De Deense regisseur Thomas Vinterberg is wel heel erg ambitieus in z’n eerste internationale project sinds Festen (1998), de Dogma-film die zijn carrière ruim tien jaar geleden vleugels gaf. It’s All About Love speelt zich niet alleen in de nabije toekomst af, waardoor de productie dus als een sciencefiction film mag worden omschreven, de regisseur maakt er ook een spannende thriller van in pure Hitchcock-stijl (althans in het eerste halfuur) én een verhaal over een onmogelijke liefde tussen een zakenman en een kunstschaatster. Wat op papier een sterk scenario lijkt, is dat in de praktijk evenwel een heel stuk minder en ambitie is duidelijk niet voldoende om een goed idee naar het witte doek te brengen.

 

2021. Dertiger John (Joaquin Phoenix) maakt tijdens een vliegreis van Europa naar Calgary een tussenstop in New York. Hij zoekt zijn ex Elena (Evan Mendes) op met het verzoek de echtscheidingspapieren te tekenen zodat een niet zo prettige periode in hun leven definitief wordt afgesloten. Maar de Poolse kunstschaatster is niet geneigd om daarop in te gaan, erger: ze vraagt John haar te helpen om te ontsnappen uit het milieu dat haar wereldberoemd heeft gemaakt. Wat er aan de hand is, is niet meteen duidelijk, maar dat Elena’s leven in gevaar is, dat kan ook haar broer Michael (Douglas Henshall) hem bevestigen. Tijdens hun vlucht naar een buitenwijk worden John en Elena geconfronteerd met de nieuwste plaag: mensen die zonder aanwijsbare reden op straat doodvallen. Ondertussen zijn er beelden en nieuwsverslagen over een koudegolf in Oeganda die tienduizenden doden maakt, terwijl andere inwoners van het Afrikaanse land schijnbaar de eigenschap ontwikkelen om op eigen kracht te vliegen of te zweven. De vluchtpoging van het Poolse stelletje mislukt echter, want Elena’s entourage, die totaal afhankelijk is van haar inkomsten, laat de kip met de gouden eieren uiteraard niet graag vertrekken vooraleer haar opvolging fatsoenlijk is geregeld.

 

Joaquin Phoenix, Eva Mendes en Douglas Henshall leveren een prima acteerprestatie in een verhaal dat de toeschouwer vanaf de eerste minuut op het puntje van zijn stoel brengt. Wat er precies aan de hand is, dat houdt Vinterberg zolang mogelijk in het ongewisse terwijl hoofdpersonage John – hij moet eigenlijk twee uur na z’n landing op een vliegtuig naar Calgary zitten – op het vliegveld wordt geconfronteerd met een aantal bodyguards van zijn vrouw die de lippen stijf opeen houden. In het hotel wordt hij door de entourage van zijn vrouw als de verloren zoon ontvangen, maar voor de paperassen van zijn advocaat is er nauwelijks interesse, ook niet vanwege Elena, die hem minzaam, maar afstandelijk en een beetje overstuur tegemoet treedt. Van z’n zwager Michael verneemt hij dat er een haar in de boter is en de hem voor de rest onbekende Mr. Morrison geeft hem telefonisch de goede raad om Elena in veiligheid te brengen, om m.a.w. te vluchten. John doet wat van hem gevraagd wordt, maar begrijpen doet hij het niet. Hun beider vlucht is evenwel zinloos, want de spionnen van zijn vrouws management zitten schijnbaar overal. Pas na een confrontatie met de geldwolven gaan hem de ogen open.

 

Tot daar is It’s All About Love een spannende film met trucjes die Thomas Vinterberg van zijn idool Alfred Hitchcock heeft geleerd en het moet gezegd: het werkt perfect, ondanks het wat stupide en totaal overbodige sciencefictiongedoe dat af en toe de actie onderbreekt en de bizarre televisiebeelden over de weersomstandigheden en de schijnbaar bovennatuurlijke gebeurtenissen in Oeganda. Ook de fragmenten met Marciello (Sean Penn), Johns broer die hem vanuit een vliegtuig hoog boven het Amerikaanse continent voortdurend boodschappen stuurt via z’n mobieltje en die fungeert als commentator op wat zich ondertussen in New York afspeelt, het werkt voor geen cent en het leidt de aandacht af van de hoofdverhaallijn. Bovendien verwatert ook de thriller zienderogen vanaf het moment dat de waarheid aan het licht wordt gebracht. Het scenario verliest het grootste gedeelte van zijn spanning en It’s All About Love dobbert een beetje lusteloos in de richting van de eindgeneriek met de boodschap dat het allemaal het gevolg is van te weinig liefde en vriendschap tussen de mensen. Goed bedoeld allemaal, maar oeverloos saai en teleurstellend voor een regisseur die in het verleden hoge verwachtingen heeft gekweekt.

 

Over het camerawerk en de montage overigens niets dan goeds: fraaie opnamen, aparte camerastandpunten, interessante close-ups en aanvankelijk een niet minder dan uitstekend tempo om de toeschouwer te imponeren. De opnamen van het sneeuwlandschap zijn niet minder dan bijzonder mooi en het fotogenieke hoofdje van Mendes en het aantrekkelijke smoelenwerk van Phoenix verzachten de pijn. Maar ook zij kunnen uiteindelijk niet brengen wat het scenario ontbreekt, nl. een ijzersterk vervolg op een veelbelovende eerste helft.

De beeldkwaliteit is goed met een beperkt aantal ongerechtigheden en een mooi kleurenpalet waarin de voorkeur naar iets donkere tinten uitgaat. De muziek van Zbigniew Preisner (La Double Vie De Véronique, 1991) is wondermooi en belangrijk voor de sfeer van de film.

 

Een veel te kort Interview met de Cast (Phoenix, Mendes, Henshall), het Audiocommentaar van de Regisseur en de Originele Bioscooptrailer.

 

Na het succesvolle Festen, is regisseur Thomas Vinterbergs grote Engelstalige productie niet minder dan een tegenvaller, ondanks het prachtige acteerwerk van de hoofdacteurs. Het scenario steekt van wal als een Hitchcock-film, maar Vinterberg weet de spanning niet vol te houden en de prent zakt uiteindelijk in elkaar en eindigt vrij teleurstellend. Een huurtip.