Deze film maakt deel uit van The Definitive Ealing Studios Collections waarin ook volgende films zijn opgenomen: Kind Hearts And Coronets, Went The Day Well?, Nicholas Nickleby, The Lavender Hill Mob, The Titfield Thunderbolt, Hue & Cry, Dead Of Night, The Ladykillers, The Man In The White Suit, The Magnet, Scott Of The Antarctic, Whisky Galore!, Champagne Charlie, The Maggie en It Always Rains On Sunday.

FILM
Passport To Pimlico is zowat de ultieme Ealing-komedie: een originele premisse wordt gekoppeld aan een ruime cast van karakteracteurs en de film kan bogen op een aantal uitstekende komische vondsten. Het probleem is echter dat de prent niet veel meer is dan dat. Omdat de premisse zo sterk is, investeren de makers weinig energie in het uitdiepen van de plot of de karakters, waardoor je als kijker al te vaak tleurgesteld wordt. Passport To Pimlico redt het nog een tijdje omdat je steeds blijft geloven dat de film een versnelling hoger zal schakelen, maar wanneer de eindgeneriek over het scherm rolt, onthoud je niet de scènes die tijdens het kijken een glimlach opwekten. Je staat eerder stil bij de scènes die je niet hebt gezien en die van Passport To Pimlico een betere prent konden maken.

De film maakt handig gebruik van een naoorlogse setting: de plot gaat van start met de ontploffing van een vergeten Duitse bom in de Londense voorstad Pimlico. Die onthult een oude middeleeuwse kerker waarin naast een schat aan juwelen en schilderijen ook een perkament wordt gevonden. Hierin wordt vermeld dat onmiddellijke omgeving sinds de vijftiende eeuw eigendom is van Bourgondië. Aangezien het document nooit herroepen werd, is Pimlico ineens een stukje buitenland in Engeland. Het nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje en lokt een massa handelaars: zij kunnen hun waren nu immers zonder btw slijten. Wanneer de Britse regering de situatie niet onder controle krijgt, grijpen ze naar de noodrem. Pimlico wordt omsingeld en uitgehongerd tot het vrijwillig weer toetreedt tot Engeland. Maar daar hebben de bewoners helemaal geen zin in.

Zoals gezegd is het niet de premisse die Passport To Pimlico de das omdoet. Een aantal scènes komt bijv. sterk uit de hoek. We denken daarbij aan een nachtelijke raid om het gat dat door de bomontploffing geslagen werd met drinkwater te vullen. Ook een paspoortcontrole in een ondergronds metrostel krult de mondhoeken aangenaam omhoog. Maar de film faalt in het realistisch neerzetten van de situatie. Het is niet omdat het absurd is dat een stukje Engeland tot Bourgondië zou behoren dat je die premisse niet als waarschijnlijk moet uitbouwen. Zo houdt de tamme reactie van de Britse regering geen steek, is het moedige verzet van de bewoners van Pimlico - zelfs het Engelse flegma indachtig - moeilijk te slikken en kan je ook de algemene apathie van het Britse volk maar weinig begrijpen.

Wél geslaagd is de bloeiende romance tussen de huidige Hertog van Bourgondië - speciaal afgezakt naar Pimlico om als regent over zijn lapje land te regeren - en een Brits meisje. Helaas besteedt de prent daar slechts sporadisch aandacht aan. Aandacht is er wel voor de Britse minister van Buitenlandse zaken en zijn hulpje, die wanhopig een compromis trachten te sluiten en meestal voor geslaagd comic relief zorgen. De rest van de redelijk highprofilecast krijgt wel één scène om zijn/haar karakter in de verf te zetten, maar laat geen onvergetelijke indruk.

Maar de teleurstelling over het eindresultaat is niet aan hen te wijten, maar louter aan de filmmakers. Naast het te weinig doordachte script, is namelijk ook de regie van Henry Cornelius op zijn best degelijk en blijkt de montage niet in staat een te lange opening en een amusant middenstuk in een goed opgebouwde climax om te zetten. Dat is misschien wel het meest onthutsende aan Passport To Pimlico: de laatste tien minuten zijn zodanig gehaast dat elke poging om emotie los te weken - hoe summier ook - in de kiem gesmoord wordt. Een gemiste kans noemen we dat.

BEELD EN GELUID
Zoals wel meer releases in The Definitive Ealing Studios Collection kampt het beeld van Passport To Pimlico met serieuze problemen. Veel printbeschadigingen, een gebrek aan scherpte, een uiterst wisselvallig contrast en in sommige scènes een overdaad van grain komen het kijkplezier niet ten goede. Met de audiokwaliteit is het nog erger gesteld. Er zit voortdurend ruis op de track en het volume schommelt van de ene sequentie tot de andere. Ook de warrige audiomix maakt het vaak moeilijk om te verstaan wat de personages zeggen, temeer daar de schijf geen ondertitels bevat.

EXTRA'S
De schijf bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Passport To Pimlico zet een uitstekende premisse niet om in een dito film. De prent entertaint gedurende het grootste deel van de speelduur, maar laat zoveel mogelijkheden liggen dat de frustratie bij de kijker toeneemt, zeker in de te snel afgedane climax. Beeld en geluid scoren bovendien ondermaats, terwijl ook de bonussectie leeg blijft.