In homomilieus is Taxi Zum Klo in de loop der jaren uitgegroeid tot een cultfilm. Dat heeft wellicht meer te maken met het expliciete karakter van sommige scènes dan met het verhaaltje dat verteld wordt, maar los daarvan is deze film samen met Fassbinders Querelle (1982) zowat de laatste gayfilm uit de periode vóór het uitbreken van de aidsepidemie die tot drastische gedragswijzingen noopte inzake promiscue seksueel gedrag. In Taxi Zum Klo schetst regisseur en hoofdrolspeler Frank Ripploh het portret van een tijdperk dat twee jaar later definitief werd afgesloten. Ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de release van de film is een compleet gerestaureerde versie op de markt gegooid, met de waarschuwing van de dvd-producent dat hij de enige nog bruikbare, maar zwaar beschadigde kopie van Taxi Zum Klo zo goed mogelijk heeft gerepareerd, maar dat de techniek uiteindelijk geen wonderen kan doen. In de praktijk valt het evenwel goed mee met de kwaliteit van dit materiaal.
 

 

Frank is leraar op een middelbare school. Hij is groot, slank met sluik haar en een opvallende baard en aan niets is te zien dat hij ’s avonds de openbare toiletten van Berlijn afschuimt op zoek naar prooi: mannen, kerels in leer en met donkere zonnebrillen die met hem meegaan voor een avondje stomende seks. Tijdens het weekend vindt hij ze in gaybars en discotheken, verleidt ze, kust ze, voelt ze aan hun ballen en neemt ze ter plekke, in het toilet of buiten onder een kapotte straatlantaarn. Als ie op een keer een geslachtsziekte oploopt meldt hij zich in paniek bij z’n huisarts die hem een recept geeft tegen de wratjes in z’n anus. Maar dan ontmoet hij op een avond Bernd, jong en goeduitziend, blond met een fijn snorretje. In tegenstelling tot andere keren ziet Frank hem de dag nadien weer en vervolgens elke dag opnieuw en binnen de kortste keren trekt Bernd bij hem in: ze wonen nu samen. Het is even wennen voor Frank, want thuiskomen na schooltijd en het eten voorgezet krijgen, samen voor de buis zitten, etc., hij heeft er geen ervaring mee. En hij is er niet echt klaar voor, want op een dag pikt hij op weg naar huis een kerel op met wie hij een keer ferm van bil gaat.

 

Bernd is evenwel thuisgekomen en heeft vanachter een gebroken raam z’n vriend bezig gezien. Nadien komt het tot een confrontatie en wordt hem verweten kleinburgerlijk te zijn. Het is maar seks, verweert Frank zich, en nog: zo zit mijn leven ineen. Het ligt Bernd zwaar op de maag, want hij wil een monogame relatie, en Frank voelt zich als een ezel tussen twee hooischelven: hij beseft dat ie van Bernd houdt, maar hij kan de losse seks niet missen. Tijdens het karnaval - Bernd als matroosje en Frank als een roze Indische prinses – legt Frank het opnieuw aan met een jonge kerel en dus ontploft de bom: Bernd gaat naar huis, Frank blijft…
 

 

Naar verluidt heeft regisseur Frank Ropploh (die ook de hoofdrol speelt) heel veel autobiografische ideeën in z’n film gestopt. Door het gebruik van een handbewogen camera en het inlassen van zwart-witfragmenten leunt de film heel dicht aan bij een documentaire, wat beslist de bedoeling is. Op die manier wordt een realistisch beeld opgehangen van het promiscue seksleven van homofiele mannen in Berlijn anno 1980. Ropploh windt er geen doekjes om en dus zijn de vrijscènes soms heel expliciet, wat sommige kijkers beslist tegen de borst zal stoten, want de grens tussen softporno en porno wordt meer dan eens overschreden. Taxi Zum Klo is m.a.w. veel meer een film voor de geïnteresseerden dan voor een ruimer publiek. Het scenario is niet echt sterk, maar de vraag of het tussen Frank en Bernd uiteindelijk goed afloopt houdt de aandacht wel gaande. Het is dan ook jammer dat de voortgang diverse keren wordt onderbroken voor scènes die er nauwelijks of helemaal niet toe doen. Wat is het nut van een fragment waarin Frank z’n collega’s op school uitgebreid voorstelt tijdens een partijtje bowling als nauwelijks één van die personages achteraf nog een rol speelt in de film? De regisseur maakt meermaals die fout waardoor je als kijker de neiging hebt om de fastforwardtoets te gebruiken, zoals in een gesprek tussen Frank en die ene collega dat nergens over gaat. De scène na het karnaval waarin we Frank alleen op straat zien en vervolgens in z’n roze prinsessenjurk voor de klas zien verschijnen is slordig qua opzet en uitvoering. Taxi zum Klo is gedurfd, maar tegelijk ook vaak saai en vervelend.
 

 

Frank Ripploh werd twee jaar later opgevist door R.W. Fassbinder voor een rol in z’n laatste film Querelle. Voor de rest is er nog maar weinig van hem vernomen. Hij stierf op 52-jarige leeftijd aan kanker.

 

Van zware beschadigingen is er geen sprake in Taxi Zum Klo en na de digitale restauratie ziet de film er netjes uit. Het beeld is stabiel, evenals de kleuren en het zwartniveau is acceptabel. Het beeld is evenwel korrelig, vooral in de scènes zonder extra licht en de grote donkere kleurenvlakken hebben de neiging om dooreen te vloeien. Het geluid staat in stereo en de Duitse dialogen zijn zeer goed verstaanbaar. Wij bekeken een Duitse release zonder ondertitels, want de film is in de Benelux nooit op dvd verschenen, wat een beetje vreemd is, want Homescreen heeft in de voorbije tien jaar een massa gayfilms op de markt gegooid en waarom precies deze cultfilm ontbreekt is niet helemaal duidelijk.

Een Interview met de Regisseur over z’n film Taxi nach Kairo, dat hier uiteraard niet op z’n plaats is, de Originele Bioscooptrailer, een overbodige Fotogalerij, Biografieën van Frank Ripploh en Bernd Broaderup en een Web link.