FILM
Ik heb het al zo vaak geschreven en zal het blijven herhalen: het merendeel van de wereldbevolking denkt nog altijd dat Sophie Marceau niet meer is dan het liefje snoetje uit La Boum. Natuurlijk is dat wel een beetje waar, maar de brunette uit Parijs is tevens de beste (meest onderschatte) Franse actrice van de laatste (tja) dertig jaar. Af en toe maakt ze het zich gemakkelijk door te schitteren in een niemendalletje, maar vooral is ze ook de ongekroonde koningin van vergeten arthouseklassiekers. Wellicht zal haar huwelijk met Andrzej Zulawski daar voor iets tussen zitten. Ook al lag ze tijdens de opnames van Ne Te Retourne Pas al lang in de armen van een ander, toont de film toch heel wat gelijkenissen met Possession van de Pool. Marina de Van, ex-huisscenariste van François Ozon, schetst een beeld van een schizofrene vrouw. Geen hond die destijds het verhaal begreep (behalve schizofrenen) en zoals dat vaak het geval is in Marceau-films nagelden critici zonder enige vorm van genade deze psychologische thriller aan het kruis. Behalve deze jongen natuurlijk…

Films over schizofrenie zijn niet bepaald zeldzaam, maar Ne Te Retourne Pas is wel een zeer vreemde, zeg maar unieke kijkervaring. Gaandeweg begrijp je niets meer van het verhaal, maar dat is niet erg: de protagoniste weet ook niet wat er met haar gebeurt. Jeanne (Sophie Marceau) is een schrijfster die worstelt met een writer’s block. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen, maar voelt zich desalniettemin ongelukkig. Haar hoofd zit vol angsten en hoe langer ze naar zichzelf kijkt, hoe meer ze verandert. En dat gebeurt letterlijk! Langzaam aan laat De Van Sophie Marceau in Monica Bellucci veranderen. Deze twee actrices lijken nogal vrij veel op elkaar waardoor deze tour de force  enigszins geslaagd is, want op een bepaald ogenblik zie je dus een actrice die voor de helft uit Sophie en voor de andere helft uit Monica bestaat. Sommige recensenten vonden dat stom, maar dat is wellicht omdat ze niets van deze verschrikkelijke ziekte begrijpen. Marina de Van toont hoe het is om met een gespleten persoonlijkheid rond te lopen: de demonen, de onzekerheid, de wanhoop en vooral het onbegrip van zij die de ziekte niet snappen.

De film is loodzwaar, niet alleen wegens het onderwerp, maar ook door het scenario dat bij momenten niet te volgen is. Maar nog eens, schizofrenen kun je alleen maar in Hollywoodfilms begrijpen en dat is deze bikkelharde, claustrofobische psychologische thriller zeker niet! Jawel, de lievelingsactrice van ondergetekende deed het weer. Ne Te Retourne Pas is niet haar makkelijkste (alhoewel je L’Amour Braqué maar eens moet proberen te begrijpen!), wel één van haar meest beklijvende films.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze dvd is verzorgd, ook al zijn de scènes waarin de transformaties gebeuren niet altijd even duidelijk. Maar voor de rest zijn alle details mooi zichtbaar en oogt alles levensecht. Het geluid is een sobere Franse Dolby Digital 5.1-geluidsband die vooral uit Franse dialogen bestaat.

EXTRA’S
Jammer genoeg staan er geen extra’s op dit schijfje.

CONCLUSIE
Je moet niet schizofreen zijn om Ne Te Retourne Pas te begrijpen, maar het zal zonder meer helpen. Een loodzware psychologische thriller met de beste (Franse) actrice in topvorm. Bevooroordeeld, zeg je? Maar neen!