FILM
Wanneer een aardbeving op het Griekse eiland Santorini de verloren gewaande Luna-tempel van Alexander de Grote blootlegt, is bij de meute archeologen die op de archeologische schat komt aangestoven uiteraard ook lady Lara Croft (Angelina Jolie) op het appel. In de tempel kan ze bijna de hand leggen op een kostbare gouden bol, maar die wordt voor haar neus weggekaapt door twee leden van de Chinese onderwereldorganisatie Shay Ling. Weer thuis op Croft Manor wordt Lara door MI-6 geïnformeerd dat de gestolen bol de sleutel is tot het openen van de Doos van Pandora en dat de Shay Ling van plan is om de bol voor veel geld te verkopen aan Jonathan Reiss (Ciarán Hinds), een expert in het fabriceren van biologische wapens. Om te kunnen doordringen tot de Shay Ling vraagt Lara de hulp van haar ex-minnaar Terry Sheridan (Gerard Butler), die weg zit te rotten in een Kazachse gevangenis. Lara en Terry wagen zich in het hol van de leeuw in hun poging om de bol in Reiss' geheime fabriek in Hong Kong voor zijn neus weg te kapen. Reiss is intussen al geslaagd om de bol te decoderen en nu is het nog maar een kwestie van wie er eerst bij de Doos van Pandora zal geraken. Bovendien moet Lara trachten in te schatten of Terry, die beweert nog steeds verliefd op haar te zijn, eerlijk spel speelt, of op zijn beurt de Doos van Pandora voor eigen rekening zoekt in te pikken.




Jan De Bont nam, een beetje als een vergiftigd geschenk, de regisseursstoel over van Simon West voor deze tweede Lara Croft-film: de eerste film kreeg maar povere kritieken en moest het vooral hebben van de naambekendheid van het gelijknamige videospelkarakter. Angelina Jolie - wier gelijkenis met Lara Croft treffend is van zo gauw al haar tatoeages zijn weggeplamuurd - speelt de rol echter naar de perfectie en nam ook voor deze tweede film een groot deel van het stuntwerk voor eigen rekening, tot grote schrik van de verzekeringsmaatschappijen. De rol van Lara Croft zit haar, net als haar wetsuit, strakker om het lijf dan in de eerste film, en ook fysiek tracht ze in deze film haar grenzen weer net dat beetje te verleggen. Naast het wilde, ontembare maar ongenuanceerde karakter uit de eerste film, kan ze in haar rol ditmaal toch net een beetje meer emotie leggen, alhoewel haar butler Hillary (Christopher Barrie) en voor kost en inwoon altijd handig om bij de hand te hebben hacker Bryce (Noah Taylor) nog steeds dezelfde twee karikaturen zijn als in de eerste film. De film voelt overigens meer aan als het videospel dan zijn voorganger, maar daar zullen de locaties zoals de Lunatempel, de Chinese muur, de grot met de terracotta-krijgers en de meer dimensies hebbende dan op het eerste zicht lijkende Wieg des Levens wel wat mee te maken hebben...




Net zoals de eerste film kreeg deze tweede film ook een bak kritiek over zich heen en presteerde beduidend minder aan de kassa van de bioscoop. Terecht? Volgens ons toch niet helemaal. In tegenstelling tot de eerste film is het scenario beduidend coherenter, alhoewel het in de eerste plaats de bedoeling is en blijft om Lara Croft te laten reizen van Griekenland over China naar Afrika en het scenario ondergeschikt blijft aan de resem stunts die de makers nu weer het publiek willen laten meebeleven. Toegegeven, het stuntwerk is classy en het camerawerk al even zeer, met exotische locaties, mooie landschappen, fantastische decors en weergaloze special effects waarbij op geen euro gekeken is. Dat Lara in haar queeste kan rekenen op een selectie fantastische en meestal nog niet eens uitgevonden electronische gadgets waarvoor James Bond zelve zeker zijn neus niet op zou ophalen, en dat hare rondborstigheid naast stokvechten, waterscooteren, paardrijden, base-jumpen en een potje boksen met een haai ook nog eens te pas en te onpas haar uzi's trekt en steeds maar de loodrekening doet oplopen, is nu eenmaal eigen aan dit soort actiehelden-films. De held - in dit geval de heldin - moet nu eenmaal groots triomferen over het schorriemorrie dat zonder verpinken miljoenen mensen om zeep zou helpen als het de kans daartoe kreeg. Waarvan Ciarán Hinds overigens een klassevoorbeeld neerzet.

Nieuw ten opzichte van de eerste film is het karakter van Terry Sheridan, vertolkt door Gerard Butler, via wie we een nieuwe kijk krijgen op Lara's privéleven en van wie we tot de ontknoping moeten wachten om te zien tot welk kamp hij nu feitelijk hoort. De seksuele spanning tussen de twee hoofdpersonages werkt zelfs tot op zekere hoogte en de confrontatie tussen beiden helpt om de karakters een beetje minder zwart-wit te maken, en vooral het einde maakt een deel van de voorgaande plot gewoon zinniger. Hoe het ook zij, Lara Croft And The Cradle Of Life blijft in de eerste plaats een pure spektakelfilm, en Jan De Bont kent wat dat betreft de kneepjes van het vak perfect. Hopend hiermee genoeg tegengif gegeven te hebben aan alle slechte commentaren die de film heeft moeten verduren, kunnen we toch echt wel stellen dat deze film op zijn zachtst gezegd niet slechter is dan de gemiddelde hero-versus-baddies-film.




BEELD EN GELUID