FILM
Sid (John Leguizamo) krijgt onverwacht zijn dysfunctionele familie op bezoek, die maar wat graag grootmoe (Wanda Sykes) bij hem komt dumpen, om vervolgens zo snel ze kunnen weer met de noorderzon te verdwijnen. Dat deze daad niet gesteld werd uit filantropische principes blijkt al duidelijk voor iedereen, behalve voor de naïeve Sid zelf, wanneer grootmoe zich ontpopt tot een zeurende en bemoeizieke oude taart die iedereen liever kwijt dan rijk is. Manny (Ray Romano) probeert intussen de aandacht van zijn dochter Peaches (Keke Palmer) af te brengen van de jongens, en dan meer bepaald van één bijzonder fout jong mammoetjongensexemplaar, Ethan (Aubrey Graham), dat menig mammoetvrouwenharten op hol doet slaan. Scrat heeft in zijn eeuwige strijd met zijn eikel voor een aardverschuiving gezorgd, en de continenten beginnen uit elkaar te drijven. Manny, Sid, Diego (Dennis Leary) én grootmoe geraken gescheiden van hun familie; Manny roept hen nog toe dat alles goed zal komen en dat hij zijn vrouw en dochter weer zal vinden, maar één en ander is bijzonder moeilijk hard te maken wanneer ze zelf op een steeds kleiner wordende ijsschots alsmaar afdrijven. Wanneer ze op het nippertje gered worden door een voorbijvarend schip, geraken ze van de regen in de drop: de kapitein, de gevreesde piraat Gutt (Peter Dinklage), is bijzonder pissed off wanneer Manny per ongeluk hun buit, een gigantische hoeveelheid fruit, overboord kiepert. De twee kampen staan met getrokken messen tegenover elkaar; in het bijzonder voor Diego staat er veel op het spel, want wie er uiteindelijk aan het langste eind trekt zal in grote mate afhangen in hoeverre hij zijn soortgenote Shira (Jennifer Lopez) zal kunnen overtuigen om haar piratenbestaan op te geven.




Waar de originele Ice Age nog een beetje een wanhoopspoging was om de slabakkende animatiestudio Blue Sky uit het slop te halen, heeft deze maatschappij zich redelijk terug op het voorplan weten te werken. Met Rio op het palmares en straks Epic in de zalen staat de studio weer als een huis, en is de Ice Age-franchise weer flink op de sporen gezet. Met een vierde deel uit de Ice Age-franchise wordt alleszins op veilig gespeeld. Qua humor en plot worden er geen nieuwe paden betreden; de familie vaste castleden breidt per film uit, en in tegenstelling tot Dawn Of The Dinosaurs moeten er geen ingewikkelde verhaallijnen worden gecreëerd om het geheel vaart te geven, alhoewel de herenigingstocht die de hoofdpersonages ondernemen erg lijkt op hun stapatsen uit het tweede deel van de franchise. Het toevoegen van nieuwe personages zoals grootmoe en een volwassen geworden Peaches laat de bedenkers alleszins voldoende ruimte om ook na vier delen originele invalshoeken te vinden, alhoewel er ook daarnaast ook plaats wordt gemaakt voor klassieke grappen zoals Scrats eeuwige jacht op zijn eikeltje. Opvallend is wel dat enkele nevenpersonages zoals Crash (Seann William Scott) en Eddie (Josh Peck) naar de achtergrond worden verschoven. Na een confrontatie met dinosauriërs is de antagonist voor deze film een op een voorouder van de orangoetang lijkende mensaap, gevoicet door Peter Dinklage, tegenwoordig sinds zijn hoofdrol in Game Of Thrones een veelgevraagde acteur. Dinklage weet als geen ander een gepatenteerde schurk met een hoog Gargamel-gehalte neer te zetten, en hij valt positief op in de casting als een redelijk intelligente piraten, die door zijn onintoombare ambitie en hebzucht uiteindelijk krijgt wat hij verdient. Uiteraard blijft de film op kinderen gericht: uiteraard komen Manny en Peaches weer bij elkaar, en is hun vader-dochterrelatie er alleen maar sterker op geworden nadat blijkt dat Ethan toch ook nog wel wat minder goede karaktertrekjes vertoont. En uiteindelijk zal, zoals de wetmatigheid van Ice Age het wil, ook ditmaal Scrat zijn felbegeerde eikeltje op het laatste nippertje door zijn vingers zien glippen, zodat hij misschien in de verre of nabije toekomst in een vijfde deel nog eens mag proberen.




BEELD EN GELUID
We hebben eens voor de verandering een release in Europa die de Amerikaanse voorafgaat. Hebben we reden om te feesten? Zeker, want Ice Age 4 bevat een mooie transfer van de film, waarin het vooral opvalt dat de technologie sinds het eerste deel met rasse schreden erop is vooruitgegaan, wat zich onder meer vertaalt in een genuanceerdere pels van Manny en Sid, en minder hoekig uitziende slagtanden van onze favoriete mammoet. De film speelt zich grotendeels op zee en tussen het ijs af, waarbij de mooie blauwe genuanceerde achtergrond in het oog springt. De 7.1-geluidstrack is van puike kwaliteit en rommelt tot diep in de onderbuik: details zoals de afbrekende ijsschotsen en het kraken van het opdoemende piratenschip van Gutt worden voortreffelijk weergegeven.




EXTRA'S
Zoals het wel eens meer gebeurt op releases van de Ice Age-franchise krijgen we een uitgebreide selectie aan extra's die uiteindelijk nogal inhoudelijk mager overkomt. Zo stelt de interactieve "Party with a Pirate! Mode" eigenlijk niet veel voor: een paar van de piratenfiguren komen tijdens de film door het scherm wandelen en geven hun "gevatte" commentaar. In "Ice Age: The Story So Far" (9:29) krijg je een korte samenvatting van de eerste drie films. De twee verwijderde scènes (1:46) zijn niet voorbij het storyboardstadium geraakt, maar bevatten desalniettemin een leuke sequentie waarin Scrat zijn schatkaart kwijtspeelt aan een krab. Twee documentaires "Through a Pirate's Spyglass" over het maken van de film volgen: in Voices ahoy! (11:22) zien we de stemacteurs aan het werk, en dan voornamelijk de zes of zevental nieuwe piratenpersonages die in deze film geïntroduceerd worden. In Capturing the crew! (14:42) tonen de animatoren hoe ze aan de hand van een beschrijving van de personages een figuur op papier zetten. Een extra stukje documentaire "Granny and the Stink of the Sloths" (9:12) is gewijd aan de uitgebreide familie van Sid en dan voornamelijk stemactrice Wanda Sykes. Dan volgen drie korte achtergronddocumentaires in "Whale of a Tale: Drifts, Rifts, Beasties and Myths". In Drift and rifts (7:50) maakt de crew een overzicht van wat er van de continentale drift van Wegner allemaal in de film wetenschappelijk juist is (zoals de ijzeren aardkern) en wat niet. In Beasties (8:06) zien we onder meer hoe personages als de protowalvis werden gecreëerd, en in het redelijk interessante Myths (8:20) wordt ons verteld in welke mate het verhaal gebaseerd is op de Odyssee van Homerus, wat ondermeer duidelijk is in de scène waarin de personages gelokt worden door de sirenes. In "Scrat Got Your Tongue?" (7:04) zien we de regisseur van de eerste film, Chris Wedge, zich uitleven wanneer hij de woordenloze piepgeluidjes produceert die Scrat maakt. De video "The Scratist" (2:11) is een trailer die een persiflage is op de Oscarwinnende film The Artist. De muzieksectie bevat "Gutt's Sing-Along Shanty Shimmy Shake" (2:18), een karaoke-versie van het overwinningsliedje dat hij in de film zingt, een videoclip van "We Are" door Keke Palmer, die in de film ook de stem van de volwassen Peaches op zich neemt, een minder interessante clip van het nummer "Chasing the Sun" van de boysband The Wanted (3:22), en een dansje "The Sid Shuffle" (3:12) waarin Sid overal op de wereld mensen ten dans uitnodigt. Tot slot vinden we nog 2 trailers (4:44) terug en bevat de disk de cross-promotionele trailer voor Epic. Jammer genoeg staat er dus ditmaal geen extra Scrat-short op.




CONCLUSIE
De Ice Age-franchise staat als een huis en ook dit vierde deel is een humorrijke en vlotte film met de ons intussen zeer bekende personages. Beeld en geluid zijn uitstekend, een massale retrospective Ice Age-making of is echter ook ditmaal niet weggelegd voor ons.