FILM
Laat ik het maar meteen zeggen, zodat er geen twijfels over ontstaan in de loop van deze bespreking: Piranha 3DD is een bijzonder slechte film. Het is een prent die niet de minste moeite doet om kwaliteit te bieden, maar die voortdurende de grenzen van de goede smaak aftast op het vlak van gratuit naakt, taalgebruik en humor. Maar ik moet bekennen dat ik me niettemin erg heb geamuseerd bij het bekijken van de film. Piranha 3DD is immers het soort film waarvoor de term 'guilty pleasure' werd bedacht. Iedereen die een lekker griezelige horrorfilm met veel gemakkelijke schokeffecten verwacht, zal waarschijnlijk zwaar teleurgesteld zijn door wat regisseur John Gulager en zijn 'partners in crime' hier presenteren. Maar eenmaal je jer erop hebt ingesteld dat Piranha 3DD een pure tienerkomedie is - zo eentje die je het best consumeert onder invloed van alcohol dan wel andere verdovende middelen - kan je niet anders dan gedurende de volle tachtig minuten van de prent breeduit lachen.

Nu ja, misschien niet de VOLLE tachtig minuten, want het laatste halfuur, waarin de dreiging van de vleesetende vissen uit de titel concreet wordt in de vorm van de aanval op een wildwaterpark, ruilt iets te vaak de humor in voor goedkope, ongeloofwaardige horror. Maar alles wat daaraan voorafgaat zit zo volgestouwd met clichés van de overtreffende trap, schijnbaar door geile pubers bedachte seksscènes en onbedoeld grappige oneliners, dat het moeilijk is eraan te weerstaan. Piranha 3DD speelt zich af een jaar na de dramatische gebeurtenissen uit Piranha 3D. Een wildwaterpark maakt zich op voor de eerste toeloop van jonge toeristen maar de piranha's zijn via een ondergronds meer tot vlakbij deze locatie gekomen. Maddy, stiefdochter van de eigenaar, probeert te waarschuwen voor de gevaren, maar dat valt in dovemansoren, met de eerder vermelde climax tot gevolg.

Zoals je zal begrijpen is het plezier van Piranha 3DD niet zozeer terug te vinden in de plot, maar in de opeenvolging van ronduit waanzinnige scènes die de eerste helft van de film domineren. Een voorbeeld: een jongen krijgt bij de ontmaagding van zijn vriendin met een piranha af te rekenen die zich in haar vagina heeft genesteld. Gevolg: om zich van het bijtende beest te ontdoen, hakt hij dan maar zijn penis eraf met een keukenmes. En wat te denken van een scène waarin een goedbedoelende jongen eindelijk durft te zeggen dat hij al sinds de kleuterklas verliefd is op Maddy, waarop zij zonder enige vorm van ironie antwoordt: "oh, ik dacht dat je homo was..." En dat is nog maar het topje van de ijsberg wat (onbedoelde) hilariteit betreft. De cast - stuk voor stuk met knappe, welgevormde lichamen - draagt meer dan zijn steentje bij om het imago van de oerdomme, door seks, drank en uiterlijke schoonheid geobsedeerde Amerikaanse tiener nog wat dieper in de geesten van de kijker te wortelen.

En dan hebben we het nog niet gehad over 'the Hoff'. Jawel, David Hasselhoff zelf maakt halverwege de film zijn entree. Hij moet de openingsdag van het wildwaterpark opfleuren met zijn présence en haalt daarmee zijn hele publieke persona onderuit. Zijn intrede betekent echter ook het begin van het einde voor de hilarische slechtheid van Piranha 3DD. De laatste dertig minuten zijn vaak niet meer dan één langgerekte zelfparodie door Hasselhoff, waardoor de variatie in onnozelheden plots tot één (on)grap wordt herleid. Nog in dit laatste halfuur duikt ook Ving Rhames even op (samen met Christopher Lloyd, het enige castlid uit de vorige film), in wat het absolute nadir van zijn filmcarrière moet zijn. Zij twee doen je zowaar bijna vergeten dat ook Gary Busey - de vleesgeworden verpersoonlijking van Crazy Hollywood - een korte cameo heeft in de prent. Als Busey bijlange na niet het meest absurde personage is in een film, dan zegt dat heel wat over de waanzin die Piranha 3DD tentoonspreidt!

Hoe slecht is Piranha 3DD als puntje bij paaltje komt? Slecht genoeg om een jaar lang op de plank te blijven liggen en vervolgens slechts in enkele Amerikaanse bioscopen gedraaid te worden. Slecht genoeg om probleemloos te vinden op YouTube, zonder dat de studio zelfs maar enige moeite doet om de prent offline te halen. De regisseur toont geen talent, de montage laat meer dan één grap de mist in gaan en de acteurs mogen dan wel een lekker lijf hebben, een succesvolle carrière in films ligt waarschijnlijk niet meer in het verschiet. Maar ik heb dus wel van grote delen van de film genoten. Aan de kinderlijke naïviteit waarmee de makers bloot (slomo-borsten! geschoren bevers! wet T-shirts!) en bloederige horror behandelen, is immers verdomd moeilijk te weerstaan.

BEELD EN GELUID
De kwaliteit van beeld en geluid stijgt ruimschoots uit boven de kwaliteit van de film zelf, maar van een wereldschokkend niveau is deze transfer dan ook weer niet. Vooral in de donkere CGI-scènes heeft de prent moeite met contrast, terwijl ook de kleurenweergave in meer dan een scène iets te gesatureerd is. Scherpte vormt dan weer amper een probleem. De soundtrack blinkt - zoals te verwachten was - niet uit in subtiliteit, maar hij is degelijk genoeg om de kijker ten volle van het spektakel te laten genieten.

EXTRA'S
De enige extra is een trailer voor de film.

CONCLUSIE
Veel prijzen voor voortreffelijkheid zal Piranha 3DD niet winnen, maar hoe afgrijselijk de 'artistieke' bijdrage van alle betrokkenen ook is, zonder het zelf te beseffen hebben ze een humorklassieker gemaakt die nog vele generaties zal doen glimlachen van plaatsvervangende schaamte. Beeld en geluid zijn in orde op deze dvd, maar de bonussectie bevat louter een trailer.