FILM
Formule 1 is de top van de autosport en terwijl deze discipline tegenwoordig relatief veilig is, waren ongelukken vroeger schering en inslag. In het heetst van de strijd waagden de piloten hun leven. In Rush keren we terug naar die vroegere tijden en dan specifiek naar de jaren 70 om de rivaliteit tussen James Hunt en Nikki Lauda mee te beleven.

We zien hoe beide racers hun eerste stappen zetten in het wereldje en we maken kennis met hun compleet verschillende karakters. Hunt is een gepassioneerd man die als een waaghals door het leven gaat en die van elke belevenis ten volle wil genieten. Lauda aan de andere kant is compleet zijn tegenpool met een zeer berekenende instelling waarbij risico’s afgewogen en beredeneerd worden. Dat verschil in levensstijl is ingebakken in beide mannen en dat zie je dan ook niet alleen in de manier waarop ze racen terugkomen, maar evenzeer in hun privéleven. Waar Hunt ten volle probeert om te genieten en zowat met elke schone in bed duikt, is Lauda een meer teruggetrokken persoon die door toeval de geliefde van zijn leven leert kennen en haar trouw blijft.

Dat is allemaal achtergrondinformatie die uitmondt in het spectaculaire Formule 1-seizoen van 1976 waarin beide mannen het tegen elkaar opnemen met als ultieme prijs de titel van wereldkampioen Formule 1. Dat er echter offers gebracht moeten worden om die prijs ook effectief te bereiken, dat staat natuurlijk vast.

Veel critici applaudisseren omdat Ron Howard erin geslaagd is om als leek toch een fatsoenlijke film in dit genre te maken. Te gek voor woorden natuurlijk, want niemand die het in zijn hoofd haalt om Ridley Scott te feliciteren voor een goede film als Alien, ondanks het feit dat hij geen kennis bezit over buitenaardse wezens... Dat gezegd zijnde is het wel zo dat Rush op zich allesbehalve een slechte film is en dat is vooral te danken aan het goede acteerwerk, maar we vinden wel dat Howard teveel zwalpt tussen het persoonlijke leven van z'n hoofdpersonages en het effectieve racen. Beide moeten natuurlijk aan bod komen om genoeg diepgang te krijgen, maar nu voelt het een beetje teveel aan als vis noch vlees. Het racen en de concurrentiestrijd worden wel goed in beeld gebracht, maar echt overweldigend is het niet en de persoonlijke drama’s van de piloten worden er een beetje bijgehaald zonder dat ze echt veel impact lijken te hebben (het ongeluk van Lauda en zijn korte revalidatiestrijd even niet meegeteld).

We zijn nog net iets te jong om zelf de strijd tussen beide heren bewust te hebben meegemaakt, maar als liefhebber van de sport uit de tijd van Alain Prost, Nigel Mansell, Nelson Picquet en natuurlijk Ayrton Senna, kunnen we ons wel iets voorstellen bij de manier waarop Lauda en Hunt elkaar bekampten alsook hoe het publiek meeleefde met de twee piloten die als gladiatoren tegen hoge snelheid hun leven waagden voor die titel van wereldkampioen. Jammer genoeg slaagt Ron Howard er naar onze mening niet goed in om die spanning effectief over te brengen en blijft hij zwalpen tussen het professionele en het privéleven van de twee mannen zonder ooit echt een duidelijke richting te kiezen. Afgaande op de film Rush moeten we concluderen dat mocht Lauda nooit zo’n zwaar ongeluk hebben gehad en zo snel weer achter het stuur zijn gekropen, er nooit een film zou zijn gemaakt. En als dat effectief de reden is waarom Howard deze film gemaakt heeft, waarom heeft hij daar dan ook niet meer aandacht aan besteed?

BEELD EN GELUID
Het beeld van Rush is nogal gemanipuleerd om de sfeer in de jaren 70 te laten herleven zonder dat de film er al te oud uitziet. Dat werkt tot op zekere hoogte zoals je zou verwachten, maar bij momenten komt het wel een beetje fake over en dan hebben we het vooral over de CGI-fragmenten tijdens de races die we van uit de auto meemaken en waarbij we plots het gevoel krijgen naar een scène uit The Fast & The Furious te kijken. Mooi gedaan, maar het past niet echt inde tijdgeest. Compressiefouten hebben we niet opgemerkt en het niveau van detail is zeer hoog terwijl huidtinten over het algemeen natuurlijk weergegeven worden. Daarbij valt vooral op hoe realistisch  de verbrande huid van Lauda eruitziet na het ongeluk. Qua geluid hebben we niets om over te klagen. De film is wel grotendeels opgezet rondom dialogen die perfect weergegeven worden, maar telkens als we in het racespektakel getrokken worden, valt het onmiddellijk op dat de surroundspeakers en de subwoofer volop in actie komen. Gierende banden en luid jankende, hoogtoerige motoren vullen de huiskamer alsof we zelf op het circuit staan, doch wat vooral opvalt is dat alle effecten niet gewoon voor extra bombastisch geweld gebruikt worden, maar om effectief de ervaring te verhogen. Een zeer goed in elkaar gestoken mix die perfect weergegeven wordt.

EXTRA'S
Waar de release in andere landen nogal wat extra materiaal bevat, moeten wij het in deze uitgave van Warner doen met een interview van Niki Lauda en een featurette die wat meer info geeft omtrent de film. Het interview – dat niet op die andere releases terug te vinden is – is op zich wel interessant, maar waarom men nog niet eens de moeite doet om ondertitels te voorzien is dan weer zwaar teleurstellend en daar trekken we dan ook zonder pardon een puntje voor af.

CONCLUSIE
Rush is een fatsoenlijke film geworden over de strijd van twee kemphanen om de beste te zijn in hun sport, maar hij slaagt er niet in om de reden voor dehet maken van de film duidelijk naar voren te brengen. We moeten maar aannemen dat de persoonlijke strijd tussen de twee mannen specialer was dan die tussen Alain Prost en Ayrton Senna destijds, zonder dat daar effectief een duidelijke aanleiding voor is. Het afschuwelijke ongeluk van Niki Lauda en zijn verbeten strijd om snel te revalideren en weer achter het stuur te kruipen, komt dan weer niet goed genoeg tot uiting. Als je nog eens een film wil zien over een topmoment in de geschiedenis van de Formule 1, dan is Rush zeker geen slechte keuze, maar een documentaire over hetzelfde onderwerp zou waarschijnlijk een hoop meer interessante informatie bevatten, terwijl we qua spanning ook al betere films over de autosport gezien hebben. We kunnen dan ook zonder probleem concluderen dat Rush een goede motor heeft die mee kan strijden op het parcours, maar net dat de film dat tikkeltje extra mist om als eerste over de eindstreep te geraken.