FILM
Lang geleden en hoogst ongebruikelijk dat we nog zo'n alternatieve komedie zagen met een overvloedige cast aan Hollywoodsterren. De reden waarom zo'n ongebruikelijk aantal sterren hun medewerking verleenden aan deze toch eerder bizarre film was de reputatie van schrijver/regisseur Wes Anderson en schrijver/acteur Owen Wilson. Met o.a Bottle Rocket (1996) en Rushmore (1998) meden ze vroeger reeds de grote Hollywoodnormen en de daarbijhorende gigantische inkomsten maar kregen ze wel veel lof toegeworpen vanuit de filmkennershoek. Alhoewel de cultstaties van Anderson de laatste jaren serieus de hoogte inschoot en ook Wilson meer en meer bekendheid verwierf met zijn recentere filmrollen werd The Royal Tennenbaums opnieuw geen Hollywoodsucces, daarvoor is de film te ontoegankelijk en de humor te moeilijk en te subtiel.

De plot draait rond de hoogste disfunctionele Tenenbaum-familie met op kop vader Royal (Gene Hackman). Hij liet zo'n 17 jaar geleden zijn familie in de steek, zijnde vrouw Etheline (Anjelica Huston), zonen Chas (Ben Stiller) en Richie (Luke Wilson) alsook z'n geadopteerde dochter Margot (Gwyneth Paltrow), en probeert zich weer te verzoenen met z'n vrouw nadat hij op de hoogte komt van haar trouwplannen met haar boekhouder (Danny Glover). Vanaf hun jonge jaren waren z'n 3 kinderen echte genieën: Chas werd geboren met een enorm financiëel inzicht, Margot schreef succesvolle toneelstukken en Richie was een tenniswonder. Eenmaal hun vader uit het huis was begon voor de Tenenbaums echter een 17-jarige periode van rampspoed. Chas' vrouw overleed in een vliegtuigcrash die hem niet alleen opzadelde met z'n 2 zonen, maar ook met een enorm anti-veiligheidsgevoel. Margot trouwde met een neuroloog (Bill Murray) en sluit zich 6 uur per dag op in haar badkamer en wordt depressiever met de dag. Ook tenniswonder Richie gaf er de brui aan nadat de liefde van z'n leven (verrassing!) trouwde en sindsdien vaart hij met een cruiseschip naar alle uithoeken van de wereld. Je hoort het, geen alledaagse film en als we daar dan ook nog eens de bizarre vertolking van Owen Wilson zelf (als exentrieke overbuurjongen), een hoop muizen en een depressieve hond bijtellen wordt het helemaal te gek.

Anderson en Wilson hebben een gift om excentrieke en complexe karakters op het doek te brengen en ook hier zijn ze er met brio in geslaagd. Naast de nog enigzins normaal acterende Hackman zijn het vooral Paltrow, Stiller en de gebroeders Wilson die met de pluimen gaan lopen. Wat de Tenenbaums juist zo speciaal maakt is moeilijk uit te leggen zonder dat je hem gezien hebt: de film is stil met eerder intellectuele humor dan slapstick. De toon kan van sarcastisch op het ene moment onmiddellijk omslaan in medelevend drama op het andere moment. Een aparte ervaring en als je Anderson's vorige werk nog niet zag is dit de ideale opwarmer om gewend te geraken aan z'n eigenwijze stijl.

BEELD EN GELUID
Er valt weinig af te dingen op de bijna perfecte anamorfische beeldkwaliteit van de prent. Overal zijn de kleuren helder en de details overvloedig aanwezig. Nergens konden we ook maar enige vorm van grain of oneffenheden bespeuren. Alhoewel we voor het geluid konden kiezen tussen een Dolby Surround en een Dolby Digital 5.1-track hoorden we bizar genoeg weinig verschil tussen de twee. De achterste kanalen bleven zelfs zo stil dat we even controleerden of er niks mis was met onze installatie. Gelukkig genoeg niet, dus besluiten we dat er gewoonweg geen of toch wel héél weinig gebruik gemaakt wordt van de achterste kanalen. Okee, het is er niet dé film voor, maar we konden genoegen nemen met een iets frequentere weergave van achtergrondgeluiden en van de leuke soundtrack. Voor het overige zijn we best tevreden met de helderheid van de dialogen en het effect uit de voorste speakers.

EXTRA’S
Alhoewel we een tweede disc voorgeschoteld krijgen volgestouwd met extra's blijven we op disc 1 jammer genoeg verstoken van de broodnodige regio 1-commentaartrack waarnaar deze film snakt. Het bijgevoegd materiaal starten we met een plakboek van ongeveer 200 productiefoto's, storyboards, magazinecovers enz. Verder is er ook een enorm interessante 27 minuten durende making-of documentaire die gepresenteerd wordt zoals ze altijd moeten zijn: origineel, non-promotioneel en creatief. We kunnen ons een perfect beeld scheppen van hoe deze aparte filmmaker te werk gaat aan de hand van een soort dagboekmethode en een camera die hem bijna overal op de set volgt. De verwijderde scènes vallen eerder tegen: 2 scènes van in totaal 1 minuut 45 seconden zonder enige verdere uitleg waarom ze juist geknipt werden en waar ze in de film thuishoorden. De Peter-Bradley show is een ietwat bizarre mix van serieuze interviews en vreemde humor met 5 acteurs die rollen kregen in verschillende films van Anderson. Ze vertellen aan de excentrieke interviewer hoe ze zich voorbereiden op hun rollen en hoe ze hun lijnen instudeerden. Verder zijn er ook nog interviews met de hoofdacteurs aanwezig die allemaal apart kunnen bekeken worden maar ook een soort van featurette-feeling met zich meekregen door de play-all functie. De geïnterviewden zijn Gene Hackman, Gwyneth Paltrow, Juke en Owen Wilson, Bill Murray, Danny Glover, Ben Stiller en Anjelica Huston. Om de extra's af te sluiten zijn er nog twee trailers die achter elkaar afgespeeld worden. Jammer genoeg is geen enkele extra optioneel Nederlands te ondertitelen.

CONCLUSIE
De alternatieve humor met een vleugje drama zal er niet bij iedereen even gemakkelijk ingaan. Als het je eerste kennismaking is met regisseur Anderson raden we een huurbeurt aan. Alhoewel de extra's voldoende aanwezig zijn en ook de beeldkwaliteit nagenoeg perfect is, zullen de fans die hun favoriete regisseur aan het woord willen horen wel de regio-1 versie moeten binnenhalen.