FILM
Voor Alex de leeuw (Ben Stiller) is het Afrika-avontuur dat begon in Madagascar 2: Escape 2 Africa welletjes geweest. Hij droomt dat hij weer in de New York zoo kan optreden, en zijn visioenen, waarin hij zebra Marty (Chris Rock), giraf Melman (David Schwimmer) en nijlpaard Gloria (Jada Pinkett Smith) als ouden van dagen, vastgeroest op het Afrikaanse continent ziet, staat zijn besluit vast: hij wil terug. Jammer genoeg hebben de pinguïns het vliegtuig gekaapt en zijn ermee naar Monte Carlo om met behulp van de apen de bank van het casino te doen springen. Onze vrienden begeven zich dan ook maar naar het Mekka van de gokverslaafden (waarbij onmiddellijk opvalt dat een retourtje Afrika-New York blijkbaar veel moeilijker is dan een tussenstop in Monte Carlo). In een poging de pinguïns te bevrijden is het viertal in het casino de oorzaak van een lichte chaos, en ze nemen de benen, achterna gezeten door kapiten Chantal Dubois (Frances McDormand), het hoofd van de ongediertebestrijding, die in haar trofeeënkast nog een grote plaats vrij heeft waar de leeuwenkop behoort te hangen. De pinguïns laten echter het vliegtuig neerstorten, en op een godvergeten treinstation wordt de beestenbende geconfronteerd met wellicht hun enige kans om ongehinderd als wilde dieren door Europa te reizen: er staat immers een gedelapideerd circus te verkommeren op de sporen, en met de smoes dat zij zelf ook circusdieren zijn, kan Alex de leider van het circus, de norse tijger Vitaly (Bryan Cranston) overtuigen om hen mee te nemen.




En pas als alle dieren in de circustrein zitten, begint het avontuur pas. De in het casino steenrijk geworden pinguïns kopen het circus over, en het zal achtereenvolgens optreden in Parijs en in Rome, en daar zal een concertpromotor de show keuren om te zien of het waardig genoeg is om het naar Amerika te laten reizen. De artistieke leiding wordt aan ons olijke viertal overgelaten, maar de voorstelling in Parijs wordt een zodanig fiasco dat het gezelschap de benen, of beter gezegd de poten en de flippers, moet nemen. Alex heeft een kleine bekentenis te doen: noch hij noch zijn vrienden zijn eigenlijk circusmensen, maar ze hebben wel het (Amerikaanse) enthousiasme om de show in Rome te laten slagen. Alex wint het vertrouwen van vrouwtjesluipaard Gia (Jessica Chastain), de zeehond Stefano (Martin Short) is toch zodanig onder de indruk van het Amerikaanse businessmodel van Alex dat hij hem blindelings volgt, en de repetities, waar we onder meer zien hoe king Julien (Sacha Baron Cohen) smoorverliefd is geworden op Sonya (Frank Welker), een beer op een brommer, lijkt het programma in Rome alvast een stuk op meer applaus te kunnen rekenen. Zelfs de nurkse Vitaly, die bij een nummer met een brandende hoepel zowel fysiek als geestelijk geschroeid is, wordt aangestoken door het enthousiasme van de ploeg, en kan overtuigd worden om zijn nummer nog éénmaal te doen.

En de grote prijs valt inderdaad van het schap: het gezelschap mag optreden in New York. In hun herinnering was de zoo echter veel groter en veel minder magnifiek dan al wat het circus hun te bieden heeft, en wanneer Marty, Alex, Melman en Gloria uiteindelijk afscheid nemen van de circusartiesten, beseffen ze dat ze de kans op eeuwige roem hebben laten liggen. Maar nog vooraleer ze van idee kunnen veranderen is daar mevrouwtje Dubois van de pest control weer, ditmaal volhardend om haar prooi te vangen.




Het eerste deel van de film is een rommelig zooitje: hoe de dieren, die blijken vast te zitten in Afrika, moeiteloos de oversteek naar Europa kunnen maken, en de doorzichtige truc waarmee de apen en de pinguïns de kluis van het casino van Monte Carlo kraken, horen wellicht bij de kortfilmpjes van The Penguins Of Madagascar, maar niet in een avondvullende Madagascar-film. Ik heb echter mijn mening moeten herzien vanaf de scènes waarin het viertal in het circus belandt; de prent wordt vanaf dan een stuk minder hectisch, en er zitten enkele doorleefde scènes in zoals die waarin Marty probeert om Vitaly uit zijn zelfgekozen isolement te halen. Maar zoals gezegd, het eerste half uur, wat als vehikel moet dienen om de vier wilde dieren plus een assortiment aan diverse lemurs en pinguïns tot in het circus te krijgen, hangt wat van het occasionele plakwerk en niet te stevig aan elkaar; maar daarna volgt er stellig beterschap. Allicht is de verhaallijn na drie films nu wel compleet uitgemolken, maar voor een dergelijk einde met watercobra's, jetpacks en ballonnen voor alle kinderen kan je alleen maar dromen. De confrontatie tussen de dierentuindieren en de circusdieren levert spitante dialogen op waarbij de beide groepen dieren heel wat te leren hebben en gelouterd uit hun ervaringen komen. Het is vooral verbazend dat een veelheid van nieuwe karakters op amper 90 minuten allemaal genoeg screentijd toebemeten krijgen om hun ding te doen: de lieve hondjes die helemaal niet zo lief blijken te zijn, de zeehond die geobsedeerd is om uit een kanon geschoten te worden, en natuurlijk de tijger met het trauma en het drankprobleem. Acteurs als Jessica Chastain en Martin Short krijgen ruim de tijd toebemeten om hun rol substantieel in te vullen.




BEELD-EN GELUID
Aan de transfer is niets op de merken; meer nog, het beeld is van absolute referentiekwaliteit. Vooral de circusact in Rome is een visueel feest van heldere kleuren en scherpe beelden waar geen speld tussen te krijgen is. Toch kan er eens wat gas teruggenomen worden, zoals in de sombere ruïnes van het circus na het verschrikkelijk slecht afgelopen optreden in Frankrijk. Zelfs ten opzichte van de vorige films is de techniek om pelsen en huiden te renderen nog verbeterd; zowat elke scène waarin Alex samen met Vasily te zien is bulkt van het fijne detail. Overal in het redelijk complexe beeld zijn er overweldigend veel details te bespeuren, en het is pas wanneer we de troosteloze decors uit de eerste Madagascar-film weerzien, dat het niet alleen een confrontatie blijkt voor de dieren, maar ook voor ons, dat de animatiefilm intussen zoveel schreden heeft vooruit gezet. De Dolby TrueHD 7.1-track is stevig en weifelt nergens; de dialogen zijn helder, de ambiencegeluiden, zoals de reactie van het circuspubliek, is treffend, en de muziek - de soundtrack bestaat bijna voor zijn geheel uit popnummers - is er netjes doorgewrongen.




EXTRA'S
De spoeling extra's is bij Dreamworks altijd redelijk dun geweest, en dat is op deze derde Madagascar-film niet anders. Al even traditioneel dan het spelletje "Get them to the train" is de Animator's Corner PIP-commentaartrack, waarin regisseurs Tom McGrath, Eric Darnell en Conrad Vernon een uitgebreide toelichting geven bij het maken van de film. Zowel de technische details, de stijlkeuzes en de karakteropbouw van de personages komen aan bod; deze track klinkt erg geroutineerd. Ook is er zoals gewoonlijk een Trivia track aanwezig met feiten en weetjes.




In Big Top Cast (13:38) overlopen de stemacteurs wat ze zo geweldig vinden aan hun eigen personage en hoe ze zich voorbereiden op het brengen van de stem. 3 verwijderde scènes worden vooraf gegaan door commentaar van regisseurs Conrad Vernon, Eric Darnell en Tom McGrath. De Mad Music Mash-Up (1:00) is een korte montage rondom het "Circus Afro"-nummer waar Marty zo van weg is. Het toevoegen aan het geheel lijkt me niet veel meerwaarde te hebben want de film eindigt met een gelijkaardige clip. De documentaire Ringmasters (15:27) is een eerlijke kijk achter de schermen van het regisseurstrio. Madagascar 3 Roundtable (3:48) is een informele bijeenkomst van stemacteurs Ben Stiller, Chris Rock, David Schwimmer en Jada Pinkett Smith die terugkijken op hun ervaring als leeuw, zebra, hypochondrische giraf en nijlpaard. Dan is er nog een audiocommentaartrack ingesproken door Eric Darnell, Conrad Vernon en Tom McGrath die niet zo veel verschilt van de Picture in Picture-ervaring. Uiteraard sluit een Dreamworks-release niet af zonder enkele cross-promotionele trailers, waaronder één sneak peek voor een zaalshow gebaseerd op de animatiefilm How To Train Your Dragon.




CONCLUSIE
Madagascar 3: Europe's Most Wanted is een markante film, die de trilogie afsluit met veel gevoel voor humor en voor de kinderen af en toe wat ersatz-geweld in de vorm van knokpartijen waarbij typisch niemand gewond raakt. De film werkt echter zeer goed op twee niveau's, waardoor ook volwassenen een stukje levenswijsheid kunnen opdoen. De Madagascar-franchise was inderdaad te vergevorderd om er niets meer mee te doen, en op de Monte Carlo-scènes na, die duidelijk als brug tussen de tweede film en de tweede helft van de derde film dient, is dit een zeer onderhoudend werkstuk. De Blu-raypresentatie is nagenoeg perfect, maar zoals gewoonlijk zijn de extraatjes wat mager.