FILM
In 1974 wordt de publieke opinie in Groot-Brittanië geschokt wanneer het IRA in het plaatsje Guildford een pub opblaast, waarbij vijf dodelijk slachtoffers en vele gewonden vallen. De autoriteiten staan onder een loodzware druk van de opinie om schuldigen te vinden. En de eerste Ier die in hun weg loopt, is de pineut: Gerry Conlon (Daniel-Day Lewis) werd door zijn ouders naar Engeland gestuurd om het geweld van Belfast te ontvluchten. Samen met zijn kompaan Paul Hill (John Lynch) zoekt hij hun oude vriend Paddy Armstrong (Mark Shephard) op, die in Londen in een commune leeft. Zij drieën, samen met een jong meisje, Carole Richardson (Beatie Edney) worden voorgeleid als de "Guildford Four". Speciale antiterrorismewetten zorgen er bovendien voor dat de gevangenen zeven dagen op sekreet staan, waardoor de politie alle vrijheid heeft om de gevangenen zowel lichamelijk als psychisch te mishandelen, tot ze allevier bekennen. Niet alleen worden ze tot zware straffen veroordeeld, ook wordt een deel van de Conlon-familie als medeplichtingen aangeduid op basis van een zeer disputabel forensisch rapport, en vader Guiseppe Conlon (Pete Postlethwaithe) gaat dezelfde cel in als zijn zoon. De medegevangenen beschouwen hen als één van de laagst mogelijke levensvormen, en pas wanneer Joe MacAndrew (Don Baker), de ware bommenlegger van de IRA in dezelfde gevangenis belandt voor een reeks gelijkaardige misdaden, worden ze door de andere gevangenen gerespecteerd, al was het maar omdat het IRA dreigt met vergeldingsmaatregelen. MacAndrew heeft geen probleem met toe te geven dat hij de bom in Guilford heeft gelegd, maar niemand van de autoriteiten wil hem geloven; de politie wil namelijk niet toegeven dat ze een aberrante serie blunders heeft gemaakt. Na een gevangenisopstand wordt de gevangenis bezocht door een groep mensenrechtenactivisten, waaronder advocate Gareth Peirce (Emma Thompson), die medelijden heeft met de steeds zieker wordende Guiseppe. Gerry's nonconformisme en zijn afkeer van al waar een Engels luchtje aan kleeft, maken de zaak er niet gemakkelijker op, maar wanneer Guiseppe overlijdt, krijgt Peirce per toeval toegang tot gegevens die eertijds in het proces bewust waren achtergehouden.

 

Deze film is in tijden waarin war on terror een sleutelbegrip is geworden, een mooie illustratie waartoe volkswoede en publieke veroordeling kan leiden, wanneer men geconfronteerd wordt met terreurdaden. De film bevat beelden die onwillekeurig doen terugdenken aan de Dutroux-periode, met dat verschil dat, zo bleek achteraf, de Guildford Four wel degelijk onschuldig waren, en slechts veroordeeld zijn geraakt door op zijn zachtst gezegd twijfelachtige methoden van overijverige politieagenten met een door de publieke opinie opgedrongen scoringsdrang. Bon, maar even over de film zelf: In The Name Of The Father begint als een actiefilm, slaat halverwege over tot een gevangenisdrama dat soms erg deed denken aan The Shawshank Redemption, en eindigt als een psychologisch drama, waarbij zoonlief Conlon door de dood van zijn vader eindelijk de energie vindt om zijn onschuld te willen bewijzen. De tegenwoordig dankzij Lincoln terug in de belangstelling zijnde Daniel-Day Lewis zet een bijzonder sterke en psychisch erg doorwrochte vertolking neer als Gerry Conlon. Net als in Brassed Off was er voor Pete Postlethwaithe weer een rol vacant voor een goedbedoelende maar terminaal zieke vader, maar die kan dat met zo'n brio dat het toch weer elke keer pakkend is. Ondanks dat is de film compleet ontdaan van de sentimentele trekjes die men wel eens in dergelijke onschuldigegevangenendrama's terugvindt: Gerry probeert het beste van zijn slechte situatie te maken, flirt met zware drugs, een medegevangene vermoordt een cipier, en hijzelf stond erbij en keek ernaar. De thematiek is perfect verplaatsbaar naar vergelijkbare situaties vandaag, en wil vooral de mistoestanden aanklagen die soms voortspruiten uit het nemen van draconische maatregelen om terrorisme te bestrijden.

BEELD EN GELUID
We winnen enorm aan beeld-en geluidskwaliteit tegenover de dvd. Het eerste wat opvalt is dat het beeld veel gedetailleerder is, de kleuren levensechter, en bijvoorbeeld details in de gevangenismuren en dranghekken veel sprekender tot hun recht komen. Ondanks de sobere sfeer van de film wordt hier hoge kwaliteit afgeleverd. De belichtingsproblemen waar de dvd onder leed zijn dan ook volledig naar het rijk der fabelen verwezen. De geluidstrack is ook niet dadelijk demonstratiemateriaal - de film leent er zich niet toe - maar de Engelse DTS-HD MA 5.1-geluidstrack weet de muziek van Bono van U2 en de soundtrack van Trevor Jones mooi te kaderen. Wanneer er tussendoor al eens een gevangenisopstand of hommeles in de rechtzaal uitbreekt, worden de achterkanalen prima actief. Ook de openingsscène waarin de politie voor de eerste keer chargeert tegen de IRA is een voltreffer.

EXTRA'S
Tegenover de dvd zijn een paar statische pagina's met informatie over de acteurs terug, informatie die je zonder moeite ook op IMDB vindt. Geen groot verlies. Eigenlijk helemaal geen verlies.

CONCLUSIE
Ik mis op deze release allicht wel een mooie duidende documentaire waarin het werkelijke verhaal van de Guilford Four wordt uiteengezet; een gemiste kans. De film zelf is een sereen werkstuk van Jim Sheridan dat een zekere eeuwigheidswaarde heeft, ondanks het feit dat de politieke context in Noord-Ierland er helemaal anders uitziet dan veertig jaar geleden. Koop deze Blu-ray echter vooral voor de sterk verbeterde beeld-en geluidskwaliteit.