FILM
Volgens de Britse pers moet Dredd 3D van Pete Travis ons laten vergeten hoe slecht de comicverfilming uit 1995 wel  is. Maar is de Stallone-versie zo slecht als men beweert? Wij namen de proef op de som en stopten de oude Judge Dredd nog eens in de lader. De regie voor deze peperdure prent werd in de handen van de Brit Danny Cannon gelegd. Een gevaarlijke keuze, want zijn vorige film The Young Americans leverde wel een hitje voor Bjork op, toch liep dit misdaaddrama met Harvey Keitel in de bioscoopzalen voor geen meter. Nadat ook Judge Dredd een flop van jewelste werd, mocht Cannon nog de horrorfilm I Still Know What You Did Last Summer draaien, maar nadien werd hij doorverwezen naar de televisiewereld alwaar hij verschillende afleveringen uit hitseries als CSI:Miami en Nikita heeft gemaakt. Op het net vind je heel wat redenen terug waarom fans denken dat Judge Dredd flopte. Zoals te verwachten viel zijn zowel Sylvester Stallone als Cannon de kop-van-jut. Fervente fans schreeuwden moord en brand omdat Judge Dredd in de filmversie zijn helm afzet, want in de comics van 2000AD gebeurt dat nooit. Maar wees eerlijk. Is er iemand die het in zijn hoofd haalt om Stallone een monstersom te betalen voor een rol met een helm op zijn hoofd? Jaren later blikt Stallone met spijt terug op deze film, want volgens Sly had deze sciencefictionprent alle ingrediënten van een grootse klassieker. En tja,de spierbundel heeft gelijk.


In het derde millennium zijn zowel de klimaten als de naties grondig veranderd en is Moeder Aarde een woestijn geworden. Miljoenen mensen trekken naar Mega City alwaar straatbendes een niet te bestrijden schrikbewind uitoefenen. Uit deze puinhoop is de Nieuwe Orde verrezen, een samenleving die onder leiding staat van een nieuwe elite die alle vonnissen uitspreekt. De leiders worden geholpen door de Judges, superagenten die tegelijkertijd politie, beul en jury zijn. De meest gevreesde superflik is Joseph Dredd (Sylvester Stallone). Zijn motto luidt "I don't break the law, I am the law" en daarmee is hij de schrik van alle misdadigers. Wie zijn auto op een verkeerde plek parkeert, mag er zeker van zijn dat hij door Judge Dredd zal worden opgeblazen. Zijn partner Judge Hershey (een piepjonge en onweerstaanbare Diane Lane) keurt Dredds gedrag wel niet goed, maar wat doe je eraan? Judge Dredd is voor haar bazen het ultieme voorbeeld van een perfecte politieagent. Alles loopt echter mis als de crimineel Rico (Armand Assante) uit de Aspen-gevangenis ontsnapt en een journalist (Mitch Ryan) doodt. De schuld wordt in de schoenen van Judge Dredd geschoven omdat men op het moordwapen zijn DNA aantreft. Judge Dredd houdt zijn onschuld staande, doch wordt hij onmiddellijk naar de gevangenis gebracht. De ongelukkige kan echter samen met de veroordeelde computerkraker Herman Ferguson (Rob Schneider) ontsnappen. Ondertussen ontdekt Hershey dat Rico en Dredd broers zijn. Erger zelfs, de twee agenten zijn creaties van het Janus-project, een experiment dat voor de ideale Judges moest zorgen. Judge Dredd verneemt dat zijn hele leven een leugen is, maar veel tijd om daarover na te denken heeft hij niet, de andere Judges willen hem achter de tralies.


De hamvraag blijft natuurlijk of Judge Dredd een goede film is of niet. En tja, technisch gesproken is hij dat natuurlijk niet. Niet alleen is Danny Cannon een slechte regisseur, ook zijn de special effects lachwekkend slecht en ziet Stallone er in zijn door Gianni Versace ontworpen kostuum behoorlijk potsierlijk uit. En trouwens, zonder dat we Stallones advocaat willen spelen, kunnen we stellen dat hij één van de weinige acteurs is die de film van de ondergang redt. Diane Lane is wel een prachtige dame, toch zit er maar weinig diepgang in haar personage waardoor ze niet meer dan (mooie) opvulling is. Armand Assante heeft nooit kunnen acteren en het is dan ook geen wonder dat hij de koning van B-films is geworden die geen kat wil zien. Dat Rob Schneider een kwal is, wisten we ook al een tijdje, maar in een actiefilm is deze zenuwpees nog ergerlijker dan in zijn flauwe komedies. We vragen ons trouwens af wie het in zijn hoofd heeft gehaald om Schneider naast Stallone te casten. De eindconclusie luidt dus dat Judge Dredd een gedrocht is? Neen, net als Flash Gordon is hij zo slecht dat hij grappig wordt. Vandaag is het wellicht iets te vroeg, maar als u dit artikel in 2022 leest, zou Judge Dredd reeds een cultfilm kunnen zijn, over sciencefiction gesproken!


BEELD EN GELUID
De enige beschikbare dvd van Judge Dredd in de Benelux is op RCV uitgebracht. Eindelijk eens een release zonder een verknipt beeld op dit label (weliswaar vol afschuwelijke kleuren en wazige beelden), maar wel eentje met een desastreus geluid waardoor je de volumeknop steeds naar rechts moet draaien. Het geluid gaat immers op en af. We smeken het bijna: breng deze Stallone-film in gerestaureerde versie op Blu-ray uit.

EXTRA'S
Het kroonjuweel (nou ja) is de documentaire Stallone's Law waarin de spierbundel ons Judge Dredd voorstelt. Benieuwd hoe Sly daar nu over denkt, want toen hij deze promopraat insprak was hij ervan nog overtuigd dat Judge Dredd de meest prestigieuze film uit zijn carrière was. Iedereen is uiterst lief voor elkaar en zelfs de special effects supervisor wordt in de bloemetjes gezet, niettegenstaande hij verantwoordelijk is voor één van de meest lachwekkende robots uit de filmgeschiedenis. De vijftien minuten durende Behind The Scenes zijn de gevreesde B-roll's van vroeger geen kat naar keek. De inhoud van de extra's is tamelijk interessant (ten minste als je een fan van de film bent), wel is de beeldkwaliteit enorm gedateerd (om maar het woord lelijk niet te gebruiken).


CONCLUSIE
Judge Dredd leverde Sylvester Stallone een Raspberry Award op (de Oscar voor slechtste acteur), doch is niet hij de verantwoordelijke voor het falen van deze film. De verantwoordelijke is wel regisseur Danny Cannon, wat een belachelijke en slechte smaak had die man!