Een naam die je tegenwoordig meer en meer hoort vallen is die van Michael Shannon. Sinds hij als Nelson Van Alden in Boardwalk Empire wereldberoemd werd, heeft deze acteur een plaatsje in de A-lijst kunnen veroveren. Zijn grootste faam is wellicht die van slechterik Zod in Man Of Steel, maar ook de makers van kleinere producties weten hem te vinden. Eerder was Take Shelter daar zo’n voorbeeld van, maar nu is er ook The Iceman. Het gaat om een biografie van Richard Kuklinski (Michael Shannon dus). Deze huurmoordenaar heeft ongeveer honderd mensen naar het hiernamaals gestuurd, het liefst door het gebruik van cyaankali.
 

Over zijn tragische jeugd komen we alleen iets te weten via flashbacks, want de film vangt aan in zijn tienerjaren als hij zijn liefje (en latere vrouw) Deborah (Winona Ryder) leert kennen. Als iemand zijn liefje in het openbaar belachelijk maakt, begaat Richard zijn eerste moord. Het is een beest zonder genade dat zijn prooi op een ijskoude manier afmaakt. Vrij vlug na zijn eerste moordpartij komt de psychopaat in contact met maffiabaas Roy Demeo (Ray Liotta). Deze booswicht uit New Jersey kan best een kerel gebruiken om zijn vuile werkjes op te knappen en door zijn koelbloedigheid lijkt Kuklinski daarvoor de geknipte man. Binnen de kortste keren wordt Kuklinski Roys nieuwe handlanger. Er zijn slechts twee voorwaarden verbonden aan deze goedbetaalde job: hij moet alle problemen (ongeacht de reden) oplossen en nooit mag hij voor een ander werken.
 

 

The Iceman is in feite de eerste grote film van Ariel Vromen. Niet alleen zien we een vakkundig cineast aan het werk, ook is het iemand die tonnen respect heeft voor grootmeesters als Martin Scorsese of William Friedkin. Dat loont, want na een twintigtal minuten merkt de kijker dat The Iceman aardig op weg is om een grootse misdaadklassieker te worden die in één adem met pakweg Killing Them Softly mag worden genoemd. Het is uiteraard niet alleen de regisseur die van The Iceman een grootse film maakt, er zijn eveneens prima vertolkingen. Uiteraard schittert Shannon iedere seconde, maar ook Ray Liotta (de ideale vent om een smeerlap te spelen), Winona Ryder en de alom aanwezige James Franco acteren op hoog niveau. Af en toe mist Vromen wel eens de boot door het bruusk inlassen van een paar onduidelijke plotwendingen, toch is het eindresultaat een grote voltreffer. Omdat de cineast ook de liefde van de huurmoordenaar voor zijn gezin ruimschoots in het daglicht stelt, voelt de kijker af en toe zelfs sympathie voor deze engerd. Maar toch, een publiekslieveling zal Richard Kuklinski er niet door worden, want de film begint en eindigt met dezelfde harde stelling: dat hij nergens spijt van heeft.
 

BEELD EN GELUID
De transfer heeft last van wat wazige beelden. Doch ligt dat hoogstwaarschijnlijk aan regisseur Ariel Vromen die met The Iceman duidelijk een ode aan de klassieke misdaadfilms uit de jaren 70 wil brengen. Van filmgrain of korrelige beelden is er geen sprake. Het geluid is standaard. Eigenlijk kan je er niks negatiefs over zeggen, maar ook niets positiefs. De dialogen zijn duidelijk hoorbaar en ook de score van Haim Mazar (de man die trouwens ook de muziek voor de Amerikaanse versie van Loft  zal schrijven) mag er wezen.

EXTRA'S
Het is jammer dat het bonusmateriaal bij zo'n schitterende film tot een bijdrage van 8 minuten beperkt is. De filmliefhebber krijgt een kijkje achter de schermen, desalniettemin is deze "bonus" nauwelijks het vermelden waard.
 

CONCLUSIE
The Iceman is vakmanschap van een cineast die zich duidelijk liet inspireren door illustere voorbeelden als The Godfather of Serpico. Deze biografie over de Poolse huurmoordenaar Richard Kuklinski, die zo'n honderd mannen vol lood pompte, is wel geen onverwoestbare filmklassieker, alhoewel hij dankzij de knappe regie en briljante vertolkingen toch één van de betere misdaadfilms van de afgelopen jaren is. Eentje om in huis te halen dus!