ACHTERGROND
Geïnspireerd door het tienjarig bestaan van de Sex Pistols besloten 4 jonge kerels in 1989 de Manic Street Preachers op te richten. Na het releasen van hun eerste zelfgefinancierde single Suicide Alley werd bandlid Flicker vervangen door schoolvriend Richey James Edwards. Nadat ze de The New Art Riot EP op de markt brachten werd de manics-muziek gelabeled als retro-punk. Sommigen beschreven hen in die tijd zelfs als een kruising tussen de New York Dolls en George Orwell. Na een tijdje werden ze het beu dat de pers hen altijd het label opplakte van cartooneske punk te brengen en naast het releasen van twee volgende singles was het vooral de labiele Richey James die dit niet kon verkroppen. In 1991 kervde hij met een mes "4 REAL"' in z'n arm nadat hij met een journalist woorden had over de authenticiteit van de groep.

Nadat Sony de band binnenhaalde kwam in 1992 hun eerste album op de markt: Generation Terrorists. Met Stay Beautiful, Little Baby Nothing en Motorcycle Emptiness brachten ze schitterende muziek aan de man maar kwamen ze ook op het randje van wat ze zo verafschuwden: commercieel succes. Na een aantal drastische uitspraken van de bandleden zelf geloofden de fans dat hun eerste album ook hun laatste ging zijn maar niks was minder waar want in 1993 verscheen algauw Gold Against The Soul, hun tweede album dat bevestiging droeg van hun muzikale talenten. Op het einde van datzelfde jaar kwam de band in een grote crisisperiode terecht: hun co-manager en goeie vriend Philip Hall kwam te overlijden en de neiging tot zelfmutilatie dreef Richey naar de rand van de waanzin. Terwijl hij in een depressie zat brachten de resterende manics voortdurend hoogstaande live-concerten aan de man en hun uiteindelijke derde album The Holy Bible (1994) was doorspekt met lyrics beïnvloed door de gebeurtenissen in Richey's leven. Eind '94 sloot Richey terug aan bij de band om enkele Europese gigs aan te doen en om de fans gerust te stellen dat zelfmoord nooit bij hem was opgekomen. Echter, op 1 februari 1995 checkte hij uit in z'n Londense hotel en werd sindsdien nooit meer gezien.

Alhoewel ze eerst het tegendeel beweerden, keerden de 3 overgebleven bandleden terug met hun vierde schijf: Everything Must Go (1996), hun meest gesofisticeerde en afgewerkte plaat tot op vandaag. Eenmaal dit hoogtepunt voorij was er in 1998 nog de release van This Is My Truth, Tell Me Yours en in 2001 van Know Your Enemy. Alhoewel dit twee sterke albums waren, bereikten ze niet meer het niveau dat ze ooit behaalden. Dertig videoclips hebben de heren in de loop der jaren gemaakt, van het goedkope Motown Junk tot de hoogvliegers If you tolerate this your children will be next en So Why So Bad. Allemaal zijn ze aanwezig op deze ultieme verzamelaar.

BEELD EN GELUID
Bij elke clip werd het oorspronkelijk beeldformaat behouden wat we enkel maar kunnen toejuichen. Verder werd er aan de transfer niks noemenswaardig opgeknapt waardoor bij sommige oudere clips het beeld flets oogt met veel grain en onzuiverheden. Het recentere werk bezit een hogere kwaliteit en dat is er ook onmiddellijk aan te merken. Het geluid kreeg een opwaardering en werd voor elke clip (ook bij de remixes) geremastered naar een Dolby Digital 5.1-track waarvan de spreiding bij elk nummer optimaal is. De vocals komen bijzonder helder door de frontspeaker en ook het opnameniveau is meer dan bevredigend. Vooral het oudere werk krijgt hierdoor een nieuwe dimensie en hiermee kunnen de fans alleen maar tevreden zijn.

EXTRA'S
Het is eerder belachelijk te noemen dat anderhalf uur aan manic-mixes door schoon volk als The Chemical Brothers, Massive Attack en Mogwai onder de extra's genoteerd staat. Maar laten we echter niet over kleinigheden zeuren en gewoon blij zijn dat de remixes op deze dvd staan! Om de extra's af te ronden is er nog een fotogalerij aanwezig van Mitch Ikeda en een extensieve discografie.

CONCLUSIE
Samen met hun Greatest Hits cd werd dus ook deze Greatest Hits dvd op de massa losgelaten. Fans zullen tevreden zijn met de verzameling van alle manic-videos ooit gemaakt. De extra's zijn niet mis met op kop 14 remixes en het geremasterde geluid klinkt meer dan behoorlijk.