FILM
De jonge gedreven onderzoeksjournalist Dag Svensson (Hans-Christian Thulin) biedt zich aan op de redactie van Millennium met een dossier over trafficking, vrouwenhandel, waarin er een sappige reeks namen van hoge magistraten en politiebeambten worden genoemd. Zijn vriendin Mia (Jennie Silfverhjelm) heeft een thesis over het onderwerp gemaakt, en ze heeft daarin een heel netwerk blootgelegd, van meisjes uit het Oostblok en het verre oosten tot en met de schimmige figuren aan de top. Omdat hoertjes quantité négigable zijn wordt het dossier compleet niet opgevolgd. Mikael Blomkvist (Michal Nyqvist) maant de reporter tot voorzichtigheid aan, want hij weet als geen ander dat er op het misquoten van bronnen een flinke gevangenisstraf staat (zoals hij in deel 1 aan den lijve heeft mogen ondervinden). Wanneer hij 's avonds cruciale informatie over het dossier wil ophalen, vindt hij Dag en Mia vermoord terug in hun appartement. Het wapen waarmee de moorden zijn gepleegd staan op naam van advokaat Nils Bjurman (Peter Andersson), de wettelijke voogd van Lisbeth Salander (Noomi Rapace). Bjurman heeft zijn officiële hoedanigheid misbruikt om Lisbeth te verkrachten, maar de slimme hackster heeft het geheel op film opgenomen, en dreigt ermee Bjurmans darmen publiek te drogen te hangen als hij geen positieve evaluatierapporten over haar schrijft. Lisbeth heeft ondergedoken op de Kaaimaneilanden, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en ze is teruggekeerd naar Stockholm, waar ze een appartement huurt dat ze door haar lesbische vriendin Miriam Qu (Yasmine Garbi) laat bewonen. Bjurman wordt echter ook dood in zijn appartement aangetroffen, en Lisbeth krijgt de driedubbele moord in haar schoenen geschoven. Ze verandert haar uiterlijk en tracht onder te duiken; Michael wacht tevergeefs op een teken van leven van haar en blijft in haar onschuld geloven. Hij moet echter de politie een stap voor blijven, wil hij haar onschuld bewijzen. Lisbeth heeft echter het dossier van Dag Svensson gedownload, en gaat de bezoekers van de dames van plezier zélf opzoeken, haat taser in de hand. Ze wekt daarmee echter demonen uit haar verleden die beter waren blijven rusten.

Het tweede deel van Stieg Larssons als zoete broodjes verkopende Millennium-trilogie is een stuk rechtlijniger en minder verzuipend in een moeras van nevenplots dan het eerste deel, wat op zich een goeie zaak is. De rollen worden essentieel omgedraaid, nu het Michael is die Lisbeth uit de puree moet halen, en dat biedt nieuwe uitgangspunten voor het verhaal, waarbij het opvalt dat pas in de allerlaatste scène Michael en Lisbeth voor het eerst herenigd worden. Het reilen en zeilen van het Millennium-krantje verschuift wat naar de achtergrond en maakt plaats voor de met kommer en kwel gevulde familiekroniek van Lisbeth Salander, opnieuw met veel pathos maar een stuk minder gothic neergezet door Noomi Rapace, en haar tirannieke vader. Zij het dat Rapace weer een fysiek erg beladen rol neerzet: naast een lesbische vrijscène en een knokpartij met twee Hell's Angels martelt ze onder meer iemand, bedent onder de clownsschmink, en geeft ze iedereen die haar niet aanstaat een flinke stoot met haar taser. Er worden verschillende inhoudelijke links met de vorige film gelegd, waardoor toch de indruk ontstaat dat het verhaal meer diepgang te bieden heeft dan een formulaïsche politiethriller. De ontwikkelingen op familiaal gebied, waar we even gaan over zwijgen om uw kijkplezier niet af te nemen, zijn inhoudelijk niet allemaal even overtuigend, maar mee door de ruwe en ongepolijste vorm waarin het geheel aan de kijker wordt gepresenteerd, blijft ook deze Millennium 2 zeker en vast boeien tot het einde, ondanks de niet evidente speelduur van bijna drie uur. Het spijtige aan de film is dat er op gebied van karakterontwikkeling niet het maximale uit de kan wordt gehaald: met een personage als Lisbeth Salander zou je ongelofelijk grootse dingen kunnen doen, en daar ontbreekt het soms aan. Michael Blomkvist komt dan weer iets te weinig in beeld en speelt maar een bescheiden, ondersteunende rol om nog iets aan zijn getormenteerd personage te kunnen sleutelen. Wel zitten er een paar interessante tegenstanders in de film, zoals Ronald Niedermann, gespeeld door Mikael Spreitz, een bokser met een beschadigd zenuwstelsel die geen pijn voelt totdat het te laat is, en bij wie de gebrekkige werking van de neuronen blijkbaar ook is doorgedrongen tot onder zijn hersenpan. Niedermann is daardoor een perfecte vechtmachine, die doet wat hem is opgedragen en maar niet wil neergaan, zelfs niet wanneer hij twee geoefende kickboksers tegelijk het hoofd moet bieden. Er wordt ook een klassieke politieinspecteur, Bublanski (Johan Kylén), op het toneel gedropt, die te koppig is om zijn ongelijk toe te geven, en uiteindelijk toch moet bijdraaien en Blomkvist gelijk geven, maar zijn personage is te stereotiep om potten te breken. De film moet het vooral van de morbide sfeer hebben, waarin alle troep in de onderste lagen van de Zweedse maatschappij op pijnlijke wijze naar boven gejaagd wordt. De anti-autoritaire trekjes van Larsson komen ook bovendrijven wanneer de auteur met de beschuldigende vinger naar de geheime politiedienst van Zweden wijst als diegenen die moedwillig de stinkende potjes gedekt willen houden. Larsson en bij uitbreiding regisseur Alfredson hekelt niet alleen de vrouwenhandel en de amfetaminetrafiek, hij laat ons met het hoofd tegen de muur botsen door ons te confronteren met de apathie waarmee de maatschappij tracht de ogen te sluiten voor haar eigen minder fraaie kanten. Millennium is naast een goede stevige politiethriller met niet al te veel bochtwerk ook een tijd- en zedenschets waar we als mensheid niet altijd even fraai uitkomen.

BEELD EN GELUID
De voor TV bewerkte versie van Millennium 2 duurt een uur langer dan de bioscoopversie, en is in tegenstelling tot deze laatste in 1.78:1-formaat te bekijken, herframed voor het televisiescherm. Feitelijk is deze extended cut opnieuw een in twee afleveringen verdeelde langere versie, maar dit betekent opnieuw dat het beeld in 1080i is uitgevoerd in plaats van 1080p. De presentatie is iets matiger dan de eerste film, met iets meer ruis in de donkere scènes en een beeld dat iets heftiger tussen licht en donker flikkert. Qua kleurgebruik en contrast sluit de film dan weer wel goed aan bij de eerste film. De kleuren zien er gedesatureerd en kil uit en de hele atmosfeer van de film is vrij creepy. Zelfs de buitenscènes, zoals die waarin Lisbeth wordt aangevallen door twee Hell's Angels, zien er somber uit, alhoewel het landschap er minder winters uitziet dan in de eerste film. De DTS-HD geluidstrack is sfeervol en goed afgewerkt, maar het materiaal van de film zelf is niet dadelijk demonstratiemateriaal, alhoewel er al wel eens een griezelige killer achter een hoekje of kantje durft opduiken. De muziek van Jacon Groth komt wel imposant over, en laat ons soms de rillingen over de rug lopen.

EXTRA'S
Ik heb een beetje een dubbel gevoel bij de documentaires. Veel van wat er verteld wordt, kwam al in bod bij het bonusmateriaal dat toegevoegd was aan de eerste film, maar toch zitten er nog een paar nieuwe invalshoeken in. In de documentaire Polar Darkness van 51 minuten stellen de makers zich de vraag hoe het komt dat de Scandinavische misdaadliteratuur zo'n hoge vlucht neemt. Ongeveer de helft van de documentaire is daarbij exclusief gewijd aan het leven en de plotse dood van Stieg Larsson, waarbij het onder meer gek is dat zijn vader geïnterviewd wordt, die zijn zoon blijkbaar heeft overleefd, waar het gewoonlijk de nazaten zijn die voor een dergelijk interview acte de présence geven. De documentaire bevat ook wel een paar minder evidente stukken, zoals de vaststelling dat de misdaadauteurs vanaf de jaren 80 zijn begonnen met het Zweedse model, dat naar de buitenwereld door de media werd uitgedragen als een paradijs op aarde, tolerant, progressief en met bijzonder weinig misdaad, van zijn voetstuk te trekken en de verborgen harde kant van de Zweedse onderwereld in al zijn rauwheid te tonen. Daarna volgt er nog een interview met producent Soren Staermose en actrice Noomi Rapace van 17 minuten, waarin de producent het onder meer heeft over de bedenkingen die hij heeft bij de geplande Amerikaanse remake van de reeks, bedenkingen die we met hem delen; Noomi Rapace heeft het onder meer over de manier waarop ze zich op de lesbische seksscène heeft voorbereid. De disk bevat tot slot ook nog de 3 trailers (4 min.) van de drie films, die ook al op de vorige disk te vinden waren.

CONCLUSIE
Millennium 2 is enerzijds iets eenvoudiger dan het eerste deel, anderzijds ook een minder intellectuele uitdaging. De karakters van Blomkvist en Salander zijn grotendeels al in het eerste deel uitgewerkt, en daarmee kan regisseur Daniel Alfredson zonder grootse introductie meteen aan de slag. De Blu-raydisk heeft acceptabele technische normen, alhoewel we bij de start een melding krijgen dat de matige beeldkwaliteit de visie van de makers reflecteert en intentioneel is. Lumière levert bovendien weer een schijfje af met yummy bonusmateriaal.