FILM
Elke week verschijnen er in de Belgische bioscopen zo'n vijf à tien nieuwe films. Het overgrote deel daarvan is in het slechtste geval het bekijken niet waard en in het beste geval hersenloos entertainment. Dat maakt het des te frustrerender dat een prent die wél topentertainment biedt en narratieve paden kiest die de gemiddelde film links laat liggen, niet eens de Belgische cinemaschermen haalt. In het geval van Top Five - een uitstekende romantische komedie, die een breed publiek zou moeten kunnen bekoren - is die exclusie wellicht louter te wijten aan de cast, die voor 95 procent bestaat uit Afro-Amerikanen. Zo bleven we hier eerder ook al verstoken van de films van Tyler Perry en Kevin Hart, hoewel die in de Verenigde Staten goed scoren aan de kassa. Maar als er één ding is wat Top Five nu net bewijst, is dat het niet uitmaakt wie in de cast zit van een prent, zolang het verhaal en de personages maar aanspreken. En dat is in deze film zonder meer het geval.


Chris Rock kruipt voor het eerst sinds 2007 nog eens achter de camera (de komiek schreef ook het script en speelt de hoofdrol) en serveert daarbij een verhaal dat een nauwelijks verhulde satire is op zijn eigen leven. Protagonist is Andre Allen, ooit begonnen als stand-upkomiek, de daaropvolgende jaren gigantisch populair geworden met het filmpersonage Hammy the Bear, maar nu op zoek naar een ernstige rol. Die denkt hij gevonden te hebben in een film die het verhaal van de Haitiaanse opstand vertelt, maar niemand neemt hem serieus. In Top Five volgt de New York Times-journaliste Chelsea Brown Andre gedurende één hectische dag, waarin de acteur niet alleen zijn nieuwe film moet promoten, maar ook de voorbereidingen van zijn aanstaande huwelijk met een realityster moet ondergaan. En keer op keer wordt hij - door zowel Chelsea als de bekenden en onbekenden die hij die dag tegen het lijf loopt - met dezelfde vraag geconfronteerd: 'Waarom ben je niet meer grappig?'

Het mag duidelijk zijn: Top Five is een bijzonder persoonlijk project voor Chris Rock; je zou bijna zeggen dat hij met de film een midlifecrisis van zich af heeft geschreven en geregisseerd. Dat had kunnen leiden tot een prent die enkel voor een nichepubliek interessant is (hoeveel superrijke, zwarte komieken van middelbare leeftijd zouden er zijn?), maar het verrassende is dat Top Five net heel toegankelijk is. iIet zozeer wegens de plot, die effectief iets te navelstaarderig de eerstewereldproblemen van een Hollywoodster centraal stelt, maar wegens de uitstekend uitgewerkte personages.


Dat slaat in de eerste plaats op het centrale duo. Ja, Rock speelt gewoon een versie van zichzelf, maar net zoals dat bijvoorbeeld in de betere Woody Allens het geval is, bevat zijn Andre Allen (zou de gekozen achternaam een toeval zijn?) voldoende originele kleine kantjes om de grens tussen realiteit en fictie voortdurend intrigerend te houden. Rock speelt zijn personage overigens opvallend minder 'luid' dan de meeste van zijn vorige rollen, wat het een stuk makkelijker maakt om sympathie voor hem te voelen. Nog een niveau hoger dan Rock staat echter Rosario Dawson: de actrice slaagt erin om zowel het doorgedreven professionalisme van Chelsea gestalte te geven als haar kwetsbare kant als alleenstaande moeder. In de handen van een minder begaafde actrice zou dit onverteerbare stroop hebben opgeleverd, maar Dawson is charmant, zelfzeker en ontwapenend in perfect de juiste doses. Bovendien spat de chemie tussen haar en Rock van het scherm. Dat het duo tweederde van de prent samen te zien is (in een eindeloze reeks 'walk-and-talks'), is dus een zegen voor de kijker.

Wat Top Five ervan weerhoudt om tot een absolute topper uit te groeien, situeert zich dan ook in het overige derde van de film. Daarin zwaait Rock met weinig grappige, onnodig geseksualiseerde flashbacks en grossiert de film in cameo's van superster-komieken (Kijk, daar heb je Adam Sandler / Whoopi Goldberg / Jerry Seinfeld / Tracy Morgan / Kevin Hart / ...) die compleet overbodig zijn. Ook dit kadert wellicht in het feit dat Chris Rock een erg persoonlijke film heeft gemaakt en dus graag zijn vrienden mee aan boord wilde hijsen om de opnames nog wat leuker te maken, maar de kijker heeft er weinig behoefte aan. 

Gelukkig redt een geïnspireerde - zij het weinig verrassende - ontknoping de meubelen, zodat je alsnog met een grote smile de prent beëindigt. En dan besef je dat het enige dat de film nóg leuker had kunnen maken, een gezamenlijke kijkbelevenis in de bioscoop was geweest. Laat Top Five dus een woord van waarschuwing zijn aan de distributeurs in België: soms moet je verder kijken dan de kleur van de acteurs als je beslist een prent al dan niet in roulatie te brengen. Want anders kan je wel eens een absolute crowdpleaser mislopen.


BEELD EN GELUID
Top Five is met digitale camera's opgenomen, dus het is maar logisch dat het beeld goed op dvd wordt overgezet. Scherpte, contrast en kleurenweergave zijn allemaal dik in orde, zonder evenwel de kijker van de sokken te blazen. Maar bijvoorbeeld een scène in een nachtclub, waar fluosticks en stroboscopen voor licht en contrast moeten zorgen, bewijst dat de beeldtransfer zonder meer geslaagd is. Ook de DD 5.1-soundtrack klinkt goed zonder meer. Het merendeel van de prent bestaat uit dialogen (vaak overlappend) die steeds helder en verstaanbaar worden weergegeven, maar ook het verschil in soundscape tussen een drukke New Yorkse straat en een claustrofobische comedy club hoor je meteen.

EXTRA'S
De schijf bevat een aantal erg interessante extra's, in de eerste plaats een Audiocommentaar van Chris Rock en collega-komiek JB Smoove (die in de film de rol van Andre's beste vriend, manager en bodyguard speelt). Beide heren amuseren zich hoorbaar op het audiospoor en wisselen af tussen anekdotes, grappen en meer inzichtelijke opmerkingen over het productieproces. It's Never Just A Movie (20 min.) focust op de stand-uproutines van Chris Rock door de jaren heen en hoe die het schrijfproces van Top Five hebben beïnvloed, terwijl The Making of Top Five (10 min.) een standaard making-of is met een mix tussen interviews en filmfragmenten. Top Five Andre Allen Standup Outtakes (6 min.) schotelt je materiaal voor uit de climax van de prent (met Rock in een comedy club) dat op de montagetafel sneuvelde en Top Five Moments You Didn't See In The Film (4 min.) ander ongebruikt materiaal bundelt. Ten slotte biedt de schijf nog eens drie andere Deleted Scenes aan (4 min.).


CONCLUSIE
Top Five focust iets te weinig op de centrale romance om écht tot een topper uit te groeien, maar gedurende lange periodes is de film een entertainende, grappige en bijwijlen ontroerende ode aan zowel comedy, aan New York, als aan de liefde. Beeld en geluid halen een prima niveau op deze dvd en ook de extra's zijn aan te bevelen.