FILM
Een schip van de Virginia-compagnie vaart uit naar de Nieuwe Wereld, vooral om gouverneur Ratcliffe (David Ogden Stiers) zijn zakken te laten vullen met goud. Onder de bemanning bevinden zich echter ook types zoals John Smith (Mel Gibson), die meer voor het avontuur mee gaan. Eens op het vasteland bewapenen de Engelse troepen zich tegen de vermeende wilden die een bedreiging vormen voor de avonturiers. Smith zal echter spoedig ondervinden dat de Indianen niet de barbaren zijn waarvoor Ratcliffe ze wil verslijten, wanneer hij één van hen bijzonder leert kennen. Pocahontas (Irene Bedard) is de dochter van het lokale stamhoofd, en - zoals dat meestal in Disneyfilms gaat - naarstig op zoek naar de bestemming in haar leven, en op haar tocht - zoals dat meestal in Disneyfilms gaat - voortdurend wordt vergezeld door een paar grappige sidekicks, in dit geval een wasbeer (Meeko) en een kolibri (Flit). John Smith en Pocahontas worden uiteraard verliefd op elkaar, en Pocahontas toont hem de rijkdom van de Nieuwe Wereld. Die rijkdom bestaat echter niet uit goud, wat Ratcliffe in stijgende mate nerveus maakt, in die mate zelfs dat hij op een open conflict met de Indianen aanstuurt, die volgens hem het goud verborgen houden. De Indianen schuiven hun interne conflicten opzij om de gemeenschappelijke vijand het hoofd te kunnen bieden. Er is alleen nog een directe aanleiding nodig, en die komt er wanneer één van de Engelsen Kocoum, de verloofde van Pocahontas, neerschiet.

Pocahontas is een degelijke animatiefilm, echter zonder al te veel verrassingen, die in niets afwijkt van het beproefde Disney-recept. Vergeleken met zeg maar Tarzan lijkt de animatie af en toe zelfs wat gedateerd - daarom niet minder aandoenlijk - maar laat dit enkel een teken aan de wand zijn hoe snel de wereld van de animatie evolueert. Misschien dat sommigen het verhaal wat aan de melige en moraliserende kant zullen vinden, maar noem maar eens één Disneyfilm waarvoor dat niet het geval is. Dode punten zitten er niet in het scenario, maar muggenzifters als we zijn willen we toch even opmerken dat er blijkbaar niemand opkijkt van het feit dat de Indianen en de Engelsen in alle omstandigheden dezelfde taal spreken, details die bijvoorbeeld in Tarzan geloofwaardiger aangepakt werden. En maar liefst drie "funny sidekicks" (de wasbeer Meeko, de kolibri Flit en het hondje van de gouverneur, Perdy) is toch ook wel een beetje overkill. Toch is het verhaal meer op volwassenen gericht dan recente Disneyfilms als Hercules of The Emperor's New Groove, en soms zelfs wat angstaanjagend voor kleine kinderen. Zo wordt er op gegeven moment één van de protagonisten onverbloemd neergeschoten, en dat was pakweg dertig jaar geleden in een animatiefilm ondenkbaar. Wat zeker een belangrijke troef voor de film is, is de hoge kwaliteit van de soundtrack, zowel van de score van Alan Menken als van de in de film geweven songs, waarvan Colours of the Wind van Vanessa Williams ongetwijfeld het bekendst in de oren klinkt. Zowel deze song als de soundtrack werden bovendien onderscheiden met een Oscar. Een grappig weetje is dat de gezongen stukken van John Smith door Mel Gibson zelf zijn ingezongen, maar dat men naar verluidt in de studio achteraf alle digitale trukendozen heeft moeten opentrekken om Mels stem toch nog ietwat beluisterbaar te maken. Pocahontas is zeker in te delen bij de betere middelmaat van de animatiefilms.

BEELD EN GELUID|
Pocahontas is voor de high-definitionmarkt beter voorzien dan Tarzan. De film is vier jaar ouder, wat in tekenfilmtermen een eeuwigheid is, waardoor de animatie er een stuk ambachtelijker uitziet. De tekeningen zijn iets minder vloeiend en een beetje schokkeriger dan we het van recentere films gewoon zijn, maar weet net door de authentieke uitstraling te charmeren. De kleuren, veel natuurpracht in herfsttinten, zijn zeer goed uitgebalanceerd, het zwartniveau is fijn, en details zoals de mist zijn uitermate fijn in beeld gebracht. Bovendien was de dvd niet anamorfisch uitgevoerd; de anamorfische 10th Anniversary Edition is enkel in regio 1 verschenen. De grootste vooruitgang werd echter geboekt met de DTS-HD MA 5.1-geluidstrack, die de Oscarwinnende muziek nog eens eens zo goed tot zijn recht laat komen. De klanken zijn diep en genuanceerd, je hoort bijvoorbeeld in de door Mel Gibson ingezongen stukken waar er een beetje moest worden bijgestuurd. De ambiënte sfeer van het woud, de diepe drumgeluiden van de gravende schippers en de kolkende zeestorm zijn zeer ruimtelijk uitgevoerd.

EXTRA'S
De Blu-ray van Pocahontas is, wanneer men op de cover afgaat, alweer zo'n afdragertje van Disney waarop gauw-gauw wat extra's werden opgeplakt om het woord "vanilla" niet te moeten gebruiken. Eens de disk in de speler zit, blijkt daat "gauw gauw" in de praktijk nogal redelijk mee te vallen. Totnogtoe moesten we tevreden zijn met een beperkte dvd-release waarop slechts een zeer summiere selectie te vinden was van hetgeen de uitgebreide Amerikaanse 2-diskversie bood. Deze Blu-rayversie trekt echter dit onrecht recht, en we krijgen een stortvloed aan bonusmateriaal dat de verschillende aspecten van de film ruim dekt; alhoewel het zeker geen compleet pakket is, is de selectie de moeite waard. De eerste korte documentaire Drawing inspiration: The lost story of Hiawatha (11:49) is voor zover ik weet nooit eerder op een kooprelease verschenen, en vertelt ons hoe de portrettering van de Indianen in deze film gebaseerd werd op het 19de-eeuwse gedicht. De verwijderde song "If I never knew you" (4:51) staat ook op de disk, maar de versie van Pocahontas die ons hier gepresenteerd wordt is de cinema-release, en niet de uitgebreide versie. De song is dus in de film alleen in de aftiteling terug te vinden, en zit dus niet meer in de film sinds deze door het testpubliek werd afgeschoten, alhoewel deze blijkbaar wel terug zou zijn toegevoegd in de 10th anniversary dvd in regio 1. Bijgevolg mankeert ook het voor deze versie verschenen audiocommentaar.

De documentaire The Making Of Pocahontas (28:01) is een excellent werkstuk, dat zelf voldoende productiewaarde en daardoor bestaansrecht heeft, meer dan menig andere promotionele halfuurschermvulling. Het filmpje is opgenomen in het huidige Jamestown, Virginia, en wordt aan elkaar gepraat door Irene Bedard, de stemactrice die Pocahontas voor haar rekening neemt. Een groot deel van het werkje bevat interviewsnippets, afgewisseld met filmfragmenten om de overgang wat te smeren. Naast regisseurs Eric Goldbert en Mike Gabriel mogen onder meer stemacteurs als Mel Gibson en David Ogden Stiers hun nummertje doen, maar ook iemand als Russell Means, een activist voor indianenrechten, die in de film de stem van Powahtan inspreekt. Daarnaast komen enkele van de voornaamste animatoren aan boord, componist Alan Menken die duidelijk zijn typische stempel op de film heeft gezet, muziekartiest Jon Secada en natuurlijk ook Roy Disney. Wat we vooral uit de documentaire leren is dat de behandeling van de Indianen tijdens het tijdperk van de kolonisatie nog steeds een heet hangijzer is dat nog altijd niet is uitgesmeuld, en de film hier en daar wel voor een kritische noot zowel pro als contra uitlokte. De documentaire The Music Of Pocahontas (7:05) is een franjeloos stukje documentaire waarin Menken's team reflecteert over hun werkstukje, en we Judy Kuhn (de zangstem van Pocahontas) achter de microfoon staat. Het gebrekkig zangtalent van ene heer Gibson wordt met de mantel der liefde toegedekt. De negen verwijderde scènes (13:29) zijn meestal uitgevoerd in zwart-wit-storyboarden, zijn interessant om te zien, maar horen inderdaad niet in de film. De disk bevat ook nog twee karaoke-nummertjes (5:48). De nummers in kwestie die de twijfelachtige eer hebben om uitgebalkt te gaan worden door zatte Japanners zijn Colors Of The Wind en Just Around The Riverbend. De videokwaliteit tijdens de clips is ondermaats. Nog meer muziek vinden we in de videoclip Colors Of The Wind (4:12) door de om belachelijke redenen in ongenade van het Amerikaanse publiek gevallen Vanessa Williams. Van het nummer bestaat ook een Early Presentation Reel (3:46) die tegelijkertijd moest dienen om de financiers van de film over de streep te trekken. Dan krijgen we nog de videoclip van If I Never Knew You (4:11) door Jon Sedaca en Shanice uitgevoerd, en het muzikale hoofdstuk wordt afgesloten met een meertalige clip van Colors Of The Wind (3:53).

Daarna is het de beurt aan liefhebbers van het design van de film. Er volgt een hele loop testanimaties. In Creating Pocahontas (4:21) zien we illustrator Glen Keane aan het werk, die Pocahontas vergelijkt met Ariel uit The Little Mermaid. Creating John Smith (2:16) baseerde zich naast Gibson ook een beetje op Errol Flynn. Creating Ratcliffe (0:50) wordt vergezeld van een kleine Ratcliffe test animation (0:20). Achtereenvolgens komen nog aan de beurt: Creating Grandmother Willow (2:09), Grandmother Willow test animation (0:21), Creating Meeko (1:43), Meeko test animation (0:30), Creating Flit (0:57), Flit test animation (0:16), Creating Percy (0:54), Thomas test animation (0:29), Kekata test animation (0:16). Dan volgt er een animatietest voor Redfeather, een personage dat in de film niet gebruikt werd, Deleted character test animation Redfeather (0:31). Tenslotte in Creating art design, layout and backgrounds (2:14) zien we wat meer over de manier waarop Jamestown tot stand is gekomen. De sectie production bevat om te beginnen een Storyboard To Film Comparison (1:32) van de eerste meeting van Pocahontas en John Smith. Pocahontas' snoekduik is dan weer te zien in een multi-angle vignette waarin je na een introductie (0:52) de story reel, de rough animation, de clean-up animation en de final color met elkaar kan vergelijken (0:38).

De disk wordt afgesloten met alweer diezelfde bespottelijke 3D with Timon and Pumbaa-clip (4:23) waarin het zwijn en de stokstaart u tevergeefs proberen te overtuigen om uw duur home-theatre af te breken om er een nog duurder te zetten. Traditioneel eindigt de disk met Cross-promotionele trailers.

Al het materiaal van de 2-diskversie staat er niet op (zoals de red carpet events), maar veel van de essentie is behouden, en voor wie nog de oude versie dient te upgraden, is dit een mooie keuze.

CONCLUSIE
Inhoudelijk niet zo sterk als de andere Alan Menken-films, is Pocahontas een film met een reden van bestaan. Het ambachtelijke karakter komt op deze Blu-ray goed tot uiting, wat niet hoeft te zeggen dat de transfer slecht is. Qua extra's zijn er betere releases op de markt, echter niet op ons continent.