Ik zou flauw kunnen doen en schrijven dat ik het over Into The Night wil hebben omdat David Bowie er een kleine (grappige) rol in vertolkt, maar de echte reden is blond, sexy en één van de mooiste vrouwen ter wereld. Neen, ik heb het voor één keer niet over Sharon Stone, wel over die andere diva uit de jaren '80: Michelle Pfeiffer. Als je de geflopte sequel van Grease niet meerekent, dan is deze komedie haar tweede grote rol (Scarface was natuurlijk de eerste) uit haar carrière. Ook al heeft deze film een cast (vooral wat de bijrollen betreft) om van achterover te vallen, kan je gerust stellen dat Into The Night gemaakt was voor de knappe actrice. Een sul die bedrogen wordt door zijn vrouw en als een blinde mol in de val loopt van een knappe dame. De onbeholpen kerel is Ed Okin (Jeff Goldblum). Hij is het gezeur van zijn vrouw zo beu dat hij er ’s nachts niet meer van kan slapen. Nadat hij tijdens de vergadering is ingedommeld, raadt zijn collega Herb (Dan Akroyd) hem aan om naar huis te gaan om wat te slapen. Eens thuisgekomen ontdekt hij dat zijn vrouw liever het bed met een ander deelt. Compleet van de kaart gaat hij naar het centrum van Los Angeles. Hij weet niet wat er gebeurt als een prachtvrouw (Pfeiffer) in zijn auto springt. De mooie vrouw ziet er niet alleen als Lady Diana uit, ze heet ook zo. Ed is natuurlijk snugger genoeg om te beseffen dat dat geen toeval kan zijn. Diana is geen doetje en is op de vlucht is voor vier Iraniërs. Ed ontdekt dat Diana emeraldstenen naar de VS heeft gesmokkeld die eigendom zijn van de Shah van Iran. De twee worden niet alleen nagezeten door vier dolkomische (maar uiterst gevaarlijke) Iraniërs, er is ook een Britse huurmoordenaar (David Bowie) in het spel betrokken.

Het is altijd een beetje bang afwachten als je een oudere film op dvd koopt, vooral (vraag mij niet waarom) als het om films uit de jaren '80 gaat. Een film met Michelle Pfeiffer verdient het allerbeste en dat kan je gelukkig zeggen van dit schijfje. Natuurlijk kan alles beter, toch was ik verbaasd hoe scherp de beelden en hoe mooi de kleuren (vooral dat sexy lederen jasje van Michelle!) zijn. Ook met het geluid loopt alles lekker. De dialogen zijn goed verstaanbaar en er is een heerlijke soundtrack waarop je nummers van de onlangs overleden B.B. King terugvindt, alsook soulnummers van Thelma Houston, Patti La Belle en The Four Tops die perfect bij de sfeer van deze film passen.

Into The Night is heerlijke '80s-cinema, met een al even heerlijke Michelle Pfeiffer. Misschien een tikkeltje gedateerd, maar dat is nog geen reden om hem onderaan de stapel te verbannen!