Pranzo Di Ferragosto is een film over oude mensen, volgens regisseur Gianni Di Gregorio omdat er steeds meer oude mensen zijn en omdat er vraag is naar dit soort films. U zal het ons niet horen ontkennen, want ook in Duitsland blijkt daar behoefte aan te bestaan (Wolke 9, 2008) en onze eigen Geoffrey Enthovens leverde in 2006 de bejaardenfilm Vidange Perdue af met de inmiddels overleden Nand Buyl in de hoofrol, met Marijke Pinoy en met Viviane De Muynck die in de tv-serie Oud België (2010) van Indra Siera de hartverwarmende rol van souffleuse Germaine voor haar rekening nam. Blijft de vraag of de oudjes van vandaag de moeite doen om naar een bioscoop te gaan om  een dergelijke film te bekijken, want waarom anders films maken voor een doelgroep die niet meer de straat op kan of durft? Wij komen ze in de UGC op De Keyserlei of in Metropolis aan de Luchtbal in Antwerpen Noord in elk geval zelden tegen…

 

 

Maar goed, in Pranzo Di Ferragosto (Engels: Mid-August Lunch) houdt regisseur Di Gregorio het gezellig en kort en dat levert uiteindelijk een film op die prettig wegkijkt zonder dat u zich daarover nadien nog zorgen hoeft te maken. Hier geen meelijwekkend verhaal over dementerende oudere dames of versleten mensjes in een al even vervallen bejaardentehuis, maar een aanstekelijk verhaal over Gianni, niet meer zo jong, ooit verliefd geweest, maar volgens zijn moeder nooit tot aan het altaar geraakt, die zich opoffert om het wel erg gerimpeld en door ouderdomsvlekken getekende vrouwtje een gelukkige oude dag te bezorgen. Omdat hij de hele dag in de weer is, kan Gianni niet uit gaan werken en dus is er alleen het bescheiden pensioentje van zijn moeder voor het levensonderhoud en de huur. Die wordt maar af en toe betaald en de elektrarekening al sinds drie jaar niet meer. Ook de herstelkosten voor het balkon zijn niet geregeld en de lift mogen Gianni en zijn moeder niet meer gebruiken sinds ze hun deel in de onderhoudskosten niet meer betalen.

 

 

Op de ochtend van 15 augustus staat plots de administrateur (in Vlaanderen: de syndicus) voor z’n deur. Hij deelt Gianni mee dat de eigenaar hem via een rechtszaak wegens wanbetaling uit de flat willen laten zetten. Maar er is een oplossing: als Gianni bereid is om de moeder van de administrateur tot de volgende dag 12.00 uur in huis te nemen, dan ziet die de mogelijkheid om de balkonkosten en de achterstallige elektrafactuur uit eigen zak te betalen. Een uurtje later dropt de man niet alleen zijn moeder Grazia maar ook zijn tante Maria in Gianni’s flat met een paar briefjes van honderd voor het extra ongemak. Na de middag komt z’n huisarts op bezoek wegens hartklachten en hij vraagt of z’n moeder Marina een nachtje mag komen slapen. Tegen het diner zit Gianni met vier hoogbejaarde dames in z’n woonkamer, vier eigenzinnige vrouwtjes die alleen maar aan zichzelf denken en die geen enkele moeite doen om hem het leven een beetje makkelijk te maken. Bovendien betrapt hij de moeder van z’n huisarts met een bord pasta, wat ze absoluut niet mag hebben wegens een zwakke maag en voor hij het goed en wel beseft is de moeder van de administrateur verdwenen, ontsnapt, weggelopen, de bloemetjes buiten gaan zetten…

 

 

Pranzo Di Ferragosto is de debuutfilm van Gianni Di Gregorio die, u heeft het al geraden, ook de hoofdrol voor z’n rekening neemt. In Tegenstelling tot wat we verwachten is Gianni niet over z’n toeren als gevolg van het onverwachte bezoek en de rompslomp om iedereen van een bed te voorzien en eten op tafel te toveren voor vijf in plaats van vier mensen, rekeninghoudend met het dieet van het ene en de hartklachten van het andere oudje. Hij zucht misschien een keer en lucht z’n hart tegen z’n kameraad Viking die hem voor de gelegenheid helpt met de boodschappen. Maar Gianni tracht het de dametjes vooral zo aangenaam mogelijk te maken. Hij sust en hij maant tot kalmte en redelijkheid en probeert de dag en de nacht én de volgende ochtend zonder kleerscheuren door te komen. Wat hij niet heeft verwacht is het feit dat de oudjes voor hem een verrassing in petto hebben.

 

De film speelt zich quasi in z’n totaliteit in de flat van Gianni en z’n moeder af. Di Gregorio’s camera zit de personages heel dicht op de huid. De acteurs zijn op uitzondering van Di Gregorio allemaal amateurs, maar dat is er nauwelijks aan te zien. De dametjes spelen vooral zichzelf en zoals de regisseur in de Extra’s uitlegt improviseren ze op een thema dat hij ze op voorhand heeft uitgelegd. Di Gregorio kon u eerder zien in L’Imbalsamatore (2002) van regisseur Matteo Garrone. Op z’n zestigste gaat Di Gregorio zelf in de regisseurstoel zitten voor een verhaal dat autobiografische tintjes vertoont. Hij weet dus precies hoe makkelijk of moeilijk verwende oude dames kunnen zijn, maar hij beseft ook hoe eenzaam ze vaak zijn, zelfs indien ze bij hun kinderen inwonen, wat in het zuiden van Italië nog vaak het geval is. Daaruit put hij het verhaal voor Pranzo di Ferragosto, een film waarin de antagonisten lange tijd alleen maar geobserveerd worden in hun doen en laten, maar waarvoor de regisseur een innemend en hartverwarmend slot heeft bedacht.

 

Omdat het hier bijna uitsluitend om binnenopnamen gaat, is Pranzo Di Ferragosto een film geworden met een beperkt kleurenpalet: bruin en beige domineren met af en toe wat grijs en wit, waarbij de opnamen op artificiële wijze zijn opgelicht. Het verschil met de niet bewerkte fragmenten uit de Extra is wat dat betreft bijzonder groot. Alle technische mankementen (vegen, vlekken, strepen) zijn bovendien netjes weggewerkt. De geluidband staat in een 5.1-versie, maar behalve wat getater vanuit verschillende kamers zijn er geen groots effecten die voor een spectaculair geluidbeeld zorgen. Een beetje een overbodige luxe dus.

 

Een kort Interview met de Regisseur (5.30 min.) over de belangstelling voor de film en de niet altijd evidente samenwerking met de bejaarde cast.

 

De Italiaanse regisseur Gianni Di Gregorio maakt van zijn debuutfilm Pranzo Di Ferrogosto een grappige, aanstekelijke en vertederende film over een stel oude dametjes dat voor een nachtje uit gaat logeren omdat hun zonen voor een keer met hun eigen gezinnetje het Hemelvaartfeest willen vieren. Dat leidt tot ongewone situaties.