Bjarne Madsen geeft zich evenwel niet gewonnen: hij wil z’n lezers harde feiten brengen over de mistoestanden die zich overal voordoen. Die kans komt als hij op een dag van een informant een tip krijgt over een grootschalige illegale actie in de haven. Hoofdredacteur Taulov en collega Vissing doen het af als een cowboyverhaal, maar dan spoelen er twee lijken aan en een taxichauffeur beweert dat hij eerder twee mannen naar de haven heeft gebracht die nooit van een nachtelijk boottochtje terug zijn gekeerd. Vissing, die altijd keurig met de politie heeft samengewerkt, laat zich voor een keer overtuigen en volgt Bjarne Madsen naar de haven waar hij zelf vast kan stellen dat er twee politiemannen bij de illegale import van Amerikaanse auto’s betrokken zijn. Tot Bjarnes verbijstering is evenwel ook z’n oudere broer Ole van de partij, die na een afwezigheid van 10 jaar onlangs is teruggekeerd uit Amerika, waar hij z’n toevlucht had gezocht toen bleek dat z’n nazisympathieën in Denemarken niet echt op prijs werden gesteld. Bjarne gaat ervan uit dat z’n broer niet beseft in welk gevaar hij zich begeeft door zich in de buurt van booswichten op te houden, maar alles wijst erop dat hij zich vergist en dat Ole wel degelijk weet waarmee hij bezig is. Een confrontatie tussen beide broers lijkt onvermijdelijk. Ondertussen blijkt een boekenschrijver en weldoener die wel heel erg graag met Bjarne over zijn werk praat, maar ook over de stand van zaken in de wereld en de kwaliteit van de Deense democratie, toch interessanter dan verhoopt, want ook hij beschikt over informatie die de top van de Kopenhagense politie in verband brengt met corruptie. Het duurt even vooraleer Bjarne beseft dat achter de alcoholsmokkel een strijd woedt om veel meer, met name om minstens 2000 ton goud van de nazi’s dat kort na de oorlog via Denemarken spoorloos is verdwenen…

De Deense serie The Spider/Edderkoppen stamt al uit 2000 en heeft daardoor de Scandinavische misdaadserierage in onze contreien gemist. Gelukkig brengt JustBridge ze nu uit op twee dvd’s met op elke schijf drie afleveringen van een uur en wie van dit soort producties houdt mag deze serie in geen geval missen, want het thema van The Spider/Edderkoppen is niet alleen boeiend en intrigerend, het is bovendien op een snoeiharde en tenenkrommende manier in beeld gebracht met af en toe flink wat bloed en geweld. In elke aflevering komt de schijnbaar onbevreesde jonge journalist Bjarne Madsen een stapje dichter bij de geheimzinnige Zemich, de spin waarvan sprake in de titel, en gaandeweg wordt het duidelijk dat hij kan profiteren van interne afrekeningen tussen voormalige verzetsstrijders en gevaarlijke criminelen die eertijds op de een of andere manier met de nazi’s hebben gecollaboreerd om aan inlichtingen te geraken die het voor de buitenwereld onbekende netwerk stukje bij beetje ontrafelen. De blonde acteur Jakob Cedergren neemt de rol van Bjarne Madsen voor zijn rekening en hij houdt de kijker zes afleveringen lang op het puntje van zijn stoel met een gedreven acteerprestatie. Hij maakt van het hoofdpersonage een koppige, vastberaden en pientere misdaadverslaggever die zich alleen beschermd weet door z’n perskaart, maar die er desondanks niet voor terugdeinst om z’n eigen veiligheid in gevaar te brengen. U herkent Jakob Cendergren beslist nog als Phillip Dessau uit The Killing (2007-2012), een serie waarvoor overigens een beroep is gedaan op meerdere acteurs uit The Spider/Edderkoppen: Lars Mikkelsen als Bjarnes oudere broer Ole, een fysiek en emotioneel zeer moeilijke rol waarin de acteur z’n grote vakmanschap bewijst, Bent Mejding als de oudere misdaadverslaggever H.C. Vissing, een man die altijd volgens het boekje heeft gewerkt, maar die door de werkwijze van z’n jongere collega verplicht wordt om het roer om te gooien, en ten slotte Bjarne Henriksen als de corrupte zakenman die de politiechef en het grootse deel van het Kopenhagense politiekorps in z’n macht heeft.

Ook de relatie tussen Bjarne en z’n oudere broer Ole krijgt ruime aandacht in de zesdelige serie. De broertjes hebben elkaar tien jaar niet meer gezien, want Ole was na de oorlog naar de Verenigde Staten gevlucht om aan represailles van weerstanders en aan een gevangenisstraf wegens collaboratie met de nazi’s te ontsnappen. Bjarne neemt hem zijn verleden kwalijk, maar Ole pleit overmacht, want hij was toen zestien en dus nog een kind. Hij wil een jazzclub in Kopenhagen openen want hij heeft saxofoon leren spelen in de VS, maar Ole maakt verkeerde keuzes en komt in de netten van het misdaadsyndicaat terecht waardoor hij Bjarnes werk uiteraard bemoeilijkt. Bjarne op zijn beurt wordt verliefd op Lisbeth, de verwende dochter van Ingvar Gordan, de hoofdcommissaris van politie die hij van corruptie verdenkt, opnieuw een zeer moeilijke situatie, want uiteraard wekt hij de indruk haar te misbruiken om informatie in te winnen over haar vader. Lisbeth op haar beurt wordt onder druk gezet door haar vader die de spion niet in z’n buurt of z’n huis wil zien rondsnuffelen en het scheelt niet veel of zij wordt zelf het slachtoffer van een niets of niemand ontziend misdaadsyndicaat waarvan de leden elkaar naar het leven staan en elke hindernis op hun pad meedogenloos opruimen. Bjarnes oudere collega H.C. Vissing ten slotte heeft de voorbije jaren nagelaten om in de krant de toenemende corruptie in de stad aan te klagen, maar daar heeft hij een goeie reden voor, zij het dat hij in de ogen van Bjarne persoonlijke problemen boven het algemeen belang heeft gesteld.

In afleveringen van elk zestig minuten krijgen de scenaristen de kans om lange verhaallijnen te ontwikkelen en kleinere nevenverhalen minutieus uit te werken. Bovendien is er op die manier ook ruimte om een aantal hoofdfiguren grondig te karakteriseren waardoor de kijker zich moeiteloos met de personages kan identificeren. Dat de acteerprestaties van zeer hoog niveau zijn helpt uiteraard ook, evenals een scenario dat geen verveling toestaat omdat de actie zich tegen een hoge snelheid ontspint zonder dat de geloofwaardigheid ook maar een keer hapert.