FILMS
The Naked Gun is de relatief succesrijke filmbewerking van de slechts zes afleveringen tellende TV-reeks Police Squad! en is net zo een volslagen opeenstapeling van absurde situaties (alleen al de nummering van de films spreekt boekdelen), een concept dat door hetzelfde regisseurstrio (Zuc­ker/Abra­hams/Zucker) ook werd toegepast in eerdere films als Airplane! en daarna in Hot Shots en Spy Hard. De plots (nu ja...) van de films draaien telkens rond Frank Drebin - de intussen overleden acteur Leslie Nielsen -, een schietgrage LA-cop die meer misdaden veroorzaakt dan dat hij er oplost. In zijn queestes wordt hij bijgestaan door zijn overste Ed (George Kennedy), zijn buddy Nordberg (de intussen zeer omstreden acteur O.J. Simpson), en last but not least, zijn eeuwige liefde Jane Spencer (Priscilla Presley, ex van).




The Naked Gun: From The Files Of Police Squad!
In de eerste film, die veelal de gags uit de TV-reeks herkauwt, neemt Drebin het op tegen een bende internationale terroristen onder leiding van de crimineel Papshmir (Raye Birk) die koningin Elisabeth (Jeannette Charles) wil vermoorden tijdens haar officiële staatsbezoek aan Los Angeles. Door middel van electronische hypnose wil de mediatycoon Vincent Ludwig (Ricardo Montalban) het vuile werk laten opknappen door een nietsvermoedende baseballspeler. Zijn assistente, Jane, moet van hem oorspronkelijk Drebin in het oog houden, maar ze wordt verliefd op hem - ze valt ongetwijfeld voor bejaarden. Drebin wordt uit het onderzoek verwijderd nadat hij op een galadiner de koningin heeft mishandeld, maar hij zet het onderzoek op zijn eentje verder. De baseballwedstrijd waarop Queen Elisabeth als eregast is uitgenodigd, wordt door Drebins toedoen één gigantische knoeiboel.




The Naked Gun 2 1/2: The Smell Of Fear
In het tweede deel onderzoekt Drebin de ontvoering van dr. Meinheimer (Richard Griffiths) de milieuadviseur van president Bush (John Roarke), die gekidnapt is door de petroleum- en kernenergie-lobby. Die heeft het plan opgevat om een dubbelganger te laten opdraven om de president te adviseren om toch maar niet te kiezen voor hernieuwbare energiebronnen. Frank heeft echter emotioneel zwaar te lijden onder het feit dat Jane hem heeft laten stikken, en het feit dat Jane de nieuwe assistente van dr. Meinheimer is maakt de zaak er niet makkelijker op. Toch weet Frank het onderzoek te sturen en daarbij meer dan eens First Lady Barbara Bush (Margery Ross) te pijnigen.




The Naked Gun 33 1/3: The Final Insult
In het derde deel neemt Drebin, intussen gepensio­neerd, nog éénmaal een underover-opdracht in de gevangenis op zich, wanneer de gevaar­lijke psychopatische bommenlegger Rocco (Fred Ward) in opdracht van de internationale terrorist Papshmir (Raye Birk) dreigt om de Oscaruitreiking in de lucht te laten vliegen. Zijn huwelijk met Jane botert niet omdat ze het niet eens worden over hun kinderwens. Als Frank Tanya (Anna Nicole Smith), de vriendin van Rocco, schaduwt, denkt Jane dat Frank hem bedriegt. En dat is nog niet zo erg, want ze is nog meer verbolgen dat Frank achter haar rug opnieuw agentje speelt. Frank kan op het nippertje Rocco bij de kraag vatten, maar de Oscarceremonie, die live uitgezonden wordt, is al bezig en dankzij Franks bemoeienissen draait de uitzending uit op een ongemitigeerde ramp.




Zoals quasi alle Amerikaanse komedies blijft ook The Naked Gun spijtig genoeg niet gespaard van een redelijke dosis boerse en platvloerse humor (lees: grappen over betonnen dildo's, spermabanken, primaire en secundaire geslachtsdelen en dergelijke). Ander­zijds worden de grappen, vaak toch ook erg subtiel tegen een zodanig snel tempo op de kijker afge­vuurd, dat er naast deze platvloerse toestanden ook nog wel plaats is voor fijnere humor. Zo staat er op gegeven ogenblik als headline op de voorpagina van een krant te lezen dat er een dyslexie tegen remedie is gevon­den! Net omdat de films zo'n breed spectrum aan verschillende stijlen van humor tegelijkertijd proberen aan te bieden, zal iedereen wel iets in de film kunnen smaken. Persoonlijk vind ik de briljantste vondsten de talrijke andere films die worden geparo­dieerd; om er enkele te noemen: van Jurassic Park, Star Wars (mét toestemming van Lucas!), over Thelma And Louise, Ghost, The Shaws­hank Redemp­ti­on, E.T., tot zelfs Beavis & Butthead, Psycho, en last but not least, een schitte­rende bewerking van de stations-scène uit The Untouchables. De makers nemen geen blad voor de mond - zo komt het echtpaar George sr. en Barbara Bush, en dan vooral door afwezigheid van intelligentie van eerstge­noemde, in de tweede film zwaar onder vuur te liggen. Een ander hoogtepunt is de ope­ningsscéne van de eerste film, waarin Drebin in zijn eentje gehakt maakt van Yasser Arafat, Moammer Khadaffi, Idi Amin Dada, de Ayatollah Khomeini én Michael Gorba­chov (wiens wijnvlek fake blijkt te zijn, net als zijn goede intenties tegenover het Westen). De eerste film heeft overigens wel wat te lijden onder het absoluut gebrek aan kennis over baseball bij de modale Europeaan, en enkele grappen uit de tweede film zijn herkauwsels uit de eerste, alhoewel de infiltratiepoging van Drebin en de zijnen als Mexicaans mariarchi-bandje ronduit hilarisch is. Maar vooral in het derde deel, naar mijn mening het meest geslaagd, wordt de hype en de protserigheid rond de Oscaruitreiking danig op de korrel genomen. De producers hebben er overigens na de derde film definitief de brui aan gegeven en alle verhaallijnen afgerond, om in schoonheid te kunnen eindigen. Débâcles als Police Academy indachtig was dit misschien wel een wijze beslissing. Voor de rest zijn de films redelijk homogeen van kwaliteit, verdienen ze meerdere visies (je ontdekt vaak nieuwe details die je de vorige keer over het hoofd hebt gezien), en moet je vooral de end credits van alledrie de films eens nauwkeurig nalezen op anomalieën - pret gegarandeerd.




BEELD EN GELUID
De trilogie werd eerder al uitgebracht op dvd, en nu is het eindelijk de beurt aan de Blu-ray. De films zijn zowel los verkrijgbaar als in een boxset met de drie samen, waarbij ik de laatste ter bespreking heb liggen. De beeldkwaliteit ligt een stuk hoger dan bij de dvd, maar de hoeveelheid grain duidt - naast een authentieke weergave van het bronmateriaal - spijtig genoeg op het feit dat de film redelijk door de tijd gehavend is. De kleuren zijn niet zo helder als je van een recentere film zou verwachten, maar toch komen er onder meer in texturen nu op Blu-ray details zichtbaar die op dvd niet te zien waren. De geluidskwaliteit is goed aanvaardbaar; de DTS-HD MA 5.1-track tilt de ervaring naar een hoger plan, vooral wat betreft het gebruik van geluidseffecten zoals in de Geriatric Park-scène. De gebruikte soundtrack klinkt nu ook niet meer vals zoals op de dvd door de PAL-speedup. The Naked Gun is vooral een trio dialooggedreven films waarbij de voornaamste troef de hippe teksten zijn; die zijn goed verstaanbaar, zelfs wanneer ze bijvoorbeeld door een luidsprekersysteem weerklinken. Voorbehoud teken ik echter aan tegen de schabouwelijk slechte menuschermen waarop amper te zien is welke geluids- en ondertitelingsoptie men gekozen heeft.




EXTRA'S