FILM
Met de fouten, zeg maar smeerlapperijen, waaraan de katholieke kerk zicht heeft bezondigd kun je niet alleen boeken, maar ook films vullen. Dat dacht ook de Britse topkomiek Steve Coogan nadat hij het boek The Lost Child of Philomena Lee van Martin Sixsmith las. Coogan raakte in de ban van het verhaal en kon Stephen Frears ervan overtuigen om deze beschamende geschiedenis op het witte doek te brengen. De rest is nu al een beetje geschiedenis. De film is terecht wereldwijd bejubeld (hoofdrolspeelster Judi Dench greep net naast een Oscarbeeldje) en Frears kan alweer achter zijn indrukwekkende filmografie een streepje bijzetten.

Het verhaal speelt zich af in het Ierland van de jaren 50. De katholieke wetten gelden als geen ander en jonge meisjes die door een onvoorzichtige vrijpartij ongewenst zwanger raken worden beschouwd als zondaars. Een zo'n meisjes is Philomena.Ze wordt in een streng klooster geplaatst, net als haar kind dat ze slechts een paar uur per dag mag bezoeken. Het is bang afwachten, want alle meisjes weten dat de nonnen tonnen geld verdienen door de jonge nakomelingen als adoptiekinderen te verkopen, en dit onder het toeziend oog van de kerkelijke vaders. Op een dag is het ook zo ver voor Philomena, een onbekende komt haar driejarig zoontje ophalen en ze weet dat ze het nooit meer terug zal zien.

Een paar minuten later zijn we vijftig jaar later in de tijd. De ondertussen ouder geworden, maar nog steeds vrome, Philomena (Judi Dench) vraagt zich af wat er met haar zoontje is gebeurd. Door een stom toeval (want zo gaat dat in het leven!) kruist ze het pad van Martin Sixsmith (Steve Coogan). Die was in betere tijden een medewerker van Blair en een alom gerespecteerd BBC-journalist, maar hij moet zich nu bezighouden met "minderwaardige" human interest-verhalen. Als de verwaande intellectueel het aanbod krijgt om samen met Philomena de zoektocht naar haar verloren zoon te beginnen, haalt hij er dan ook eerst de neus voor op.

Wie denkt dat hiermee het signaal is gegeven voor een boeiende zoektocht moeten we teleurstellen, want Philomena is helemaal geen detectivestory, wel een uitmuntende auteursfilm waarin vooral de acteerprestaties het mooie weer maken. De tegenstelling tussen de alwetende intellectueel en het goedgelovige oudje wordt door Frears subliem in beeld gebracht. De vertolking van Dench is magistraal. Ze is in deze rol bijna onherkenbaar, ofschoon we wellicht net iets te veel aan James Bond denken. Ook Coogan schittert en dat is op zijn zachtst uitgedrukt verwonderlijk, omdat deze komiek niet bepaald hoog in onze top te vinden is.

BEELD EN GELUID
Deze film komt uit de BBC-stal en de transfer op deze Paradiso-release is zonder meer geslaagd. Natuurlijk is Philomena een ingetogen prent die zich meestal binnenskamers afspeelt, toch oogt alles uiterst mooi. Goede contrasten en prachtige kleuren. Ook het geluid is glashelder, maar zoals iedereen kon vermoeden wordt er in deze film vooraal veel gepraat.

EXTRA'S
Er staat geen extra materiaal op dit schijfje.

CONCLUSIE
Frears herinnert er ons nog maar eens aan waarom hij zijn publiek met klassiekers als My Beautiful Laundrette, Sammy And Rosie Get Laid of The Queen kon inpalmen. Eenzame klasse, het wordt dan ook uitkijken naar zijn biopic over Lance Armstrong. Maar eerst van Philomena genieten!