FILM
Sam Peel (Noel Clarke) komt na zes jaar vrij; de bewakers begroeten hem alvast niet zonder ironie met een 'tot gauw'. De wereld heeft echter op die zes jaar niet stilgestaan: het hele wereldje van drugs, overvallen en pooierij is in hun handen gevallen, en Sam is zijn plaats in de maatschappij kwijt. Dat hij een moord op zijn geweten heeft maakt hem 'aangebrand', en zijn familie is niet echt meer veilig. De vrienden van zijn slachtoffer willen hem namelijk graag alsnog dood, alhoewel de ene (Adam Deacon) duidelijk op het verkeerde pad is geraakt, en de andere (Femi Oyeniran) zijn leven alsnog op de rails schijnt te hebben en rechten is gaan studeren. Sam wil de boodschap verspreiden in de community dat de moord die hij gepleegd heeft, een ongeluk was, en dat hij geweld afzweert. Zijn vriendin Lexi (Scarlett Alice Johnson) staat hem bij, maar haar drugverslaving is bepalend voor haar uiteindelijke loyaliteit.

Adulthood is het vervolg op de mij compleet onbekende film Kidulthood, waarin het bendemilieu van West Londen wordt getoond in al zijn rauwe realiteit. Hoofdacteur Noel Clarke (Doctor Who) uit de eerste film heeft de regie op zich genomen. Veel verder dan het verkopen van wat goedkope boutades verpakt in ongeïnspireerde rapmuziek komt de film niet, alhoewel de inzet van de acteurs nogal behoorlijk is. Clarke heeft ondanks zijn jeugdige leeftijd een kritische ingesteldheid waar hij wel iets mee kan bereiken, maar het clichérijke gangsta-verhaaltje zonder diepgaande karakters of interessante plot is waarschijnlijk niet het geschikte materiaal om zijn talenten mee te demonstreren. De eerste film heeft een zekere cultstatus verworven in het Verenigd Koninkijk, en het is niet makkelijk in te schatten of deze sequel het origineel eer aandoet of niet, want het uitgangspunt van de eerste film is niet helemaal duidelijk en wordt er na het bekijken van deze prent niet duidelijker op. D'r wordt echter duchtig gegrossied in stoere jongens met een te groot gehalte testosteron die bereid zijn om voor de geringste futiliteit hun kameraden in elkaar te slaan.

BEELD EN GELUID
De beperkte speelduur van de film (net geen 100 minuten) maakt dat de single layer-disk volstaat op toch een redelijk deftige transfer op dvd te krijgen. De scherpte laat af en toe wat te wensen over, en de kleuren zijn aan de sombere en afgeleefde kant. Contrast is op zijn best matig, en er zitten al eens een paar scènes met minder gespaagde compressie in. Ik heb het vermoeden dat de 5.1-track alweer een unwrapped-track is die tegenover de 2.0-track niet veel meerwaarde genereert. De dialogen klinken vlak en er wordt een zodanig accent gebruikt dat de film zonder titels onverstaanbaar is. De rapmuziek knalt dan weer zodanig keihard door de speakers dat er niet echt veel sprake van evenwicht is.

EXTRA'S
De enige extra's zijn trailers voor de film zelf en een drietal andere producties, die als voornaamste kenmerk hebben dat ze gelijktijdig met Adulthood op de markt kwamen

CONCLUSIE
Adulthood mist een gevoel van samenhang en originaliteit, alhoewel Noel Clarke toch wel over enig talent schijnt te beschikken.