Van de Franse adel uit die tijd wordt beweerd dat het de meest conservatieve van Europa was en het hoeft dan ook niet te verbazen dat precies daar de revolutie schoonschip zou maken met een kaste van profiteurs die wellicht alleen z’n gelijke vond aan het Russische hof in Sint-Petersburg, waar een gelijksoortige omwenteling het oude regime van de kaart zou vegen. Maar de jonge Jeanne Poisson heeft geen last van vooroordelen en discriminatie en er wordt beweerd dat zij meteen verliefd werd op Louis XV in het bos van Versailles en vast besloten was om hem tot dezelfde gevoelens te brengen. De tv-miniserie meandert op een vrij ongedwongen manier door de prille liefdesaffaire tussen Jeanne en Louis XV, in werkelijkheid hadden de bankiers van Pâris, kardinaal de Tencin en maarschalk Richelieu een verbond gesloten om hun invloed op de armlastige Louis XV te vergroten en Jeanne Poisson leek hun daartoe geschikt, want eerdere maîtresses van de koning (o.a. Marie-Anne de Mailly-Nesle) hadden eveneens invloed op politiek beslissingen en benoemingen. Wegens weinig interesse in politiek zal le Bien-Aimé zoals Louis XV door het Franse volk genoemd wordt, na verloop van tijd op madame de Pompadour steunen voor advies inzake staatszaken en zij krijgt in navolging van illustere voorgangsters uiteindelijk het laatste woord inzake de benoeming en het ontslag van ministers.
Dat ze intelligenter en moderner was dan de entourage van de koning in Versailles blijkt uit haar adoratie voor revolutionaire geesten zoals Voltaire en vooral Denis Diderot die na enige druk op Louis XV uit de gevangenis wordt ontslagen. De romantische ideeën van Jean-Jacques Rousseau in diens Terug naar de Natuur inspireren haar om kippen te houden in Versailles! Samen met haar jongere broer Abel-François, markies de Marigny, was ze een grote beschermster van kunst en wetenschap in Frankrijk. Van huis uit het atheïsme aanhangend, zou madame de Pompadour zich later - tenminste voor de schijn - tot het katholicisme bekennen. Haar relatie met Louis XV duurde uiteindelijk bijna 20 jaar en werd abrupt afgebroken toen ze in 1764 stierf aan tuberculose. Op dat moment was hun amoureuze verhouding al lang achter de rug, maar madame de Pompadour bleef wel heel die tijd de vrouw waarop Louis XV duidelijk verliefd was en bij wie hij steun zocht tijdens zijn moeilijke regeerperiode die geplaagd werd door oorlogen met Pruisen, Oostenrijk en de Amerikaanse koloniën. Van haar stamt de uitspraak ‘après nous le déluge’ (na ons de zondvloed) ter gelegenheid van de door Louis XV verloren slag bij Rossbach (1757) tegen Frederik de Grote van Pruisen waarover de monarch zich zorgen maakte.
In de tv-miniserie Madame De Pompadour, The King’s Favorite (originele titel: Jeanne Poisson, Marquise De Pompadour) worden het levensverhaal van Jeanne Poisson en haar opmerkelijke relatie met Louis XV uitvoerig uit de doeken gedaan. De makers houden zich vrij goed aan de historische feiten en zijn vooral creatief inzake het liefdesleven van de monarch en zijn relatie met zijn belangrijkste maîtresse. Ruimte wordt er ook gemaakt voor de reactie van de familie van de koning, nl. zijn vrouw en een aantal van zijn tien kinderen, waarbij vooral de dauphin (kroonprins) opgevoerd wordt als degene die voortdurend stokken in de wielen probeert te steken en die er niet voor terugschrikt om madame de Pompadour te pesten (hij laat op een keer haar appartement volstorten met rotte vis; een andere keer laat hij een bompakket afgeven op het kasteel van Pompadour, dat maar net z’n doel mist). Damien Jouillerot kruipt in de rol van de dauphin, een jaloers, kortzichtig en pretentieus kereltje zonder veel intellectuele bagage dat z’n eigen vader liefst om zeep zou helpen, deels wegens diens relatie met madame de Pompadour, maar veel meer omdat hijzelf een bijna fysieke afkeer heeft van burgers en kleine luiden en madame de Pompadour behoort tot die soort. Jouillerot speelt z’n rol met passie en overtuiging, maar in zijn handen wordt de dauphin toch ook een beetje een karikatuur. Hélène de Fougerolles is uiteraard de ster van de tv-miniserie in een veelzijdige en veeleisende rol die ze probleemloos tot een goed einde brengt. In Vincent Perez vindt ze een dankbare tegenspeler als koning Louis XV, een personage dat door de regisseur altijd een beetje op afstand wordt gehouden, maar dat de kijker toch leert kennen als een toegewijde minnaar en vriend, zij het dat hij tegelijk een womanizer pur sang is, doch dat wijdt hijzelf eerder aan de vrouwen die hem voortdurend belagen dan aan zichzelf!
Madame De Pompadour, The King’s Favorite is een kostuumdrama in de beste traditie waarvoor zelfs gefilmd is in de tuinen en de kastelen van Versailles en Chantilly bij Parijs. Prachtige landschappen, indrukwekkende interieuropnamen, prachtige toiletten, stijlvolle kapsels en adembenemende massascènes wisselen elkaar af in een tv-miniserie die niet altijd even boeiend is, maar die door het uitstekende acteerwerk van Hélène de Fougerolles en Vincent Perez toch op niveau blijft en die u zeer regelmatig meesleept in een draaikolk van intriges en bedrog. Het scenario is interessant en veelzijdig en de spanning is het gevolg van de goed gedoseerde kuiperijen van de dauphin die niet altijd even kies zijn en soms zelfs gevaarlijke afmetingen aannemen met madame de Pompadour als doelwit en slachtoffer. Dat u als kijker de kant van de underdog kiest staat buiten kijf en dat u de dauphin persoonlijk zou willen wurgen, dat zou ons niet verbazen. Louis XV laveert een beetje tussen beide gevoelens in, want hij is minzaam, maar als onverbeterlijke rokkenjager maakt hij z’n maîtresse vaak verdrietig, doch Vincent Perez laat de weegschaal uiteindelijk toch in het voordeel van de monarch beslissen wegens zijn haast grenzeloze charme.
