Doug MacRay (Ben Affleck) is een slimme crimineel uit Charlestown, het district in Boston dat bekend staat voor het hoogste aantal bankovervallen ter wereld. Hij heeft de stiel van zijn vader geleerd en een team van gemotiveerde handlangers rondom zich vergaard. Na één van hun overvallen dreigt het echter mis te lopen als Doug gevoelens begint te koesteren voor Claire (Rebecca Hall uit Vicky Cristina Barcelona), de vrouwelijke manager van de bank. Zijn liefde voor de getraumatiseerde vrouw komt in de eerste plaats voort uit schuldgevoelens, wat uiteraard geen gezonde basis is voor een relatie. Terwijl hij de waarheid over de bankoverval en zijn eigen identiteit krampachtig geheim probeert te houden, worden hij en zijn kompanen op de hielen gezeten door een zeer toegewijde FBI-agent (Jon Hamm uit Mad Men) en zijn team. Ondertussen moet hij nog het hoofd bieden aan zijn explosieve medekompaan en jeugdvriend James (Jeremy Renner uit The Hurt Locker) en zijn opdringerige gelegenheidsvriendinnetje Krista (Blake Lively).
 

Zoals we mogen verwachten van een dergelijke film is The Town een wervelend spektakel met enkele memorabele actiescènes. Affleck weet deze hoogtepunten op een uiterst vinnige manier vast te leggen op film waardoor ze het adrenalinegehalte in je bloed al snel de hoogte injagen. De achtervolgingsscène is klassiek in beeld gebracht - zonder gebruik van een irritante schokkende camera - en dat komt de beleving enkel maar ten goede. The Town is echter veel meer dan louter een actieprent. Het is in even grote mate een ensemblefilm waarin Affleck de beste vertolkingen uit zichzelf en de topcast puurt. Hij overtuigt ons zelf met zijn meest volwassen acteerprestatie tot dusver en slaagt er met glans in om het emotionele dilemma van zijn personage op een geloofwaardige manier neer te zetten. De romance die in het verhaal verweven zit is tevens zeer onderhoudend; de fatale liefde van Doug voor Claire loopt als een rode draad door de film en de chemistry tussen beiden is permanent voelbaar. Rebecca Hall schittert in haar rol als de goedgelovige bankmanager die tussen twee vuren komt te staan (haar nieuwe vriend en de FBI). Jeremy Renner bewijst na The Hurt Locker dat hij geen eendagsvlieg is. Ter voorbereiding op zijn rol omringde hij zich met in het echt veroordeelde bankovervallers uit Charlestown. Minder diepgaande rollen zijn weggelegd voor Jon Hamm als de gedreven FBI-agent die Doug en zijn kompanen koste wat het kost achter de tralies wil krijgen en Blake Lively als het drugsverslaafde jeugdvriendinnetje met wie Doug een occasionele seksuele relatie heeft. Ten slotte maken Chris Cooper en Peter Postlethwaite met hun relatief korte screentijd indruk in hun respectievelijke rollen als vader van Doug en de Ierse leider van de criminele organisatie waarvoor Doug werkt. Voor Postlethwaite was het zijn op één na laatste filmrol, want hij overleed in 2011 aan de gevolgen van kanker. Kort samengevat kunnen we stellen dat we hier getrakteerd worden op geweldig acteerwerk over de hele lijn.
 

De gelijkenissen met het bekende misdaadepos Heat van Michael Mann zijn legio, maar toch slaagt Ben Affleck erin om zijn eigen stempel te drukken op het genre. Terwijl Michael Mann bij het grote publiek bekend is voor zijn nachtelijke sfeerbeelden, schetst Affleck op een geslaagde manier de groezelige sfeer van de verpauperde arbeiderswijken overdag. Zijn voorliefde voor zijn geboortestad Boston is ook duidelijk zichtbaar in de film; zijn camera registreert het alledaagse leven in Charlestown op een authentieke wijze. Voorts zijn er ook enkele autobiografische elementen in de film verweven zoals bijv. het ijshockeyverleden van Ben (hij was zelf een beloftevolle speler in zijn jeugdjaren). Je voelt in de hele film dat dit een zeer persoonlijke film is voor Ben Affleck.
 

We vinden op het schijfje zowel de Theatrical Cut  (128 min.) als de Extended Cut (154 min.) terug. De originele versie die regisseur Ben Affleck presenteerde aan de producers was maar liefst 4 uur lang. Toen hij besefte dat een dergelijk lange film geen wijd mainstreampubliek zou aanspreken, kortte hij de film in tot 2 uur en 50 minuten. Affleck en producer Basil Iwanyk moesten meerdere persoonlijke favoriete scènes en sfeerbeelden wegknippen om het eindresultaat  te optimaliseren. Bij Warner Bros waren ze van mening dat de speelduur nog korter moest en dus is er ook nog gesnoeid in de duur van de actiescènes, de dialogen en de uitdieping van de personages om uiteindelijk tot een speelduur te komen van 2 uur en 8 minuten. Affleck kon daar vrede mee nemen, al maakt hij er geen geheim van dat de Extended Cut van de film zijn voorkeur geniet. Wij sluiten ons daar naadloos bij aan, want die versie geeft toch wel meer diepgang en dus ook een intensere beleving ten opzichte van de bioscoopversie.

In plaats van de extra scènes uit de Extended Cut via seamless branching toe te voegen aan de Theatrical Cut is er besloten door Warner om beide versies van de film integraal op één schijfje te plaatsen. Hierdoor staat het schijfje van 50GB eivol. Desondanks zijn er weinig of geen compressiefouten te traceren. Aangezien het hier om een karaktergedreven film gaat, passeren er vele close-ups van de personages de revue. Deze scènes zijn mooi gedetailleerd en geven de huidtinten op een realistische, zachte manier weer. Een soft kleurenpalet is door Affleck op de hele film toegepast en dat werkt uitstekend. De grauwe sfeer van Boston komt daardoor extra goed uit de verf. De scènes van Boston vanuit de lucht zijn adembenemend en rijk aan details. In de donkerdere binnenscènes missen we soms wat scherpte en schaduwdetail, maar dat is louter te wijten aan de beslissing van de regisseur om met een soft kleurenpalet te werken. Kortom : De beeldkwaliteit op deze transfer is verdienstelijk en de kleine minpuntjes tijdens de scènes met weinig natuurlijk licht zijn te wijten aan de artistieke keuzes van de regisseur.
 

Met de kwaliteit van de meegeleverde DTS-HD Master Audio 5.1-track zit het helemaal snor. De vele dialogen zijn zeer gedetailleerd weergegeven en erg goed verstaanbaar. Het voelt aan alsof je samen met de personages aan tafel zit. Tijdens de actiescènes worden de mogelijkheden van het audiospectrum volledig verkend en benut. De kogels suizen ons om de oren, ontploffingen zijn net zoals in de realiteit oorverdovend en tijdens de botsingen in de achtervolgingsscènes horen we het metaal bijna meebuigen. Tijdens al dat auditief geweld blijven de dialogen steeds goed verstaanbaar. De omgevingsgeluiden komen ook bijzonder goed tot hun recht; het voelt voor de kijker aan kijker alsof ie mee in de kroeg zit of op een straathoek in Charlestown staat. Zelfs het geluid van het stadium is bijwijlen hoorbaar op de achtergrond. Hoedje af voor deze uitmuntende audiotrack!

Alle extra's zijn te bekijken in full HD ondersteund door een Dolby Digital 2.0-geluidsspoor. Het audiocommentaar met regisseur Ben Affleck is opgenomen in Tulsa waar Ben zich toen bevond voor de opnames van de nieuwe Terrence Malick-film. Hij heeft niet meteen de meest entertainende stem om twee uur lang naar te luisteren - hij gebruikt steeds dezelfde intonatie in zijn stem - maar gelukkig weet hij ons wel te verrassen met zijn passie voor de film. Als een ervaren kenner gidst hij ons door Boston en geeft veel extra informatie over de bekende en minder bekende locaties waar is gefilmd. De vergelijking tussen het boek en de film komt ook meermaals ter sprake. Vele van de figuranten in The Town blijken goede vrienden te zijn van Affleck. Elke scène wordt vakkundig geanalyzeerd door de regisseur en we krijgen vele details te horen over het productieproces. Camerastandpunten, gebruik van filters, scènes die gebaseerd zijn op waargebeurde feiten of getuigenissen van echte bankovervallers,... het komt allemaal aan bod. Er vallen weinig of geen stille momenten te bespeuren. Gezien het hoge informatieve gehalte is dit audiocommentaar zonder twijfel de beste extra op dit schijfje.
 

 R.I.P. Peter Postlethwaite (1946-2011)
 

Voorts zijn er ook nog 6 korte maar leuke making-of-featurettes te bekijken die allemaal één bepaald aspect van het productieproces belichten en samen goed zijn voor een speelduur van ongeveer 27 minuten. Je kan deze korte filmpjes op twee manieren bekijken : los van de film of via zogenaamde "focus points", wat inhoudt dat de film op bepaalde momenten wordt onderbroken en overschakelt op één van de filmpjes in kwestie.

Last but not least is er ook nog een interessante tool terug te vinden in de bonussectie, namelijk de Additional Scene Indicator. Tijdens het bekijken van de Extended Cut worden alle toegevoegde scènes automatisch gemarkeerd met een icoontje. Dat is een simpele optie die echter erg leuk is omdat je kan zien wat het verschil is tussen de Theatrical Cut en de Extended Cut.

Helaas zijn er geen Deleted Scenes terug te vinden op het schijfje, ook al zullen die er zeker in overvloedige mate geweest zijn, wetende dat de originele eerste cut van de film maar liefst 4 uur lang was.

Liefhebbers van karaktergedreven heist movies zoals Heat, Public Enemies of The Departed mogen zich alvast in de handen wrijven. Ben Affleck imponeert na zijn sterke regiedebuut Gone Baby Gone opnieuw met deze actievolle politiethriller waarin hij zelf ook op niet onaardige wijze de hoofdrol voor zijn rekening neemt. Het is een verbazingwekkend persoonlijke film geworden voor Affleck, die een onderhoudend beeld schetst van het criminele milieu in zijn thuishaven Boston. Geïnspireerd door het werk van de allergrootsten binnen het genre levert hij een dijk van een film af die ons zonder moeite op het puntje van onze stoel laat balanceren. De kwaliteit van beeld en geluid op deze transfer is dik in orde, waarbij de fenomenale audiotrack zelfs een maximumscore verdient. In de bonussectie eist vooral de zeer informatieve commentaartrack van Affleck de aandacht op.