FILM
Holy frijones! Rosse haarbal Puss in Boots (Antonio Banderas), de Latijnse loverboy uit de Shrek-franchise, duikt in deze spinoff op in de hoofdrol van zijn eigen film. Als jong katje komt Puss aangewaaid in het weeshuis van San Ricardo, en omdat in een weeshuis de kneusjes nu eenmaal wetmatig elkaar opzoeken, wordt hij vriendjes met het zachtgekookt eitje Humpty Alexander Dumpty (Zach Galifianakis). Puss is de held van de dag wanneer hij het oude moedertje van de politiekapitein kan wegduwen van de wielen van een aanstormende wagen. Hij valt echter terug in diskrediet wanneer hij zich door zijn bloedbroeder Humpty laat beetnemen en betrokken raakt bij een poging om de bank te kraken. Puss is gedwongen om het land door te zwerven, elke dag opnieuw zoekend naar zijn kaas op de plank en zijn bakje melk. Zijn pad kruist opnieuw dat van Humpty en de door hem ingehuurde femme fatale Kitty Softpaws (Salma Hayek), wanneer hij probeert om een paar magische bonen te stelen van de illustere gangsters Jack (Billy Bob Thornton) en Jill (Amy Sedaris). De bonen openen de toegang naar het kasteel van de reus in de wolken, waar een ganzenjong huist dat gouden eieren legt. Het drietal besluit om tijdelijk hun geschillen opzij te schuiven en samen te werken, maar niet alle deelnemers aan het pasgesmede triumviraat hebben dezelfde agenda.




Omdat Puss In Boots, die compleet geen uitstaans heeft met de klassieke sprookjes van Charles Perrault, zich in hetzelfde universum als de Shrek-films afspeelt, is het niet verwonderlijk dat de film exact dezelfde look and feel heeft. De populariteit van het personage dat door Antonio Banderas wordt ingevuld als een pastiche op zijn eigen Zorro-rol bleek voldoende draagkracht met zich mee te brengen om een film rond zijn personage te verantwoorden. Puss wordt meer naar de voorgrond geschoven in tegenstelling tot Shrek 3 en Shrek 4, waar zijn aanwezigheid wat naar de achtergrond wegdeemsterde. Het scenario is een beetje een samenraapsel van verhaallijnen die noch veel om het lijf hebben, noch veel cohesie vertonen, en het geheel is ondanks de beperkte speelduur wat dun uitgespreid, maar het geïnspireerde spel van Banderas, die er duidelijk zin in heeft, houdt de film op koers. Met zijn typische karaktertrekjes een rad van tong zijnde vrouwencharmeur die al eens een flink glas melk achterover durft drukken, verschilt Puss' personage nauwelijks met hoe wel hem in zijn vorige negen levens of drie films hebben leren kennen. De wervingskracht van Puss blijkt nog altijd te berusten op een paar grappen die we eerder in de Shrek-films al zagen, zoals zijn pogingen om iedereen te vertederen door van die lieve poppenoogjes te trekken, die voor de gelegenheid in een nieuw kleedje worden gestoken - Puss probeert met zijn blik bijvoorbeeld op hilarische wijze een cipier te hypnotiseren. Met veel van de grappen, zoals een plejade van woordspelingen waarin katten het centrale onderwerp zijn, wordt er veelal op veilig gespeeld, en als je de diverse seksuele innuendo's wegdenkt is het familievriendelijke Puss In Boots een stuk braver dan de films uit de Shrek-franchise. Sommige grappen hebben effect (merkwaardig soms de platste), en sommige grappen niet (gek genoeg soms de meer op de actievere hersenhelft gerichte). Alhoewel de afwikkeling van het verhaal zich veelal beroept op de grootste clichés uit het genre, blijft de film door de inbreng van Banderas even boeiend als eender welk genrefilm.




Soms is de boel ook saaier. De nevenpersonages, de onbereikbare vlam Kitty Softpaws en de valse vriend Humpty Dumpty voldoen aan elk genrecliché uit een gemiddelde western. Jack en Jill zijn daarentegen weer geen kinderen zoals in het klassieke kinderrijmpje, maar flink uit de kluiten gewassen desperado's, yokels met een eerder beperkte herseninhoud. Daarentegen: Humpty Dumpty is een ei, waarmee de makers toch blijkbaar een statement wilden maken dat je in Puss In Boots nog heel wat onverwachte wezens die je doorgaans in fantasy terugvindt, kan verwachten, en de film daarmee niet zó veel verschilt van Shrek. Buiten wat flauwe moppen ("You what the thing is of being an egg? It ain't over easy!") levert dit een animatiefiguurtje op dat wat meer hotst en botst dan de andere, en daarmee in de bizarre wereld van Dreamworks wel zijn plaatsje vindt. De moeder gans uit de finale van de film lijkt daarentegen bijna fotorealistisch, waarbij we even dachten dat de makers real live action material van een gans met de animatie hadden verstrengeld. De gans is uiteindelijk toch CGI.

Puss In Boots heeft niet het universele bereik van de Pixarfilms en zal veelal een jonger publiek kunnen bekoren, dat soms nog wat te jong is om alle dubbele bodems van Shrek op te vangen. Desondanks leven we toch in een voor liefhebbers van animatiefilms boeiende tijden, waarin door een groot budget de kwaliteit van spinoffs die van de originele producten dichter en dichter benadert. Op dit vlak moet Disney (zie: elke Disneyfilm die eindigt op II, 2 of 2 1/2) vooralsnog de duimen leggen tegen de veel betere resultaten die Pixar en Dreamworks voorleggen.




BEELD EN GELUID
Met minder dan een perfect technisch rapport zou een release als Puss In Boots onderdoen voor zijn voorgangers. De kijker mag op zijn twee oren slapen en voluit genieten van de details in de pels van onze favoriete luizenbaal, de textuur van Humpty's eierschaal en de verwaaide gebouwen van San Ricardo. In het haarscherpe beeld komen alle details bovendrijven; het kleurenspectrum is wijd en genuanceerd, en hetzelfde lof kunnen we afsteken over het contrast, waarin schaduwdetails netjes precies worden weergegeven. De Engelse Dolby TrueHD 7.1 is levendig en rijk, en dompelt de kijker onder in een immersief geluidsveld vol rijke details, zoals de onheilspellende geluiden in de jungle in de wolken, de tavernegeroezemoes in de (G)litter Club en de troosteloze cellen van de gevangenis van San Ricardo.

EXTRA'S
Puss In Boots bevat nog een leuke selectie aan bonusmateriaal, dat evenwel op het einde van de rit gewogen wordt en te licht uitvalt. Hoogtepunt is de Picture-in-picturetrack The Animators' Corner, waarin regisseur Chris Miller samen met producenten Joe Aguilar en Latifa Ouaou onder meer details van het animatieproces, de casting, storyboards en de verbanden met de Shrek-films bespreekt. Een andere featurette die exclusief voor de Blu-ray bedoeld is, is een Trivia Track, waarin belangrijke en minder belangrijke wetenswaardigheden over de film en bij uitbreiding katten worden uiteengezet. Tegenwoordig worden dit soort films niet meer op de markt gegooid zonder minstens één bonusfilmpje. In een aparte sectie kan je daarom hier The Three Diablos (13:05) zien, een avontuur waarin Puss drie jonge maar schelmachtige katjes onder zijn hoede neemt. In de sectie met het bonusmateriaal vinden we twee cross-promotionale trailers terug, één voor Madagascar 3: Europe's Most Wanted en één voor een computerspelletje rond de strapatsen van Puss. De korte featurette "Purr-fect pairing: The voices behind the legend" (9:21) toont Antonio Banderas, Salma Hayek, Zach Galifianakis en Billy Bob Thornton aan het werk in de opnamestudio. De volgende sectie bevat drie verwijderde scènes (7:27) die duidelijk nog in de testfase zijn. In de documentaire "Kitten to cat" (12:01) spreken de cast en crew over de evolutie van Puss' personage sinds zijn eerste optreden in Shrek 2. De "Glitter Box Dance-off" (5:01) bevat enkele korte impressies waarin een groep dansers de danschoreografie uit de (G)litter Box-scène demonstreert. Het Man Bijt Hond-achtige filmpje "Klepto Kitty" (3:42) heeft niets met de film te maken, behalve dan dat het ook ook over een kat gaat. In het spelletje "Kitty strikes again" moet de kijker vijf verschillen tussen twee plaatjes vinden. Tot slot vinden we nog 5 clips "World of Dreamworks Animation" terug, die ook al op zowat alle vorige releases te vinden waren, met muzikale fragmenten uit Shrek, How To Train Your Dragon, Kung Fu Panda, Madagascar en Megamind.




CONCLUSIE
Puss In Boots is aardig onzinamusement maar tapt grotendeels uit hetzelfde vaatje als Shrek, wat niet geheel buiten de lijn van de verwachtingen ligt. Liefhebbers van de avonturen van de groene ogre zullen allicht deze encore van Banderas, die zich duidelijk amuseert, weten te appreciëren. De Blu-ray is zijn geld waard, maar zoals bij de meeste Dreamworks-releases is de bonussectie wat aan de slappe kant. Laten we het houden op een voorzichtig olé.