FILM
Een verzekeringsmakelaar is het beu om voor een schijntje in een slaperig en ijskoud stadje in het noorden van de Verenigde Staten te werken en hij gaat dan maar over tot oplichterij om zijn schulden af te betalen. Ja, de plot van Thin Ice klinkt wel zeer bekend in de oren van wie ooit de Oscarwinnende film Fargo van de broertjes Coen heeft gezien. Daarmee begint de prent al meteen met een achterstand, want Fargo is in mijn ogen nog steeds een van de beste films van de voorbije twintig jaar. En ja, Thin Ice komt inderdaad niet tot aan de lippen van het meesterwerk van de Coens. Maar dit is niet de gemakkelijke rip-off die je op voorhand wellicht verwacht. De prent bevat een aantal leuke scènes en karakters en verveelt zelden. Ook al laat de ontknoping je wat teleurgesteld achter.

Mickey Prohaska beseft voor het eerst dat hij dringend zijn leven weer op orde moet brengen na een conventie van verzekeraars waar hij (niet voor het eerst) veel geld verliest aan de goktafels en met lede ogen ziet hoe andere makelaars een veel succesvollere carrière hebben dan hij. Als een laatste wanhopig redmiddel - maar eigenlijk vooral om zijn eigen ego een boost te geven - neemt hij een enthousiaste nieuwbakken verzekeraar in dienst, hoewel hij die eigenlijk niet kan betalen. Maar de nieuweling stelt hem wel voor aan een excentrieke bejaarde eenzaat die niet beseft dat hij een viool van veel geld in huis heeft. Mickey besluit de bejaarde op te lichten en de viool te verkopen, maar een plaatselijke installateur van beveiligingssystemen heeft hem in de mot. Voor Mickey het beseft is hij een speelbal van het lot, waarbij hij zich overeind tracht te houden tussen inquisitieve vioolexperten, een argwanende buurman en de (zo blijkt) moorddadige installateur, die hem afperst met een bezwarende foto.

Wie zijn humor graag zwart heeft en zijn komedies bloederig, is zonder meer aan het juiste adres bij Thin Ice. De film gebruikt die kwaliteit op een weinig verrassende manier, maar dat betekent daarom nog niet dat het minder efficiënt is. De eerste meesterzet van de makers is zonder meer het casten van Greg Kinnear in de hoofdrol. Hij speelt hier een rol die niet bijster veel verschilt van zijn bijdrage aan Little Miss Sunshine: een man die zodanig gelooft in eigen kunnen dat hij niet eens ziet dat hij een loser van jewelste is. Kinnear is ideaal voor de rol met zijn uiterlijk dat het prototype van de gemiddelde succesvolle Amerikaanse ondernemer belichaamt en dus perfect contrasteert met Mickeys karakter. Ook de rest van de cast toont zich van zijn beste kant. Alan Arkin is heerlijk als de verwarde gepensioneerde en Billy Crudup, de installateur, is een wandelend vat vol frustratie waar je je ogen niet van af kan houden. In de nevenrollen springt vooral Bob Balaban in het oog als de geobsedeerde vioolkenner.

Wil ik daarmee zeggen dat die goede cast ook nodig is om de middelmatigheid van het script te overkomen? Nee, vreemd genoeg niet. Het scenario van Thin Ice is namelijk erg solide. Voor elke scène die subtiel gestolen wordt uit andere, betere films is er immers wel een sequentie of een karakter of een vondst die een (wrange) glimlach op je lippen tovert. Schrijfster/cineaste Jill Sprecher heeft dan ook een HBO-verleden, toch een teken van kwaliteit. Ze heeft met name een goed oog voor suspenserijke locaties en beeldcomposities. Een moorddadige scène op een bevroren meer is bijvoorbeeld erg knap in beeld gebracht. Maar ook als scenariste laat ze haar talent zien. Ze creëert, samen met haar zus Karen, intrigerende excentrieke personages en gevatte dialogen, misschien niet van het niveau dat de beste zwarte komedies kenmerkt, maar hoe dan ook zeer entertainend.

Helaas wordt veel van de goede wil die de prent opbouwt, verkwanseld in het laatste kwartier. Dat wordt nagenoeg volledig opgehangen aan een 'onverwachte' twist die voor liefhebbers van het genre helemaal niet zo onverwacht komt. Bijkomend probleem is dat Sprecher de conclusie zo uitleggerig uit de doeken doet dat het overkomt als een belediging voor de intelligentie van de kijker. Het einde van Thin Ice trekt de algemene waardering voor de film dus zeker omlaag, maar die blijft hoog genoeg om de prent aan te raden. De kans dat de film je in vuur en vlam zet mag dan verwaarloosbaar zijn, ik durf er wel geld op inzetten dat Thin Ice je niet Siberisch koud zal laten.

BEELD EN GELUID
Films met sneeuwlandschappen zijn niet altijd eenvoudig om correct weer te geven op een digitale drager, maar de Blu-ray van Thin Ice heeft er weinig problemen mee. De contrasten en de helderheid scoren goede punten en ook de kleurenweergave is prima. Echte minpunten kan ik niet opnoemen in een transfer die niet naar de hemel reikt, maar die zeker boven de middelmaat uitstijgt. Ook de soundtrack is meer dan degelijk. Dialogen domineren de voorste speakers maar de achterste boxen krijgen toch heel wat atmosfeerwerk te verrichten.

EXTRA'S
Het curieuze aan de Making-of (30 min.) op deze disk is dat Thin Ice erin vernoemd wordt als The Convincer (blijkbaar kreeg de prent een andere naam in postproductie). De extra geeft een beetje inzicht in het productieproces, maar springt er niet uit als 'de betere making-of'. Daarnaast bevat de schijf enkele Deleted Scenes die vooral overbodige plotelementen opvoeren.

CONCLUSIE
Thin Ice haalt de mosterd grotendeels bij andere films, maar dat neemt niet weg dat deze zwarte misdaadkomedie probleemloos entertaint. Bovendien zijn de vertolkingen van de acteurs zeer te pruimen. Jammer genoeg legt een teleurstellende twist een hypotheek op het plezier in het laatste kwartier. Beeld en geluid op deze Blu-ray zijn prima, maar de bonussectie stelt niet veel voor.