal gedrag en Diego die eindelijk zijn watervrees overwint, krijgen we een prachtig Sid-moment in deze film wanneer die, op zoek naar eindelijk wat respect, door een hoop soortgenootjes beschouwd wordt als hun nieuwe god... met alle gevolgen vandien.

Het niet-verbale aspect is overigens het sterkste punt aan deze film, want de love interest tussen Manny en zijn geliefde-tegen-wil-en-dank Ellie - het aantal mogelijke partnerkeuzes voor een mammoet is redelijk beperkt - staat bol van de clichés die we in zowat elke animatiefilm, CGI of niet, tegenkomen, waarbij de twee outcasts elkaar uiteindelijk toch op het pad der liefde vinden. Ook de stereotiepe vijanden hebben hun stemmen ingeruild voor een meer non-verbale dreiging: waren in de vorige film nog enkele verraderlijke vrienden van Diego de voornaamste slechteriken, ditmaal zijn het twee naamloze, prehistorische vissen die drijven op hun primaire instincten die naast de onvermijdelijke natuurkrachten - de instortende dam, weet U wel? - de voornaamste problemen veroorzaken. Ook in tegenstelling tot andere CGI-films steunt Ice Age beduidend minder op referenties naar populaire cultuur, en dat spreekt in belangrijke mate vóór de film, want dat bewijst dat de scenaristen dergelijke kapstokken niet nodig hebben om er hun verhaal aan op te hangen. Toch horen we onder meer een mediafiguur als Jay Leno terug als de gladde praatjesverkoper Tony. Een evenwichtig scenario met niet al te veel nevenvertakkingen en vrij van dode momenten is nog altijd iets broodnodigs om een animatiefilm gaande te houden, en Ice Age 2 kan op dit vlak de ambities van de makers zonder problemen waarmaken. De puristen onder ons die wars zijn van veel eerder op een volwassen publiek gerichte dubbele bodems en seksuele innuendo, kunnen met deze film alvast op beide oren slapen: Ice Age 2 bewandelt de gulden middenweg van een aardige alle leeftijden-familiefilm vol knuffelbare dieren voor de kleintjes en toch nog voldoende grappige verwikkelingen om de aandacht van de volwassenen aan te trekken.

De computeranimatie is tenslotte weliswaar met de tijd mee-geëvolueerd, maar realisme is nog altijd ver te zoeken, wat bij een film die teert op eerder cartoonesk uitgewerkte karakters écht geen gebrek is. Ice Age 2: The Meltdown kan de verwachtingen na de eerste film niet overtreffen, maar evenaart ze toch met gemak, en dat is bij een sequel op een animatiefilm eigenlijk al een prestatie op zich. We zullen in onze kwotering van de film het Salomonsoordeel vellen, en deze even veel punten toekennen als deel 1.

BEELD EN GELUID
Het high definition-beeld van deze Ice Age 2 is gewoon om van te snoepen. Het beeld is vlijmscherp, de textuur is zeer rijk gedetailleer en van de nodige schakeringen voorzien; één blik op de vacht van Manny toont ons al waarom. Ook in de scène waarin Manny het water ingaat, valt de pels daarna op een zodanige manier rond de huid dat het inderdaad realistisch lijkt. Het contrast is okee en er zitten zoals in de meeste computerfilms geen fouten in, maar ik wilde toch eens extra opmerken dat het rijke kleurpalet, zoals de verschillende soorten blauw die in de lucht over elkaar vallen zo mooi illustreren, nagenoeg perfect is. De Engelse DTS-HD MA 5.1 is ook nagenoeg perfect: De dialogen, de muziek en de speciale effecten zijn in een mooie harmonie met elkaar opgesteld. De activiteiten van de surroundkanalen kunnen we niet anders omschrijven als referentiekwaliteit. Bij de vele actievolle scènes ontwikkelt zich een soundscape rondom de hele zitkamer, danzij de bijzonder gedetailleerde surrounds, die blijven in volume toenemen en toenemen totdat de dam uiteindelijk doorbreekt en de LFE het overneemt. Eén minpuntje is dat de gezongen stukken niet ondertiteld worden, en dan denk ik vooral aan het nummer Glorious Food dat door de gieren gezongen wordt, maar ook wel een beetje aan de scène waarin Sid Manny aan het treiteren is door allerlei liedjes te zingen over het uitsterven van bepaalde diersoorten.

EXTRA'S
Niet al het bonusmateriaal van Ice Age 2: The Meltdown op dvd werd overgenomen, een euvel dat zich bij de Blu-ray van http://www.dvdinfo.be/bespreking.php?id=4938 Ice Age ook voorbeed. De extra's hier zijn maar een magere selectie. We vinden in de geanimeerde menu's wel de 2 audiocommentaartracks terug. In de eerste maakt regisseur Carlos Saldanha opnieuw zijn opwachting, en zijn gevarieerde uitleg omvat onder meer al wat je bij deze film verwacht: de anticipatie op een sequel, de uitwerking van de personages, de inbreng van den voice actors, maar ook enkele meer animatie-technische zaken. De tweede commentaartrack lijkt afschrikwekkend als we zien hoeveel deelnemers er aan participeren: naast producent Lori Forte ook nog elf andere animatoren en co-animatoren die afzonderlijk elk maar een kleine inbreng hadden in het technisch proces. Ondanks de vaak zeer technische inbreng van de deelnemers en het hoge aantal deelnemers, wat audiocommentaartracks bij seizoensboxen van The Simpsons) nogal eens eens verwarrende bedoeningen maakt, is dit toch al bij al nog een redelijk geordende track waarin de deelnemers elkaar opmerkelijk weinig onderbreken.

Dan volgen de Meltdown shorts, drie korte filmpjes over de film. De eerste, No Time For Nuts (7 min.), illustreert nog maar eens dat een Blue Sky-release niet volledig zou zijn als er geen nieuw Scrat-filmpje op te bewonderen was, en dat is ook nu weer het geval. Ditmaal vindt Scrat op zijn zoektocht naar zijn eikel onder het pakijs een tijdmachine (samen met een onfortuinlijke en schielijk overleden uitvinder ervan, doch dit terzijde), waarmee hij per ongeluk zijn prize possession mee naar een ander tijdvak flitst. Scrat gaat er echter zonder nadenken achteraan, en belandt in een hoop tijdvakken, telkens op een zucht van zijn eikel. Het gegeven lijkt vergezocht, maar in combinatie met de toch al surrealistische belevenissen van onze kleine harige vriend is dit alweer een uitstekende en hilarische cartoon, die weliswaar op geen enkel ogenblik bijdraagt aan de continuïteit van het geheel, maar daarom niet minder goed is. Andere taalversies zijn niet voorhanden, want naar goeie gewoonte hebben de Scrat-filmpjes geen dialogen. De op de hoes aangekondigde kortfilmpjes Bunny en Gone Nutty zijn nergens te bespeuren, maar waren reeds op de vorige release van Ice Age te vinden. We vermoeden dat dit een simpele copy-en paste-fout was bij het ontwerpen van de hoes. De Meltdown Shorts bevatten ook nog Crash & Eddie Stunts (1 min.): De twee buidelratten halen in 3 filmpjes van 20 seconden nog een paar rare streken uit, en een outtake met nog méér buidelrat.

Volgende sectie mag u plaats nemen in de Director's Chair, waar U kan genieten van een zestal multi angle featurettes: Play Dead (1:29), Fish Story (0:56), Nuts (1:40), Family (1:30), Face Off (1:23), Dain (1:08). Ook de zogenaamde Historical films waarin we het leven van The Sloth (2:00), the Woolly Mammoth (2:00), the Saber-toothed Squirrel (1:48), the Saber-toothed Tiger (1:26), the Vulture (1:22), en the Possum (1:21) te zien krijgen, zijn de moeite.

D'r zitten nog 2 spelletjes Ice age arcade in het geheel, een manier om Scrat's Piranha Smackdown Sound Effects Lab te hermixen (5x 30 sec.) een interactieve artist-gallerij.

Tegenover de special edition versie op dvd is er nogal wat verdwenen:
- Een preview van The Simpsons Movie,
- Spelletje The Ice Age Factoid Meltdown,

- Trailer voor Garfield 2,

- het filmpje Meet Crash & Eddie,
- het filmpje Meet Ellie,
- Outtake prank,
- Silly Sid,
- Sloth Dancing To Sid's Sing Along,
- Meet The Modeler,
- Music Video,
- TV Special,
- Breaking Story,
- News Report,
- Music Montage,
- Scrat: From Head To Toe,
- Fox Movie Channel Presents: Making A Scene,
- Nog enkele andere spelletjes,
- Marketing Campaign 

Dit is toch een redelijke selectie gemist materiaal, dat u alleen van veilig stellen als u van de 2-diskversie van Ice Age 2 de bonusdisc bij zich houdt. Wat ik iedreen van harte kan aanraden.

CONCLUSIE
Ice Age 2: The Meltdown is, op Blu-ray- een aanbevelenswaardige film met uitstekend geluid en extra's, Jammer genoeg zijn de kinderziektes net hetzelfde als bij Ice Age gebleven, namelijk het wieden in de extra's.