Voor de regie van deze niet echt originele maar toch wel alle regels van de kunst in acht nemende thriller Murder By Numbers tekende de Iraanse regisseur Barbet Schroeder, vooral bekend van zijn Single White Female. De film draait rond het karakter dat Sandra Bullock vertolkt, en ofschoon de aanwezigheid een vrouw in het mannenbastion van de politie, zeker de hardere secties zoals de moordbrigade, in een film of TV-reeks onvermijdelijk gepaard gaat met de nodige manwijf-cliché's, vult Sandra Bullock hier haar rol toch in als een meerdimensionaal, redelijk complex karakter. Ze wisselt het imago van de stoeipoes met een blik waar elke man slappe knieën van krijgt ("Want a cookie?") met die van een nogal getraumatiseerde einzelgänger, niet echt een evidente combinatie, maar ze geraakt er toch mee weg. Ook over de twee andere hoofdpersonages, Ryan Gosling en Michael Pitt, geen enkel slecht woord, want ze slagen er beiden in om toch min of meer geloofwaardig én tegelijkertijd onsympathiek over te komen. Hun bizarre relatie, waarbij de éne tracht de andere te domineren, is zeker één van de elementen die de film boeiend maken. Murder By Numbers wordt echter vooral gedragen door het goede camerawerk, waarbij de verschillende tijdslijnen en subplots duidelijke worden afgelijnd door het gebruik van andere kleurfilters. Ook de scènes met bijvoorbeeld de aap tonen aan dat je als regisseur echt niet veel nodig hebt om je kijkers de stuipen op het lijf te jagen. De eerlijkheid gebiedt ons wel te zeggen dat het openingsshot, waarbij er door een gebroken ruit ingezoomd wordt, wel érg veel lijkt op David Fincher's Panic Room. Naarmate de film vordert vallen de puzzelstukjes op hun plaats, alhoewel het toch maar een puzzel voor beginners is, en je de eindconfrontatie van heel ver ziet aankomen. Lampen die op het cruciale moment springen, moedwillige korpsoversten, slechte verstandhouding met ex-collega's, de romantische nevenplot - in tegenstelling tot veel andere prenten in dit geval wél functioneel in het verhaal - ... we hebben het allemaal al wel eens gezien; en er zitten een paar kleine foutjes in de plot, waar we uiteraard niet over kunnen uitwijden zonder spoilers. In zijn totaliteit is Murder By Numbers een solide thriller die de middelmaat om een combinatie van redenen overstijgt, zoals goede casting en goede fotografie.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze prent is eerder matig, met erg veel compressiefouten, waarvan we niet goed weten of ze nu al dan niet het gevolg zijn van het gebruik van de kleurfilters. Maar in de openingsscène bijvoorbeeld zijn de wolken in de lucht boven de golven op een zeer eigenaardige wijze in korrels uiteengevallen. Daarna krijgen we gelukkig een scherp anamorfisch beeld met niet al te veel ruis, nette kleuren en afgezien van hier en daar een beetje overbelichting een zeer acceptabele kwaliteit. Het gebruik van de surroundkanalen valt wat tegen; alhoewel er geen essentiele aanmerkingen zijn op de helderheid van de dialoog of de spreiding van de muziek, worden de mogelijkheden toch niet optimaal benut, behalve misschien in de spektakelrijke eindscène.