FILM
Dat acteurs hun focus verleggen van acteren naar regisseren is een fenomeen dat al bestaat sinds de begindagen van de cinema. Dat ook Angelina Jolie die stap ooit zou wagen, is echter een grotere verrassing. Op duizendpoot Barbara Streisand na zijn er immers bijzonder weinig actrices die de voorbije decennia achter de camera hebben plaatsgenomen. En na het bekijken van In The Land Of Blood and Honey is het maar zeer de vraag of het een slimme zet was van Jolie om dat ook te doen. De prent blinkt uit in goede bedoelingen, maar is zo knullig in het formuleren van de boodschap dat (burger)oorlog het slechtste in de mens naar boven haalt, dat je als kijker al te vaak een grote geeuw niet kan onderdrukken.

Als setting kiest Angelina Jolie, die ook het scenario schreef, voor de Bosnische burgeroorlog van het begin van de jaren negentig. In de proloog toont de regisseuse een idyllisch Balkanland, een plek waar het aangenaam vertoeven is en waar twee mensen tijdens een dansavond op elkaar verliefd worden. Hij is Danijel, een Servische politie-agent. Zij is Ajla, een Bosnische moslima. Een bomaanslag en een escalerend rassenconflict later staan de twee buiten hun wil loodrecht tegenover elkaar. Ajla wordt gevangen genomen door het Servische leger, maar Danijel houdt haar de hand boven het hoofd en beschermt haar tegen het geweld en de verkrachtingen die de andere moslimvrouwen moeten ondergaan. Het is echter de vraag of hij dat kan blijven doen in een conflict dat de tegenstellingen tussen beide partijen steeds meer uitdiept.

De Bosnische burgeroorlog blijft een van de grootste menselijke tragedies van de voorbije decennia en is dus een logische setting om een verhaal te vertellen dat Angelina Jolie als ambassadrice van de Verenigde Naties nauw aan het hart ligt. Zij heeft zich steeds ingezet voor respect voor vrouwen in oorlogssituaties en dat engagement komt in deze film zeker naar voor. Alleen is de wijze waarop ze dat doet niet zo doeltreffend. Het aantal scènes waarin verkrachting op zijn meest gruwelijke wijze in beeld wordt gebracht is zo groot dat je het na een tijdje wel gehad hebt. De boodschap overschaduwt te vaak het verhaal en de personages, hoewel beide te lijden hebben onder een clichématige aanpak. Waar Jolie als regisseur immers geregeld een oog voor rake beelden heeft, schiet ze als scenarist schromelijk tekort.

Zo worden alle Serviërs neergezet als eersterangsklootzakken die niets anders doen dan moorden en verkrachten. De Bosniërs zijn stuk voor stuk slachtoffers. Het gebrek aan nuance ondergraaft de thematiek van In The Land of Blood and Honey en verhindert je om de film serieus te nemen. De acteurs doen hun best om van de ééndimensionale karakters meer te maken dan snel vergeten clichés, maar ze kunnen niet ontsnappen aan de knullige dialogen en het gebrek aan karakterontwikkeling. Zana Marjanovic (Ajla) bezit niettemin een ingetogen intensiteit die het eenvoudig maakt om sympathie voor haar te voelen, terwijl Goran Kostic (Danijel) zijn interne conflict optimaal uitspeelt. Het is echter jammer dat de distributeur ervoor koos om enkel de Engelse versie van de film op de markt te gooien in de Benelux. Jolie draaide immers tegelijkertijd een versie in de plaatselijke talen, met dezelfde acteurs, die de authenticiteit zeker meer ten goede zou laten komen, durft men vermoeden.

Laat je dus zeker niet misleiden door de vermelding op de cover dat de prent een Golden Globe-nominatie voor beste niet-Engelstalige film kreeg. Dat heeft meer te maken met de voorliefde van de uitreikers van die prijzen voor grote sterren op hun ceremonie dan met de kwaliteiten van de film zelf. Alle nobele intenties ten spijt mist het verhaal immers richting, zijn de clichés niet op de vingers van één hand te tellen en blijf je achter met het gevoel dat dit een enorm gemiste kans is om een complex conflict filmisch adequaat in beeld te brengen. Wie geïnteresseerd is in dit stukje moderne geschiedenis, kan ik ten zeerste Welcome to Sarajevo en No Man's Land aanraden. Met In The Land Of Blood and Honey ligt dat toch een stuk moeilijker.

BEELD EN GELUID
Zoals te vaak gebeurt met oorlogsfilms baden de beelden in grijze tinten, maar dat heeft geen negatief effect op de scherpte en het contrast, die in deze transfer prima zijn. In de nachtelijke scènes kon een beter definitie van de zwarttinten, maar veel meer valt niet aan te merken op de beeldkwaliteit. De soundtrack wisselt intieme dialoogscènes af met bruuske opflakkeringen van wapengeweld en heeft het soms moeilijk om daar een juist evenwicht in te vinden. Toch klinkt het DTS-HD Master Audiospoor uitstekend.

EXTRA'S
De enige extra's zijn een stel Cross-promotionele Trailers.

CONCLUSIE
In The Land Of Blood and Honey bevestigt Angeline Jolie niet als een regietalent om in de gaten te houden, maar dat betekent niet dat ze zich slecht uit de slag trekt. Helaas nekt haar (on)kunde als scenariste alle goede bedoelingen. Beeld en geluid halen een prima niveau, maar het is jammer dat de filmversie in de Balkantalen niet op de schijf staat. De bonussectie bevat louter enkele trailers.