FILM
Niet alle filmfans waren opgetogen met de weg die Tom Tykwer met The International insloeg. De Duitse regisseur die bekend werd met arthousefilms als Lola Rennt en Die Krieger Und Die Kaiserin had blijkbaar na het immense succes van The Perfume zin om opnieuw een grootse Hollywoodfilm te draaien. De meningen waren tijdens de première op het Internationaal Filmfestival van Berlijn dan ook sterk verdeeld en ofschoon deze productie volledig afwijkt van het traditionele Tykwer-concept, is deze politieke thriller er toch eentje geworden om de nagels af te bijten.


Het verhaal is losjes gebaseerd op het schandaal rondom de Bank of Credit and Commerce International die in het begin van de jaren 90 de op twee na grootste particuliere bank ter wereld was. Tegelijkertijd was deze financiële instelling ook de grootste collectieve criminele organisatie die ongeveer 70 procent van al het zwarte geld in de wereld door haar aderen had stromen. Exacte cijfers bestaan niet, maar experts vermoeden dat het om zo'n 20 miljard dollar fraude zou gaan met gedupeerden over de gehele wereld. Producer Charles Royen wilde reeds in 2000 een film draaien over dit onderwerp, doch was het pas nadat Tom Tykwer aan boord kwam dat alles in een stroomversnelling geraakte. De naam van de bank werd weliswaar omgedoopt tot de IBBC.

Louis Salinger (Clive Owen) is een gedreven Interpol-agent  die de smerige praktijken van de financiële instelling aan de kaak wil stellen. Sinds zijn prille carrière bij Scotland Yard had Salinger reeds het vermoeden dat de bank massa's geld verdiende door illegale wapenhandel en steunverlening aan terroristische organisaties. Als een belangrijke bankmedewerker bereid is om uit de biecht te klappen, wordt hij enkele seconden later op koelbloedige wijze om het leven gebracht. Samen met zijn collega Eleanor Whitman (Naomi Watts) is Salinger vastberaden om de vuile was van de financiële instelling uit te hangen, maar uiteraard loopt dat niet van een leien dakje waardoor de twee agenten in een labyrint van gevaarlijke avonturen verstrikt raken.


Ondanks de felle kritiek die werd geleverd op Tykwers film, is The International een intelligente politieke thriller geworden die nauw aanleunt bij de meesterwerken die Alan J. Pakula in de jaren 70 maakte, denk maar aan All The President's Men of The Parallax View. Het scenario heeft een vrij ingewikkelde structuur, doch is het nooit vervelend en als het allemaal wat te moeilijk wordt, dan last Tykwer een adempauze in door middel van een explosieve actiescène en met Clive Owen als hoofdrolspeler kan zoiets natuurlijk nooit mislukken. Dat Owen kon acteren wisten we reeds en dat geldt natuurlijk ook voor de goddelijke Naomi Watts die voor één keer niet de rol krijgt van de dame in nood, maar wel een James Bond-achtig type speelt dat zelfs Daniel Craig zou doen slikken. De regiekunst van Tom Tykwer is opzienbarend omdat de Duitser zich liet inspireren door de ultramoderne architectuur, het symbool van de multinationals en de conglomeraten die over de wereld heersen. Zo begint de film in het hypermoderne Centraal Station van Berlijn en eindigt hij symbolisch in Istanboel, een stad uit de oudheid. Ook het gebruik van de kleuren is enorm belangrijk in The International. Tykwer koos voor iedere stad een speciale kleur uit en terwijl hij voor de Europese steden hypermoderne locaties gebruikte, wilde hij New York een verpauperde indruk geven (waarmee de cineast uiteraard verwees naar de catastrofale bankencrisis waarin de VS was gewikkeld).


BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is iets minder, want ondanks de adembenemende beelden uit de vele grootsteden (Tykwer gebruikte speciaal hiervoor 65 mm-camera's) vertonen enkele scènes een wazig beeld, ofschoon dit volledig gecompenseerd wordt door het voortreffelijke geluid waarin zowel de details als de oorverdovende vuurgevechtscènes in al hun glorie te horen zijn.

EXTRA'S
Deze dvd telt meer dan een uur extra beeldmateriaal waarvan de verschillende documentaires bijzonder leerrijk zijn. Zo blijft het verbazingwekkend als je ziet dat men voor een film het volledige spiraalvormige Guggenheim Museum heeft nagebouwd. De makers mochten voor het eerst in de filmgeschiedenis gebruik maken van het overweldigende Autostadt in Wolfsburg, het gigantische Volkswagen-complex dat meer dan 57.000 Duitsers tewerkstelt. De producers en Tykwer geven in de documentaires allerlei informatie over de gebouwen die als decor dienst deden, zoals het pompeuze station van Milaan dat nog een nalatenschap van Mussolini is en de indrukwekkende Pirelli-toren. De enige nutteloze extra is een weggelaten scène van tien minuten waarin we zien hoe Salinger kennismaakt met zijn dochter.


CONCLUSIE
Vreemd genoeg is The International een film die nooit het succes heeft gekend dat hij verdiende, Tykwer vond immers een evenwichtige balans tussen spannende actie en een uiterst intelligent scenario. Bovendien zetten zowel Owen als Watts een topprestatie neer waardoor we alleen maar kunnen besluiten dat The International een film is die iedere cinefiel moet (her)ontdekken.