FILM
Luiaard Sid (John Leguizamo) voelt zich een beetje aan de kant geschoven, omdat mammoet Manny (Ray Romano) alleen nog maar oog heeft voor zijn zwangere vriendin Ellie (Queen Latifah), en Diego (Denis Leary) heeft laten verstaan dat hij de groep binnenkort wil verlaten. Door zijn compleet misplaatste moederinstinct ontfermt Sid zich over een drietal verdachte eieren die hij in een grot in het ijs "gevonden" (lees: gestolen) heeft. De miserie begint natuurlijk pas wanneer de eieren uitkomen en Sid geconfronteerd wordt met de inhoud: drie schattige babytyrannosaurusjes, die misschien wel hoog scoren qua aaibaarheidsfactor, maar alleszins niet thuishoren in de ijstijd, want in de speeltuin andere diertjes opeten, zelfs al is het maar voor de lol, is not done. Manny is er overigens ook niet helemaal gelukkig mee dat de speeltuin voor zijn aanstaande kleine op goed een half uurtje gereduceerd is tot een bouwwerf. Uit de verloren wereld onder de grond komt bovendien ook nog eens mama tyrannosaurus naar boven gekropen om haar kroost te recupereren, en in haar overenthousiasme neemt ze Sid mee. Manny, Diego, Ellie, Crash (Seann William Scott) en Eddie (Josh Peck), gaan hem achterna, en krijgen in het tropische paradijs de hulp van de wezel Buck (Simon Pegg), die hen langs de gevaarlijke valstrikken loodst. De zaak wordt bemoeilijkt doordat Ellie zwanger is en eigenlijk elk moment kan gaan bevallen.

En natuurlijk is Scrat ook van de partij. Altijd in voor een potje eikel krijgt hij echter voor het eerst in zijn leven een uitdaging waardoor zijn loyaliteit aan zijn eikeltje op de proef wordt gesteld: de geraffineerde Scratte, een vrouwelijke versie van hemzelf, maar dan veel uitgekookter en sluwer, die Scrat met één knip met haar lange wimpers zo rond haar vinger kan winden. Kiest Scrat uiteindelijk voor zijn nootje of voor zijn vriendin? Als u de franchise al langer kent dan vandaag zal het antwoord u niet verbazen.

Dat de coëxistentie van grote zoogdieren en dinosaurussen (ze zijn zelfs in Jurassic Park III een spinosaurus gaan lenen, en hij heet Rudy!) wetenschappelijk toch enige vragen oproept moeten we maar met de mantel der liefde bedekken: de olijke diertjes vragen niet liever dan dat je even je logica opzij zet. Dat ze in een onbekende grot afdalen om hun groene slijmbal terug te kunnen recupereren, bewijst dat ze zelf van logica geen kaas hebben gegeten. Dat de regisseurs voor dezelfde franchise toch elke keer weer een andere insteek kunnen vinden, zonder de basisverhoudingen waarmee de rare familie prehistorische dierbewoners aan elkaar hangt, fundamenteel te veranderen, is een eervolle vermelding waard. D'r is in tegenstelling tot in de Shrek-franchise, zeker de inflatie in personages in het tweede en derde deel indachtig, weinig nieuw talent aan boord; alleen Simon Pegg, die overigens een excellente vertolking ten beste geeft als Buck, is echt nieuw te noemen. Niét proberen om elk volgende deel weer te overtreffen door een volgend deel nóg machtiger, nóg grootser en nóg spectaculairder te maken, werpt soms ook zijn vruchten af, en die bescheidenheid legt Ice Age 3 alvast geen windeieren.

Dus: de derde Ice Age-film bevat dezelfde elementen als de vorige twee films, en nagenoeg alle personages die in het tweede deel van de reeks voor de eerste keer hun opwachting maakten zijn ook weer in dit hoofdstuk present. De serie is in elk geval na drie delen nog niet uitgemolken - alhoewel we, Sid indachtig, toch hebben geleerd in deze film om voorzichtig te zien wie of wat we gaan melken - en door onze helden in een nieuwe setting te droppen, in dit geval een verloren gewaand tropisch paradijs onder het aardoppervlak, een ideetje dat ongetwijfeld geleend werd bij Jules Verne, vermijden de makers dat ze in herhaling vallen. De veelal op visuele slapstick gerichte grappen blijven elkaar in hoog tempo opvolgen, en alhoewel er niets essentieels aan de vaste personages wordt toegevoegd, buiten dan misschien het feit dat Manny vader wordt, wordt er ook geen afbraak aan gedaan, wat als compliment bedoeld is. Waar de makers tóch permitteren om nog eens uit hetzelfde vaatje te tappen, zoals in het geval van Scrats eeuwige gevecht voor het behoud van zijn eikel, springen ze gelukkig niet te kwistig om met hun goede vondsten, en voor een one trick pony gaat Scrat verbazend lang mee. Ook hij wordt in een nieuwe context ondergedompeld door hem te confronteren met een vrouwelijk soortgenootje, en aan de reacties aan de zaal te horen zijn zijn bijdragen aan de film toch diegenen die het meest in de smaak vallen, want Scrat is het archetype van de lovable loser die op ieders sympathie kan rekenen.

BEELD EN GELUID
Net als bij de vorige twee films krijgen we een mooie beeldtransfer waarbij een rijke CGI-animatiefilm als deze uitstekend tot zijn recht komt. Bij computeranimatiefilms is het renderen raar of zelden problematisch, en dat we hier een compleet probleemloze transfer krijgen waar de kleuren van af spetteren, waarbij elk haar van de pels van Manny, elk vlokje sneeuw en elke rimpeling in het water waar te nemen is, is hetzelfde als een open deur intrappen. D'r is erg veel aandacht geschonken aan de kleine details zoals de mimiek van Scratte en de textuur van de dinosauruseieren, maar vooral de scènes in de tropische onderwereld spreken stuk voor stuk boekdelen. De Engelse DTS-HD MA 7.1-track is redelijk, de surrounds worden uitstekend benut en het gebrul van de tyrannosaurus gaat gepaard met de nodige trillingen in de subwoofer, maar voor te adverteren met een track van dergelijke kwaliteit stelt het geheel lichtjes teleur. Wellicht waren de verwachtingen, die toch stonden gesteld op een diepe immersie in het prehistorische geluidslandschap, iets te hoog afgesteld. De meeste recente Pixar-releases zoals Monsters Inc. en Wall-E scoren op vlak van diepte en meerdimensionaliteit van het geluidsbeeld beter. De muziektrack van John Powell wordt wat te vaak naar de achtergrond verdrongen in al het geweld. Wel wordt het altijd weerkerend nummer van Lou Rawls, You'll never find another love like mine perfect met de nodige komische connotatie in het geheel gedropt.

EXTRA'S
De Blu-ray bevat meer bonusmateriaal dan de gelijktijdig uitgekomen dvd, wat voor de Ice Age-franchise een primeur is. Begeleid door schitterende geanimeerde menu's, die Scrat observeren vanuit het perspectief van iemand die tussen de kaken van de tyrannosaurus geklemd zit, kunnen we een audiocommentaartrack beluisteren waarin regisseur Carlos Saldanha samen met een half dozijn collega's de details van de film uitgebreid op tafel gooien. De track is de moeite maar door de vele deelnemers een beetje geïmproviseerd en aan de vermoeiende kant. De Ice Age Storybook Maker is een interactieve feature waarmee kinderen aan de hand van screenshots een eigen voorleesboek kunnen samenstellen en voorzien van commentaar. De feature is opgesplitst in drie leeftijdscategorieën naarmate de moeilijkheid. Met de tweede interactieve featurette Buck's Survival Guide: Fun Fossilized Facts kan je tijdens de film weetjes oproepen over de prehistorische biologie. In de documentaire Evolution expedition (18 min.) komt een nogal raar uitziende medewerker van een museum wat wetenschappelijke duiding geven bij de fossielen die in de teerputten van La Brea zijn teruggevonden. Unearthing The Lost World (9 min.) is een vrij standaardgeoriënteerde making of-documentaire. Er volgen nog twee onafgewerkte verwijderde scènes (5 min.) waarin onder meer Crash en Eddie in een Mission Impossible-achtige situatie terecht komen, en een videoclip van het nummer Walk the dinosaur (2 min.) in de versie van stemactrice Queen Latifah, niet van de originele uitvoerders Was (Not Was). Bij de vorige twee Ice Age-films werd er telkens een extra Scrat-filmpje voor de dvd-release gemaakt. Om eens wat anders te doen krijgen we ditmaal een extra Sid-filmpje Surviving Sid (8 min.) waarin onze goedbedoelende maar oh zo slecht uitvoerende luiaard een bende padvinders begeleidt op hun trektocht door de natuur, en er de éne ramp na de andere ontketent. De twee vorige Scrat-filmpjes Gone Nutty (5 min.) en No Time For Nuts (7 min.)zijn hier nóg maar eens aanwezig. Tot slot krijgen we nog de korte documentaire Falling for Scratte (8 min.) waarin we zien hoe Scrat's nieuwe love interest werd gecreëerd. De disk bevat ook nog een drietal cross-promotionele trailers.

Is dit een release waar we over mogen juichen wat betreft extra's? Neen, het is eerder om te huilen. Als we er de Amerikaanse release even naast leggen, heeft die nog de featurette Buck: From Easel To Weasel, wat extra Scratfilmpjes die op de Blu-ray van de eerste film hadden moeten staan, maar daar verdwenen zijn, vijf features van het Fox Movie Channel en een paar BD Live-features. Fox is dus de Europese consument weer eens aan het naaien dat het geen naam heeft.

Het toevoegen van de dvd in een kartonnetje is dan de pleister op het houten been.

CONCLUSIE
Ice Age 3: Dawn Of The Dinosaurs is een leuke, aanbevelenswaardige Blu-ray, maar het bonusmateriaal schiet wat tekort.