FILM
Het is onbegonnen werk uit te leggen welke fenomenale stap deze Pulp Fiction in 1994 betekende voor het filmlandschap. Het festival van Cannes stond op z'n kop door deze ingenieus uitgedachte thriller van wonderboy Quentin Tarantino en de gouden palm voor beste film wist destijds dan ook héél snel z'n toekomstige eigenaar. Iedere filmfan weet ondertussen wat deze Pulp Fiction zo speciaal maakt. De mix van verschillende verhaallijnen en subplotten die uiteidenlijk mooi in elkaar vloeien en ons het aha!-effect met verve bezorgen. Alsook de spitse en supergrappige mono- en dialogen door gangsters die het woord 'cool' een nieuwe betekenis geven en natuurlijk de cast die samengesteld werd uit een schare klasse-acteurs waarvan de gemiddelde regisseur alleen maar kan dromen.

Zonder al te veel weg te geven van het verhaal proberen we toch enkele tipjes van de sluier op te lichten wat de enkeling, die deze cult-klassieker nog niet gezien heeft, mag verwachten. Laten we beginnen met Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson), twee gangsters in de echte betekenis van het woord. Beiden werken ze voor Marcellus Wallace (Ving Rhames), een machtige gangsterbaas die naast allerlei malafide praktijken, ook bokswedstrijden vervalst. Butch Coolidge (Bruce Willis, die voor het eerst z'n Die Hard-personage van zich probeerde af te schudden, en daar met het nodige succes in slaagde) is zo'n bokser die op audiëntie komt bij Wallace en voor enkele dollarbriefjes overtuigd wordt om georkestreerd neer te gaan tijdens een aankomende wedstrijd. Ondertussen zijn de twee handlangers van Wallace op zoek naar een geheimzinnige zwarte briefcase. De inhoud ervan zal nooit aan de kijker getoond worden en nog steeds zijn er discussies aan de gang welke de waardevolle inhoud is van de aktentas die als een rode draad door de film loopt. Vele meningen vonden hun weg naar nieuwsgroepen en chatrooms maar de meest leuke en voor de hand liggende oplossing blijft nog altijd dat het de nooit geziene buit bevat van de bende uit Tarantino's vorige werk: de diamanten uit Reservoir Dogs. Als je denkt dat deze gegevens al meer dan voldoende zijn om een interessante film in elkaar te knutselen, guess again, want we zijn er nog bijlange niet: er is nog de vrouw van de baas die geëntertained moet worden, er moet nog een speech gegeven worden uit de bijbel, discussies gevoerd worden over hamburgers en voetmassages en kleurrijke personages ontmoet worden zoals Zed, Mister Wolf en The Gimp.

Bijna alle scènes kunnen genieten van perfect bijpassende muziek uit een grootse soundtrack, één van Tarantino's stokpaardjes. We willen hier enkel en alleen maar zeggen: als je deze grensverleggende thriller van Tarantino nog niet gezien hebt, plamuur het gat in uw cultuur, want dit is verplicht filmvoeder. Laat ons er wel aan toevoegen dat deze film absoluut niet geschikt is voor jonge en gevoelige kijkers wegens enkele expliciete scènes alsook door het taalgebruik, dat verre van van zedelijk te noemen is. De achterkant van de dvd spreekt van een ongeveer 95 minuten durende film: een vergissing, want deze versie is ongeveer 148 minuten lang (er bestaat ook nog een directors cut van ongeveer 154 min.).

BEELD EN GELUID
Deze recent uitgebrachte regio 2-versie krijgt een anamorfisch beeld toegemeten. Dit wil jammer genoeg niet zeggen dat het beeld perfect te noemen is, maar we komen aardig in de buurt. Afgezien van hier en daar een beetje grain, een trillend beeldlijntje en een occasionele oneffenheid mogen we over het algemeen tevreden zijn met de scherpte, helderheid en de kleurenschakeringen van deze 2.35:1-transfer. Op audiovlak krijgen we een Dolby Digital 5.1-mix alsook een DTS-versie van de geluidstrack. In bitrate is er een groot verschil tussen de twee maar er is reeds een geoefend oor vereist om het verschil te horen tussen beide tracks. Dit natuurlijk wegens het ontbreken van serieuze actiescènes en het voornamelijk dialooggedreven karakter van de film. Enkel tijdens de muzikale scènes horen we het verschil tussen beide en daar merkten we toch op dat de DTS-track het geluid van iets meer spreiding en diepte voorzag. Beide tracks zijn meer dan bevredigend te noemen gezien de dialogen helder en goed verstaanbaar zijn.

EXTRA'S
De drie trailers van Jackie Brown, Reservoir Dogs en Things To Do In Denver When You're Dead kunnen we bezwaarlijk extra's noemen.

CONCLUSIE
Een tijdloze cultklassieker die je zeker meer dan eenmaal zal bekijken. Interesseert de lage prijs van deze kale versie je niet (die meer dan voldoet op technisch vlak) en ben je op zoek naar meer extra's? Kijk dan uit naar de special edition die je in regio 1 of regio 2 U.K. kan op de kop tikken.