We zijn het ondertussen gewend dat François Ozon van afwisseling houdt. Niet alleen qua stijl, ook qua gemoed. Zijn laatste film Une Nouvelle Amie was eerder een luchtige prent die op een humoristische (bijna burleske) wijze over travestie gaat. Een film die kaarsrecht tegenover zijn vorige, Jeune & Jolie, staat.

Anderhalf uur lang volgen we, verdeeld in vier seizoenen, het relaas van de knappe zeventienjarige Isabelle (Marina Vacth). Het begint in de zomer en net zoals alle meisjes van haar leeftijd wil ze de liefde ontdekken. Ze doet dat door zich te laten ontmaagden door een knappe Duitse toerist waarvoor ze nauwelijks interesse heeft. Eens het schooljaar start, wordt duidelijk dat Isabelle verder wil met haar zoektocht. Ze doet dat door zichzelf te prostitueren met veel oudere mannen. Haar moeder (GéraIdine Pailhas) heeft niets in de gaten. Isabelle leidt een dubbelleven tot op het moment dat één van haar klanten (Johan Leysen) in haar armen sterft.

Jeune & Jolie gaat wel over prostitutie, maardat  is eigenlijk niet het onderwerp. Volgens Ozon kon de jonge tiener evengoed aan anorexia lijden of aan drugs verslaafd zijn. Isabelle is een onzeker meisje dat zich niet goed in haar vel voelt. Ook al bekommert haar stiefvader zich om haar lot, heeft zij heimelijk nood aan haar echte vader die ze nooit meer ziet. Het meisje verdient tonnen geld met haar lichaam, alhoewel ze de poen helemaal niet nodig heeft. Ze ligt gewoon met zichzelf overhoop en het verkopen van haar lichaam wordt bijna een catharsis.

Zoals dat wel vaker gaat in films met een dergelijk onderwerp, werd ook Jeune & Jolie niet altijd goed begrepen. De kritieken in Cannes waren sterk verdeeld, vooral omdat Ozon het aandurfde om zijn film een bijzonder gewaagd slot te geven (de oude weduwe (Charlotte Rampling) huurt de callgirl in wier armen haar ontrouwe man is gestorven). Ozon velt geen enkel oordeel, het enige wijzende vingertje dat we zien is van de hopeloze moeder. Hoe loodzwaar het onderwerp ook is, maakt Ozon er toch een vrij luchtige film van. Dat is in hoofdzaak de verdienste van de jonge actrice Marina Vacth, die eerder als model voor de camera stond, maar toch een verbluffende, frisse en goede vertolking neerzet.

BEELD EN GELUID

Wij bespraken de Engelse versie die op Lionsgate is uitgebracht. Het beeld is ronduit schitterend en precies wat we van een degelijke Blu-ray verwachten. Wie Ozon een beetje kent, weet dat deze regisseur zeer graag met bonte kleuren goochelt en die komen mooi tot hun recht op deze piekfijne uitgave. Het geluid is technisch volkomen in orde, maar bestaat voornamelijk uit dialogen (en gekreun) met een prachtige soundtrack van nummers uit het repertoire van Françoise Hardy.

EXTRA’S

De enige extra’s die je op dit schijfje vindt zijn interviews met zowel Ozon als Vacth. Het gesprek met de jonge actrice verloopt hyperzenuwachtig, en je ziet duidelijk dat het jonge meisje nog volop onder de indruk is van het Cannes-circus. Heel wat interessanter is het gesprek met Ozon die vertelt dat hij tijdens de opnames van Dans La Maison besefte dat hij opnieuw zin had in het maken van een film met jongere acteurs. Uiteraard hemelt Ozon (terecht) het acteertalent van Vacth op. Ook licht hij toe waarom hij voor Charlotte Rampling koos in de eindscène. In feite wilde hij Catherine Deneuve, maar dan zou iedereen aan Belle De Jour denken. Nu heeft iedereen het over The Night Porter, tja...

CONCLUSIE

François Ozon is zonder twijfel de regisseur bij uitstek die arthouse en commercie perfect kan laten samenvloeien. Jeune & Jolie is opnieuw zo’n film waarover je achteraf heel wat kan napraten, zonder dat de cineast vergeet dat de kijker graag een zak popcorn op z'n schoot wil.